Een nostalgisch ‘gezelligheidssigaretje’ als moderitueel

tekst Yoëlle Smith

Auteur: Yoëlle Smith

Ik was 10 en alleen thuis. Ik stal een sigaret uit mijn vaders Marlboro Gold, rookte deze op in het toilet en keek in de spiegel naar mezelf terwijl ik de rook uitblies. Hmm, zag er best cool uit. Alleen begreep ik totaal niet waarom papa dit nou zo lekker vond? Laat staan waarom hij het zó lekker vond dat hij er niet mee kon stoppen.

Na mezelf drie keer deftig uitblazende te hebben bekeken in de spiegel vond ik het welletjes: ik wiste mijn sporen uit en gooide de sigaret in de waterput in de achtertuin. Ik wist het zeker: ik zou nooit ‘verslaafd’ worden aan zoiets.

Dit laatste is er gelukkig ook nooit van gekomen. Ik heb het gen van mijn moeder en kon op mijn zeventiende heel stoer een pakje sigaretten oproken tijdens de Ladies Night in de Peppermill in Heerlen, maar daar bleef het ook bij. Ik snakte de daaropvolgende dagen niet naar sigaretten en zo is het nog steeds.

Het enige moment waarop ik wel eens trek had in een ordinaire peuk was tijdens een avondje stappen. Dit veranderde snel toen de ‘niet-rokers wet’ inging. Net als ik hielden alle gelegenheidsrokers per direct op met roken. Niemand had immers zin om in de koude wintermaanden op het Pancratiusplein trillend een sigaret op te steken of in een vies rokershok à la Nel Veerkamp te gaan zitten. Bij het binnentreden van zo’n rokershol had je geheid in één zucht al genoeg nicotine binnen voor een heel jaar. Bah.

De charme van het roken ging in Nederland al gauw over. In de hedendaagse healthy samenleving wordt roken dan ook gezien als een grote zonde. Wanneer je rookt ben je vies, ongezond en ga je snel dood. Ook associëren wij Nederlanders roken vaak met een lage klasse; roken is niet meer chic.

Vroeger was dit heel anders. Ik kan me nog de charme van het roken herinneren. De manier waarop mijn opa op zijn kantoor zijn exclusieve klanten ontving en hen bij de koffie of cognac een glas met sigaretten aanbood. Roken was classy en voor stijlvolle zakenmensen. Tegenwoordig is het voor tokkies.

Wat me opviel is dat er niet overal ter wereld zo over roken wordt gedacht. Na jaren niet gerookt te hebben reisde ik in 2016 naar het Midden-Oosten. Waar bij ons iedereen zo spastisch deed over roken, was het daar heel normaal. Mannen rookten een pijp en in Dubai spotte je bij de vleet gesluierde vrouwen achter het stuur van hun Bentley, terwijl ze sierlijk een sigaret in hun perfect gemanicuurde linkerhand vasthielden. Het had wel iets; iets stoers, iets sexys.

In het Midden-Oosten kreeg roken voor mij een andere lading. Ook ontmoette ik daar mijn verloofde. Een Italiaan die niet vies was van een peukje. Mijn Nederlandse kant verafschuwde dit en hij maakte me in onze datingperiode duidelijk dat hij kon stoppen met roken wanneer hij wilde. Een leugentje om bestwil laten we zeggen.
Een maand later reisden we samen af naar Sicilië om zijn familie en vrienden te ontmoeten. Ik was de enige die niet rookte. Na het eten stapte iedereen van de lange tafel en stak een sigaret op. Het hoorde erbij, la bella vita met een sigaret en een glaasje wijn. Wat een cultuurshock. Waar het in Nederland een slecht imago heeft, is het hier a part of life. Het past bij Italië. Het past in het plaatje.

Dit plaatje werd ook versterkt toen ik een tijd geleden de serie ‘Sex and The City’ herontdekte. Naast alle mode items waarmee Carrie Bradshaw in de eind jaren negentig serie flaneerde, genoot ik ook intens van de manier waarop zij een sigaret opsteekt. Het is fashion, het is heerlijk, het is nineties.

Hetzelfde heb ik wanneer ik kijk naar het avondritueel van Frank & Claire Underwood (House of Cards) de manier waarop zij samen een sigaret delen heeft charme. Ik vind het zelfs een tikkeltje sexy.

3-satc-carrie

Daarnaast zijn in modeland de jaren negentig helemaal terug van weggeweest en word je op Instagram doodgegooid met 90s accounts waarop topmodellen zoals Naomi Campbell en Kate Moss een sigaret roken op de catwalk. Killing it!

Ook viel me op dat tegenwoordig bijna alle hedendaagse topmodellen de ‘Kate Moss 90s look’ op foto’s nabootsen: een zwart-wit foto met een nonchalante sigaret in hun mond, tijdloos en sexy noemt men dit soort foto’s in modeland. Terwijl een sigaret voor ons eigenlijk helemaal niet meer van deze tijd is.

Nooit zal ik verslaafd worden aan roken en hoop ik écht dat ‘mijn Italiaan’ zal stoppen met roken. Maar toch vraag ik me af of roken ooit weer zijn charme terug zal vinden in Nederland. Of blijven wij in de Scandinavische trend van het gezonde leven hangen waarbij we minimalistische mode dragen?

Net zoals Donatella Versace aan Vogue liet weten hoop ik ook écht dat de trend minimalisme snel verdwijnt in modeland. Wat het roken van sigaretten betreft ben ik nog niet helemaal uit. Maar net zoals andere verslavingsgevoelige rituelen zoals wijn drinken en designer items shoppen, zou ook een nostalgisch ‘gezelligheidssigaretje’ (met mate) moeten kunnen.

4-satc-carrie