‘Ik hoop dat, naast dat fijne vertrouwde beeld van het goede en het rijke culturele leven, juist het vernieuwende Maastricht en de regio voldoende aan bod komt.’
Zoervleis van Café Sjiek, vlaoj van Hermans, muziek van Beppie en André. Het zijn zeker niet de minste visitekaartjes van Maastricht. Op Koningsdag staat Maastricht en de regio in het middelpunt van de nationale belangstelling. Vraag de gemiddelde Randstedeling naar wat in ze opkomt bij het woord Maastricht en al snel zal vlaai, dialect, Rieu en het bourgondische leven opdoemen. En dus zijn dat de belangrijkste stukken van onze dag in de etalage.
Twee jaar na dato is het thema Leef Maastricht actueler dan ooit. Als teken van vrijheid, verbondenheid en verbroedering. Maar Koningsdag is ook de dag waarop de stad en de regio kan laten zien aan de rest van het land dat het nog zoveel meer is dan dat vertrouwde lieflijke ‘leef’ beeld.
Maastricht als internationale stad, waar een derde deel van de bevolking ‘neet vaan heij; komt. Waar je op straat niet iedere paar honderd meter een ander dialect hoort, maar vooral een andere taal.
Met de Universiteit als magneet voor binnen- en buitenlandse invloeden. Als trekker van talent en nieuw bedrijfsleven. In een regio waar de nationale maakindustrie ooit hoogtij vierde en waar nu het centrum van Euregionale innovatie ontstaat, met de campussen als aanjagers.
Een regio die zich door de tientallen jaren heen noodgedwongen moest transformeren, die zich ontwikkelde, die achterstanden kende en nog steeds kent. Maar daar ook hard aan werkt met vernieuwende concepten als de Gezonde basisschool van de toekomst.
Waar ooit een vervuilende snelweg de stad verdeelde, en waar nu een verbindende groene wijk wordt aangelegd, met wellicht in de toekomst hetzelfde concept rond het ‘stads-splijtende’ spoor.
En dat alles in een groene heuvelachtige omgeving, voor fiets- en wandelliefhebbers. Waar Tom Dumoulin de basis legde voor zijn indrukwekkende erelijst, bekend in de hele wereld.
Maar je hebt op zo’n dag maar twee uur. Ik hoop dat, naast dat fijne vertrouwde beeld van het goede en het rijke culturele leven, juist het vernieuwende Maastricht en de regio voldoende aan bod komt. En dat dat beeld blijft hangen. Rowwen Hèze en Rieu zijn al sinds jaar en dag de vlaggendragers waar deze provincie terecht graag mee pronkt, maar er zijn gelukkig meer ontwikkelingen ontstaan waar de regio ook groots mee mag pronken. En dat is niet alleen goed om te weten voor het Koningspaar of het miljoenenpubliek voor de buis, maar ook gewoon voor de Limburger en de Maastrichtenaar zelf. Leef Maastricht en vooral: Beleef Maastricht.
