Ma Marraine: one(wo)manshow in Tongeren
De nog jeugdige Lize Willems heeft het gewaagd om haar eigen restaurant Ma Marraine (‘mijn peettante’) te beginnen in hartje Tongeren. Als voormalig chef-patisserie bij top-chef Ralf Berendsen heeft ze al indruk gemaakt. Al is het concept nu geheel anders.
Het interieur is onherkenbaar veranderd sinds een bezoek van een flink aantal jaren geleden. Toen heette de zaak nog Le Comptoir, die werd uitgebaat door Veronique Denis. Een complete make over dus, met in ieder geval een warm, ‘cosy’ resultaat, met veel hout. De zaak in het fraaie hoekpand kent nog geen twintig couverts, maar we begrijpen al snel waarom: cheffin Lize doet alles alleen, behalve in het weekend. Ze heeft wel een vaste kracht in de bediening gehad, maar toen die de zaak verliet, besloot ze het allemaal zelf te doen, om zodoende alles in eigen hand te houden.
Die middag betekent dat voor haar aanpoten met alles bij elkaar tien gasten, maar ze raakt niet in paniek en blijft goedlachs. We begrijpen van haar dat de extra restaurantruimte achter de gesloten deur straks de plek wordt voor een
nieuwe open keuken. „Dan kan ik alles beter in de gaten houden.
De Chardonnay Collection de cépages nr 1, Calmel-Joseph, Pays d’Oc herkennen we als een plezierige wijn. Geen enorme hoogvlieger maar zeker met voldoende body en afdronk om er een tevreden gevoel bij te krijgen.
De Thaise mosselsoep zien we niet op de kaart maar fungeert als tussengerecht van de dag. We proeven citroengras in de romige soep waarin de smaakvolle mosseltjes gegroepeerd zijn. Een gerecht dat met weinig handelingen goed voorbereid kan worden en toch voldoende op smaak is.
Intussen blijft de bazin de dubbele pet dragen van kok en gastvrouw. Dat verrast enigszins, maar het stoort niet, we krijgen toch voldoende aandacht.
Als hoofdgerecht dan een gerold stukje versezeeduivel met gebrande prei en kerrie. De portie is niet gering, de vis is stevig van structuur, wat een goed teken is. Met de door kerrie gegeelde saus (een beurre blanc met pompoen) krijgt de prei ook een tikkeltje oosters tintje. Ook hier: niet te ingewikkeld maar wel goed en lekker.
Om eens af te wijken van de gebaande paden drinken we geen witte maar een rode wijn erbij, Campillo Crianza Rioja 2020. Deze Spanjaard kan al wat kerrie verdragen en is – heel attent – op een mooie temperatuur geschonken, dat wil zeggen niet te warm.
Als afsluiter van het (uitgebreide) lunchmenu nog koffie met mignardise.
Het is een overduidelijke keuze van Lise Willems om bewust iets onder het niveau van de drie mooie sterrenzaken in Tongeren te gaan zitten. Zeker met de bescheiden formule maar goede kwaliteit, is deze one(wo)manshow een gat in de markt.
In acht genomen dat de cheffin normaal gezien alleen in de keuken staat en ook nog de bediening doet (behalve in het weekend) is de kaart best uitgebreid. Met à la carte vijf voor-, vijf hoofd- en vijf nagerechten. Een lunchmenu van twee gangen plus koffie doet 40 euro, voor het diner is er een viergangenmenu voor 70 euro. De menu’s zijn een samenstelling van een aantal van de à la carte-gerechten. Er zijn ook nog ‘bites’ van 10 tot 15 euro verkrijgbaar. Vooraf onder meer een terrine van ganzenlever en ook garnaalkroketjes. Bij de hoofdgerechten bijvoorbeeld kalfshaas, fazant en reerug.
De wijnkaart is nog bescheiden. We tellen tien domeinen wit en negen domeinen rood uit met name Frankrijk en Italië en ook een beetje daarbuiten. Máár, we zijn toch enthousiast want het zijn alleszins interessante wijnhuizen én de prijzen zijn uiterst scherp. We schatten de vermenigvuldigingsfactor op nog geen 2,5, wat heel erg klantvriendelijk is. Dan hoef je niet op een glas extra te letten. Behalve échte Champagne zijn er ook de bubbels van de buren verkrijgbaar, namelijk de Zwarte Parel van Wijnkasteel Genoelselderen.
Maastrichterstraat 2, Tongeren (BE) – mamarraine.be
