Ik heb iets met Volvo. Dat gaat terug tot eind van de jaren tachtig toen ik een tijdlang persvoorlichter was van een Europees commissaris bevoegd voor verkeer. Een bekwame en integere man, voeg ik graag aan toe. Tussen mijn woonplaats Maasmechelen en werkplek Brussel moest ik elke dag welgeteld 212 snelwegkilometers overbruggen, vaak op onmogelijke uren waardoor openbaar vervoer geen optie was.
Om die afstand op een zo veilig en comfortabel mogelijke manier af te leggen, kocht ik een Volvo 740 GLT full option. Het Zweedse merk werd toen al geroemd om zijn pionierswerk op het vlak van veiligheid. Bovendien bleek uit statistieken dat Volvo-modellen over de langste levensduur beschikten. Daar hing een uiteraard prijskaartje aan vast, niettemin was dit mijn beste autokoop ooit.
Na 17 jaar trouwe dienst en 750.000 km op de teller zonder onvoorziene kosten heb ik met pijn in het hart afscheid van mijn compagnon de route genomen, nadat een verstrooide camionettechauffeur te laat in de remmen ging voor een rood stoplicht. Ik heb de klap zonder kleerscheuren overleefd, mijn witte Volvo niet. Gezien diens hoge leeftijd was de verzekeraar van de tegenpartij niet bereid om de hoge herstelkosten te betalen, einde verhaal.
Inmiddels was het Zweedse Volvo overgenomen door het Amerikaanse Ford, wat een donkere periode inluidde voor het merk dat decennialang duizenden mensen tewerkstelde in onze regio.
Eind 2009 kwam Volvo in handen van de Chinese autobouwer Geely, het beste wat het merk kon overkomen. De Chinese eigenaar gaf carte blanche aan het Europese managementteam rond Hakan Samuelsson, het begin van de wederopstanding van Volvo met een reeks nieuwe modellen (XC90, XC60, XC40, V60, V90) en innovatieve technologieën (plug-in hybride) die het verschil maken.
In het verlengde hiervan heeft Volvo besloten een punt te zetten achter het dieseltijdperk. Het merk profileert zich hoe langer hoe meer als een outsider in het luxesegment én alternatief voor de Duitse premiummerken. Deze laatste zijn als de dood voor dit soort drastische ingrepen. Mercedes & Co willen het liefst van alles zowel hun Amerikaanse als Europese en Chinese klanten te vriend houden. Alle streven ze naar een gemeenschappelijke deler. Dit impliceert dat zij constant compromissen moeten sluiten, die ten koste gaan van het authentieke karakter van de merken.
Volvo doet dat niet en gaat verder op de ingeslagen weg. Zo heeft het onlangs beslist om met ingang van 2020 zijn modellen te voorzien van een snelheidsbegrenzer, die de topsnelheid beperkt tot 180 kilometer per uur. Het signaal is duidelijk: een hogere topsnelheid is geen graadmeter voor kwaliteit en heeft in feite geen zin. Daarnaast levert Volvo vanaf 2021 bij elke nieuwe wagen een zogenaamde care key, een sleutel waarmee de eigenaar de topsnelheid van zijn wagen ook nog eens eigenhandig kan beperken – bijvoorbeeld wanneer hij die uitleent.
Een en ander past in het ambitieuze voornemen van Volvo om tegen 2020 het aantal zwaargewonden of dodelijke slachtoffers in een Volvo tot nul te reduceren. Onder het motto ‘veiligheid is een basisrecht voor iedereen’ wil het automerk een discussie op gang brengen over persoonlijke vrijheid versus verantwoordelijkheid. Het initiatief getuigt van moed en maatschappelijk engagement en zal ongetwijfeld vele tongen losmaken, niet het minst bij de Duitse premiummerken. Die zitten plots opgezadeld met een gewetensprobleem dat zij niet zonder meer kunnen negeren. De marketeers van Volvo zijn duidelijk van een ander kaliber dan hun Duitse collega’s, die blijven volop gas geven onder het motto ‘hoe sneller, hoe beter’.
Overigens heb ik vorige week een duizendtal testkilometers afgelegd met de nieuwe Volvo V60, misschien wel de meest stijlvolle break op de markt – niet te groot, niet te klein, opvallend gebruiksvriendelijk.
Kwalitatief bereikt de auto het hoge niveau van de Duitse premiummerken: de gebruikte materialen en afwerking zijn top, de stoelen zitten goed en de wagens zijn uitgerust met een multimediasysteem dat zich op een behoorlijk intuïtieve manier laat bedienen. De beenruimte is royaal, zowel voor- als achter en met een kofferinhoud van 529 liter scoort de V60 beter dan de Audi A4, BMW 3 en Mercedes C-klasse. Ook qua rijgedrag, prestaties en comfort evenaart de V60 het hoge niveau van zijn directe concurrenten wat bewijst dat hij niet toevallig marktleider is in zijn segment. Een aanrader dus.
________________________
Chapeau Nieuwsbrief
Wil jij wekelijks het laatste nieuws ontvangen over het goede leven in Limburg NL/BE? Schrijf je dan in voor onze mooie nieuwsbrief -> inschrijven <
