Als God in Frankrijk
Van de week was ik nog in Parijs en dan denk je weer, je zou er veel vaker moeten komen. Die kleine 400 km zijn geen afstand. En het blijft een fantastisch mooie stad. Althans, binnen de ringweg. In sommige buitenwijken is dat anders, daar kun je beter niet komen. Die lijken meer op Tripoli of Bagdad, dan op een mooie Europese stad.
Hoe dan ook, ondanks alle problemen die een grote stad met zich meebrengt – van verkeersopstoppingen tot algemene haast – waan je je in Parijs als God in Frankrijk. Mooie straten en gebouwen, dito parken en bruggen. In het algemeen stijlvol gekleed volk dat mondain met het leven omgaat. Mooie restaurants en terrassen, veel cultuur en een zekere ‘swing’ die het leven uitdagend maakt.
Maar toch, zo goed gaat het eigenlijk niet met Frankrijk, ook al afficheren we dat land met ultiem genieten. De Fransen vereenzelvigen wij met genieten van het leven, lekker eten en drinken, veel romantiek en gevoel voor allure. Dat mag dan zo zijn, alleen de werkhouding is in het algemeen wat minder. Economisch gezien is Frankrijk de slechtste leerling van de Europese klas. Ze krijgen de overheidsfinanciën maar niet op orde, de schulden hopen zich op. En dat heeft dan vooral ermee te maken dat ze weigeren om zich aan te passen aan de moderne economische wereldorde.
De meeste Fransen hebben nog altijd een 35-urige werkweek en gaan vroeg met pensioen. Zodra er ook maar een minister waagt om aan hun voorrechten te komen, dan leggen ze de boel plat. Bij Air France hebben ze dat weer geweten de afgelopen weken. De piloten gingen 14 dagen lang niet aan het werk omdat er een dreiging was dat er iets van hun vele voorrechten zou worden afgesnoept. De schade voor het bedrijf bedraagt enkele honderden miljoenen euro’s.
Een gemiddelde piloot bij Air France vliegt 10 uur per week! Dat is het dan. En wordt daarvoor zeer vorstelijk betaald. Niet gek dat de tickets bij een dergelijke maatschappij veel duurder zijn dan pakweg bij Easyjet, die dezelfde vliegtuigen hebben, maar personeel dat gewoonweg wat meer presteert.
Gezien het huwelijk van KLM met Air France wordt dat nog een heel moeilijke knoop om door te hakken. Want jawel, de Nederlandse piloten hebben zich al solidair verklaard met de Franse collega’s.
In feite heeft Frankrijk op de achtergrond nog een half communistisch systeem met een veel te grote rol van de overheid en te weinig efficiency. Je kunt natuurlijk wel blijven roepen dat niemand aan je rechten moet komen, maar het is toch handig om eens te kijken hoe de situatie elders in de wereld is. Want de hele wereld is inmiddels je concurrent. Tenzij de Fransen een hek om hun eigen land willen zetten. Daar heb ik niks bij het oversteken van de grens niks van gezien, geen douanier te bekennen.
Hoe lang steken de Fransen nog hun kop in het zand, alvorens ze beseffen dat ze toch een beetje met de tijd mee moeten gaan?
Intussen gaan we nog graag naar Parijs vanwege de onvergelijkbare schoonheid. Maar als de Fransen hun nationale trots nog lang willen bewaren, dan zullen ze die moeten gaan combineren met een meer realistische kijk op de wereld.
Intussen blijft de prijs van een kop koffie in Parijs maar stijgen. Ze kunnen het zich voorlopig nog permitteren, vanwege de ongekende aantrekkingskracht van de stad. Maar toch, ook voor de gemiddelde toerist zijn er limieten.
Vive la France, vive la republique. Maar hopelijk ook vive la vie realiste.
Jo Cortenraedt
