Het is een gemiste kans in mijn journalistieke loopbaan. Het verhaal van de bijna heilige Gene in Griekenland heb ik te weinig op waarde geschat.
En nu ik een paar dagen in zijn domein heb rondgelopen weet ik het zeker. De Limburgse voetbaltrainer Gene Gerards is überhaupt in het Nederlandse voetbal-landschap onderschat.
Ik was voor een korte vakantie op Kreta en een van mijn afwijkingen is dat ik 1 dag altijd de lokale voetbalclub wil bezoeken.
OFI Kreta was meteen een helder doel. De club van Brunssummer Gene, of Eugene Gerards. Oud-speler van Limburgia en zelfs Fortuna. Oud-assistent-trainer van Roda JC.
Maar Gerards werd vooral beroemd als hoofdtrainer van deze club, OFI. Niet een of twee jaar, zoals te doen gebruikelijk bij buitenlandse trainers in buitenlandse competities. Gerards was er ruim 15 jaar trainer! Van 1985 tot 2000.
In de jaren dat OFI er echt toe deed. Steevast in de top 5 van de Griekse competitie, tussen gevestigde namen als Olympiakos, AEK, Panathinaikos of Paok.
Met topspelers als Anastasiou, Machlas of Samaras. In 1987 verovert OFI de beker, de eerste en ook enige prijs van de club.
Door de financiële malaise van de laatste jaren is OFI gedegradeerd naar de Beta Ethniki, de tweede divisie. Een bizarre competitie waar iedere week wel een wedstrijd uitvalt omdat de tegenpartij plots geen geld meer heeft om te reizen.
Het inmiddels aftandse Theodorus Vardinogiannis-stadium biedt plek aan krap 8000 mensen. Dat is exclusief de niet betalende toeschouwers op de balkonnetjes en daken van de omringende flats…
De wc’s zijn sinds het vertrek van Gerards ogenschijnlijk niet meer gepoetst, de stoeltjes zijn kapot, rot of vaak gewoon weg… Op de betonnen hoofdtribune zou ik liever niet met een paar duizend man gaan springen. Vrees dat de laatste onderhoudsbeurt nog van ver voor het Gerards-tijdperk is. Enfin: dit is een ouderwetse, volkse en daarom heerlijke voetbalsfeer.
Als ik in de fanshop desgevraagd vertel dat ik uit Zuid-Nederland kom, klinkt er haast gejuich. En prompt begint de bejaarde kaartverkoper te vertellen over Gene Gerards. Over de successen met de Limburger bij OFI. Hoe aardig hij voor de mensen was, hoe groots zijn daden waren. Een halfgod in Griekenland, een grote God op Kreta.
Ingang 9 is de Gene Gerards-side. Er is in het hele stadion 1 lederen stoel, met zijn naam erop. Speciaal voor de grote trainer zelf.
Gene Gerards is Limburger, maar voelt zich snel zo thuis op Kreta, dat hij op gegeven moment zelfs Grieks staatsburger wordt. Hij begint ook zijn eigen wijngoed: de Gerardakis!
In 2005 wordt de hersenziekte PSP bij Eugene vastgesteld. De laatste jaren leed hij, mede daarom, een teruggetrokken bestaan in Elia, een dorpje even buiten Iraklion.
Op 2 januari van dit jaar overleed hij op 77-jarige leeftijd. Maar de geest van Gerards waart nog steeds rond over het veld in Iraklion. Ik kreeg het langs alle kanten bevestigd.
Op de tribune voor me volgt een clubje jongens in geel voetbaltenue de wedstrijd. En dan valt mijn oog op de print op de achterkant van het shirt.
De ‘Gerards-soccer-academy’.
En zo zal de naam van Gerards ook in de toekomst verbonden blijven aan het Griekse voetbal.
‘Gene Gerards, Limburgse God op Kreta’. Ik had de documentaire dolgraag met Eugene, zijn vrouw en zijn Griekse kinderen gemaakt. Gemiste kans.
Sander Kleikers
