Grapdwang

Wat is nieuws en wat niet? Dat kan per land, cultuur, leeftijdgroep, opleiding enzovoorts heel verschillend zijn. Als het om Nieuws gaat, met een hoofdletter dus, dan gaat het bij mij om serieuze zaken.

Dus afgelopen week bijvoorbeeld de moord op zakenman Koen Everink, die door kickbokser Badr Hari al eens zwaar mishandeld was. En die, tot mijn verbijstering, door Marokkaanse jochies daarna werd bedreigd omdat hij het gewaagd had een claim in te dienen tegen ‘hun sportman’. Immers, het slachtoffer zal blijvend letsel ondervinden. Maar niettemin zou hij door zijn claim ‘de carrière’ van Badr Hari hebben tegengewerkt. Dan krijg ik even maagkrampen.

Uiteraard hadden we de hele week weer het vluchtelingenprobleem, dat alsmaar complexer wordt. Maandag komen de Europese leiders weer bijeen, dan moet er met Turkije een oplossing worden gevonden. Ik help het hen hopen, maar ze moeten dus onderhandelen met een regering die nu net de grootste krant van het land het zwijgen heeft opgelegd. Onderhandelen met een land dat steeds meer een dictatuur wordt, dat wringt. De Turken zullen de Europanen maandag wellicht weer met een kluitje in het riet sturen. Ik las ook dat de toeristen hun keuze al gemaakt hebben. Dit jaar geen Turkije. Dan toch maar Spanje, Portugal, Italië en Frankrijk.

Er was ook nieuws dat ik zelf niet als nieuws beschouw. Zo had het NOS-journaal een groot onderwerp over een Nederlands jochie dat mee wil doen aan het Eurovisie Songfestival. In de garage bij hem thuis stonden 15 cameraploegen opgesteld. En het manneke neuriede wat. Groot gebracht in het belangrijkste programma van het land. Help!

Er waren natuurlijk ook nog de Amerikaanse voorverkiezingen. Met weer een aantal merkwaardige optredens van Donald Trump. Het feit dat hij niettemin toch wint bij de Republikeinen (vooralsnog) wijst erop dat veel Amerikanen zo denken als hij. Maar helemaal verbaasd was ik toch toen mijnheer Trump voor de camera’s niet alleen opschepte over zijn miljardenvermogen maar ook over zijn passionele prestaties. Het liet zijn aanhangers triomfantelijk weten dat hij goed geschapen was. Oei, wordt dat ook al een thema in de verkiezingen? Komt de meetlat er aan te pas? En hoe moet Hillary Clinton zich daar dan tegen verweren? Ik moet toegeven, de derde echtgenote van Trump is niet een type waar je net een wijde boog omheen loopt  als je haar tegenkomt. Maar waar ze bij Trump het meeste opgevallen is, dat blijft gissen uiteraard.  

Maar goed, in de NRC las ik een bericht dat me bijzonder intrigeerde. Neurologen in Californië hebben ontdekt dat er mensen zijn die na een hersenbeschadiging constant grappen gaan vertellen. Dat zijn na bijvoorbeeld een hersenbloeding van die notoire moppentappers geworden. De neurologen beschouwden dit als een probleem, omdat de sociale omgeving van die mensen daar bepaald niet op zit te wachten. En Nederlandse neurowetenschappers betoogden van de week dat het brein de baas over ons is en dat we eigenlijk geen vrije wil hebben. Dat er eerst gedrag komt en daarna pas een soort verklaring.

Ik dacht meteen:  hè hè, eindelijk is er een oorzaak gevonden. Want ik ken best wat mensen die te pas maar vooral te onpas moppen beginnen te vertellen. Op de meest vreemde momenten vaak. En die zitten dan vaak in de categorie ‘Jantje ging eens naar de dokter’.  Ik probeer die zogenaamde humoristen zoveel mogelijk te ontwijken, maar dat lukt me niet altijd. Nog voordat je over het weer of de wereld hebt kunnen beginnen, komt ‘Jantje’ al uit de mouw. ‘Er was eens…’ 

Eigenlijk wil ik het dan helemaal niet horen want in negen van de tien gevallen gaat het om flauwe grapjes met een puberaal karakter. Maar je kunt uit fatsoen ook niet meteen zeggen: ‘hou op, hou je mond’.  Dus meestal mompel ik dan zoiets van  ‘ja ja, het is wat’.  En dan vervolgens probeer ik meteen de regie van het gesprek over te nemen om een tweede avontuur van ‘Jantje’ niet te hoeven aanhoren. Of in sommige gevallen neem ik pardoes afscheid, wegens een dringende afspraak. Of word ik gered door een  ‘dringend’ telefoontje.

Maar in ieder geval ben ik nu dankzij die Amerikaanse neurologen gerustgesteld. Ik dacht eerst dat al die fervente moppentappers ietwat egoïstische types waren die alleen zichzelf willen horen. Maar dankzij al die wetenschappers weet ik nu dat al die grapjassen er eigenlijk niks aan kunnen doen. Dus ik moet me erbij neerleggen en ‘Jantje’ af en toe tolereren. Misschien kunnen ze eens variëren en beginnen met ‘Donald kwam eens bij de dokter’.