Anya Niewierra
Luchthaven is noodzakelijk ‘vliegstation’
Maastricht Aachen Airport (MAA) is weer eens onderwerp van gesprek. Er wordt onderzocht wat de economische waarde is van ons vliegveld en of het dus legitiem is voor de provinciale politiek om de beurs te trekken. De toeristische sector zit in deze in een spagaat. Aan de ene kant is daar het stille toerisme in het mergelland dat inderdaad hinder ondervindt van de vliegtuigen die boven het heuvelland cirkelen. Aan de andere kant is daar het zakelijk toerisme met grote spelers zoals de Tefaf die de luchthaven juist keihard nodig hebben. Twee kampen dus.
Echter, wanneer een keus gemaakt moet worden, vechten wij toch vóór behoud van onze luchthaven. En die keus heeft niets te maken met de huidige status quo, maar met onze ambities voor de toekomst. Wat willen wij zijn als Limburg? Gaan we door als het aanhangsel van Nederland of worden wij daadwerkelijk een Europese regio? Het Hart van Europa?
Onze sector (bijna 38.000 arbeidsplaatsen, 3,5 miljard directe omzet, 10% van het BBP van Limburg) heeft er bewust voor gekozen om zich te ontwikkelen tot een Europese regio. Wij moesten wel. Wij zien ons namelijk al enkele jaren geconfronteerd met een dalend aantal Nederlanders dat in eigen land op vakantie gaat. Door de opkomst van low cost carriers, zoals Ryan Air, concurreren wij inmiddels met heel Europa. Wij moesten dus vervangende gastenstromen zoeken en die liggen logischerwijs in het buitenland. Niet voor niets investeren wij sinds 2010 fors in Duitsland en zetten wij in op transnationale allianties met onze buren in de Euregio (www.hartvaneuropa.eu). Ook investeringen die in de steigers staan, zoals de mega-attractie Nature Wonder World in Brunssum, kunnen niet zonder MAA. Datzelfde geldt voor onze congresmarkt die zich opmaakt voor een revival.
En ik weet ook wel dat nu de optie boven komt drijven om Bierset tot de nieuwe luchthaven Luik-Maastricht te ontwikkelen. Zelf heb ik natuurlijk ook over dat idee nagedacht, maar heb er geen goed gevoel bij. Om meerdere redenen. Allereerst vraag ik me af of het wel zo verstandig is om onze bereikbaarheid over lucht in handen te geven van een land (Wallonië) dat zo ver van onze belangen af staat dat het bijvoorbeeld een windmolenpark in een Natura 2000 bos pal aan de grens met ons Nationaal Landschap Zuid-Limburg wil situeren. Ver weg van het eigen electoraat in Charleroi en Namen. Ten tweede: wie garandeert ons dat Bierset na sluiting van MAA niet het open gevallen gat in ons heuvelland luchtruim gaat vullen? Inderdaad: niemand!
En last but not least: wij nemen tegenwoordig net zo gemakkelijk het vliegtuig als dat we vroeger de bus namen. Luchthavens worden vliegstations. Park & Fly. Dat is de toekomst. Gebieden die dus geen eigen luchthaven hebben, missen straks letterlijk het vliegtuig. Luchthavens zijn daarmee zeer strategische schakels binnen de infrastructuur van gebieden geworden. Net als treinstations, (binnen)havens en op- en afritten van snelwegen. En over strategische infrastructuur waak je als overheid. In die zin moeten wij ons provinciebestuur complimenteren vanwege het feit dat ze anticiperen op deze ontwikkelingen en alvast de regie nemen over Maastricht Aachen Airport. Ze investeren terecht in ons vliegstation en daarmee in onze toekomst als Hart van Europa.
Anya Niewierra,
Algemeen Directeur Stichting VVV Zuid-Limburg
