Ik start mijn dag altijd met een ontbijt. Dus ook nu. Dat is meestal een kop koffie met yoghurt en fruit of een rijkgevuld omelet met groenten. Tijdens het ontbijt neem ik de nieuwsapps door. Gewoon om up to date te blijven van het wereldnieuws. Normaal ben ik wat gehaast in de ochtend, maar dat hoeft nu niet. Dus de koffie die nog niet op is kan ik rustig opdrinken en hoeft niet in een reismok mee in de auto.

Op een gewone dag luister ik in de auto op weg naar een werkplek NPO radio 1. Daar discussiëren ze met deskundigen over de actualiteit. Nu luister ik dat achter mijn laptop bij de koffie. Dat is een pluspunt aan de hele situatie omdat de koffie op menige redactie vaak beduidend minder smaakt.

In coronatijd journalist zijn is toch anders dan normaal. Ik wil op pad om met mensen te spreken en verhalen maken. Dat gaat nu niet of moeizaam. En als ik dan toch op pad ben, mag ik geen hand geven, iets wat er bij mij heel hardnekkig ingeprogrammeerd zit. In plaats van mensen face-to-face te spreken moet ik nu vaak bellen en mailen. Dat is voor iemand die zo ongeduldig is als ik, lastig. Bij elke geluid dat uit mijn laptop komt, controleer ik mijn mailbox en als iemand de telefoon niet opneemt, bel ik makkelijk een tweede keer kort daarna.

Rond het middaguur neem ik even pauze. De afgelopen dagen heeft de zon lekker geschenen dus ik zit met een eigen gemaakte latte, ik begin al langzaam een barista te worden, en de lunch in de tuin. Niet te lang, aangezien ik hooikoorts heb en de buren niet wil afschrikken met mijn niesbuien. Want dan gaat het gerucht snel dat ik corona heb. Het pollenseizoen van 2020 heeft immers geen boodschap aan COVID-19. Daarna ga ik weer verder met mijn werk. Dat bestaat nu vooral uit afspraken maken voor later en bepaalde urgente dingen regelen. Vooral dus vaak via mail zeker als sommige mensen de telefoon niet opnemen. Mooi was die tijd dat je nog gewoon bij iemand kon
binnenlopen.

In de middag maak ik een wandeling. Ik woon in een groen gebied met veel weilanden, hei en bos. Elke dag loop ik anders, zo leer ik de buurt beter kennen. Blijkt er gewoon al heel lang een klein parkje niet ver van mijn huis te zijn.

Terug van de wandeling, ga ik weer verder met mijn werk achter de laptop. Als ik wel naar een redactie kan, werk ik soms halve dagen thuis en de rest van de dag werk ik zoals normaal. Wel met veel afstand tot andere collega’s, desinfecteer ik mijn werkplek en was ik mijn handen een paar keer. Een beetje smetvrees krijg ik wel van al dat desinfecteer gedoe, maar het kantoor is nog nooit zo schoon geweest. Als ik op een redactie ben kan ik naast bellen en onderwerpen uitzetten nog reportages monteren. Dat kan thuis dan weer niet en dat is een fijne afwisseling.

Op zondagen ga ik normaal naar evenementen om verschillende mensen te spreken voor een radioprogramma. Dat gaat nu helaas niet meer omdat deze allemaal zijn geannuleerd. Nu zit ik vooral op de redactie als producer. Dus ook op het werk blijf ik vooral binnen.

Ik ben een echte bourgondiër en ga, zeker in het weekend, graag uiteten. Dat zit er even niet in, maar gelukkig besluiten veel van mijn favoriete restaurants een afhaalservice te beginnen. De gerechten lopen uiteen van een traditionele pasta carbonara en lasagne bolognese tot een pokébowl, paddenstoelen lasagne en ravioli gevuld met prei, gevogelte en een kerrie roomsaus. Dan hoef ik alleen nog maar de tafel gezellig te dekken en voilà, niet alleen een kantoor in huis maar ook een restaurant. Nu moet er nog iets bedacht worden voor de bediening en het afruimen.