Waarom de Waddeneilanden ook ’s winters een goed idee zijn
Zon, zee en strand op een eiland – waar denk je dan aan? Zomer, wellicht. Het kan echter ook anders! Dat leerde een winters bezoekje aan de Waddeneilanden me. Akkoord, mijn badhanddoek en zonnecrème heb ik thuis moeten laten. Maar dat mocht de pret niet bederven; integendeel! Ik trok naar Vlieland en werd er verrast door prachtige uitzichten en een waaier aan leuke uitstapjes.
Vrijdagochtend, 8.00 uur. De auto staat klaar voor een stevige rit naar Harlingen, Friesland. Daar nemen we middags de veerboot richting Vlieland, waar we omstreeks 16.30 uur aanmeren en meteen op de fiets springen. Te laat om iets van het eiland te ontdekken, denk je? Toch niet! Want klokslag 17.00 uur staan Marian en Paul ons op te wachten voor een workshop ‘oesters kraken’. Oesters die ze drie uur voordien pas van het wad hebben geplukt, overigens. Van een top aperitiefje gesproken.
Dit olijke duo geeft oesterworkshops aan groepen tot 20 personen, onder de naam Gerrit Oesterman. Leuke wist-je-datjes over het eiland krijg je voor niets bij.
We spenderen de nacht in het pittoreske Strandhotel Seeduyn – een hotel dat zo goed als op het strand gelegen is. En dat merk je aan het uitzicht op de kamers. Wat is het heerlijk wakker worden op deze manier!
De volgende dag worden we wakker met het geruis van de golven en spenderen we een uurtje in de wellness van het hotel. Zo kunnen we met opgeladen batterijen genieten van een actieve eilanddag. First up: een fietstochtje naar de haven en een stevige strandwandeling.
Het is trappen geblazen met de flinke tegenwind, en dus moet onze brandstof bijgevuld worden ;-). We kiezen voor een lunch bij Het Badhuys, een recentelijk gerenoveerd strandrestaurant. Watertanden bij onderstaande foto is toegestaan!
Ziezo, klaar voor uitwaaien part 2. Dat gebeurt wel met een dikke jas en sjaal aan, maar ook ’s winters is die zilte zeelucht enorm oppeppend. We nemen plaats in de Vliehors Express – de gezelligste jeep van het eiland. Onder het genot van accordeondeuntjes gaan we met dit indrukwekkende offroad-voertuig richting Vliehors, ook wel de Sahara van Nederland genoemd. De grootste zandvlakte van Noord-Europa!
Veel tijd om te bekomen van dit tripje is er niet, want ondertussen staat Nils ons al met veel enthousiasme op te wachten in zijn Kaasbunker. Kaasbunker?! Jawel, in dit gewezen onderkomen van de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Nils van zijn passie zijn beroep gemaakt. Wie – zoals ik – graag eens van zijn unieke zeewierkaas wil proeven, is hier op het juiste – en enige – adres.
We eindigen ons bezoek aan Vlieland met een diner in Restaurant Gestrand. Op weg ernaartoe komen we nog langs de gezellige Dorpsstraat waar we het ene na het andere leuke winkeltje tegenkomen. Moe maar voldaan warmen we weer op in het zeer tof ingerichte ‘Gestrand’.
U was de moeite, Vlieland! Tot de volgende!
