Van de grens met België in een bocht in de Maas bij Illikhoven naar de grens met Duitsland bij de zogenaamgrens zogenaamde de Westzipfel Punkt aan de Rode Beek en terug. Dat is de korte samenBeek samenvatting van deze grenswaterwandelvatting grenswaterwandelroute. Over de wandeling kunnen we route. heel kort zeggen: ‘Genieten van Neheel Nederland op zijn aller smalst’. Immers derland hier in Susteren is Nederland slechts 4,8 kilometer breed. De wandeling heen en terug vergt echter enkele kiloheen kilometers meer.
Het ‘Smaltste stukje Nederland’ is een Limburgse attractie, die Westzipfel Punkt is een Duitse. Het is namelijk het meest westelijk gelegen puntje van Duitsland. Dat wordt gemarkeerd met een informatiepunt met rode zuil aan de oever van de (helaas) gekanaliseerde Rode Beek. Twee keer 4,8 kilometer zou 9,6 kilometer zijn. Wij wandelen tijdens deze tweegrenzenwandeling echter 17 kilometer door dit smalste stukje Nederland met een héél klein uitstapje naar Duitsland. Op en neer van de ene kant van de grens waar België midden in de Grensmaas begint naar de andere kant van de grens waar Duitsland begint.
Start in Illikhoven bij knooppunt 27, we lopen richting 17. Wandelen door dit lintdorp, steken het Julianakanaal over en moeten vervolgens – heel saai – een eindje over een industrieterrein wandelen. Het is niet anders. In die smalle 4,8 kilometer heeft de nijvere mens bijna alles weten te proppen wat ZuidLimburg in contact brengt met de rest van het land: De Maas, het Julianakanaal, autoweg A2, de spoorlijn Sittard-Roermond en de Rijksweg. Daarnaast liggen in dit kleine stukje Limburg een paar dorpen, wat industrieterreinen, boerenland, een bee tje natuur en stromen er enkele beken.
Abdij
Na het kanaal en het industrieterrein te zijn gepasseerd, moeten we nog over de autoweg A2 en daarna voert de heenweg ons eerst over een kronkelende landweg door een fraai stukje agrarisch land met her en der plukjes bos. We passeren de Vloedbeek, steken de Oude Rijksweg over en bereiken de bebouwde kom van Susteren. Nabij de Sint-Amelbergabasiliek stond ooit een abdij. Gesticht door missiebisschop Willibrord. Zeker in het jaar 714 bestond deze abdij al. Later werd het mannenklooster een benedictinessenklooster. Amelberga van Susteren was de eerste abdis. Nog later werd het klooster een stift, exclusief voor dames van adel. Die hoefden geen kloostergelofte af te leggen, mochten persoonlijke bezittingen hebben en genoten veel meer vrijheid dan een non. Tijdens de Franse bezetting rond 1800 kwam een einde aan het kloosterleven in Susteren. Alleen de kerk bleef bestaan.
Langs het beeldje van een stiftdame en via Op de Wallen, met aan een muur foto’s van opgravingen van de voormalige abdij, wandelen we door een woonwijk en een parkje richting station (van 13 naar 43). Bij 43 gaan we het spoor over. Wandelen even over de Susterderweg parallel aan de spoorlijn en slaan verderop linksaf de IJsstraat in. Voordat we Duitsland bereiken, komen we bij een kazemat waar in mei 1940 een handvol moedige reservisten van de Grenscompagnie met lichte mitrailleurs de Duitse invasiemacht niet konden stoppen. We passeren Grenssteen 311 en komen heel kort in Duitsland, namelijk op het grondgebied van Isenbruch in de Selfkant. Verderop gaan we naar rechts om een bezoek te brengen aan het informatiepunt bij die Westzipfel Punkt aan de Rodenbach alias Roode Beek. Volop geïnformeerd over alle vier de uiterste uiteinden van Duitsland steken we via het houten bruggetje de Rode Beek over en zijn weer in Nederland.
Wilde grazers
We vervolgen onze smalstestukjewandeling via het bospad naar de Susterderweg, waar we bij knooppunt 90 linksaf slaan. Verderop voorbij kinderdagverblijf ‘Bij LiLi’ rechtsaf de Krekelzandweg in. Voor de spoorlijn linksaf en na een eindje links de trappen af en via een tunnel langs de Vloedbeek onder het spoor door en trap op. Vervolgens wandelen we door een klein bos met wilde grazers, waarvan wij alleen de uitwerpselen te zien krijgen. Als we via een poortje uit dit bos langs de meanderende Vloedbeek komen slaan we linksaf. Daarna blijft het wandelen over verharde wegen. Bij knooppunt 50 steken we de drukke Oude Rijksweg over en volgen de Holtummerweg. Na een poosje passeren we maalderij de Poolmolen, herkenbaar aan de maalstenen op de oprit, en meteen achter de beek slaan wij rechtsaf. We wandelen over een onverharde landweg die verderop een smal weidepad wordt. Dat pad brengt ons bij een tunnel die ons onder de A2 door voert.
Aan de andere kant zijn we in Holtum. In de Kleine Laakweg langs een Mariakapel. Verderop slaan we rechtsaf (Grote Dries) en daarna bereiken we via de Nieuwe Weideweg weer het ietwat saaie deel van het industrieterrein. We slaan linksaf en via de Leonard Langweg en de Verloren van Themaatweg passeren we opnieuw het tussen 1925 en 1935 gegraven 36 kilometer lange Julianakanaal dat tussen Maastricht en Maasbracht parallel loopt aan de onbevaarbare Grensmaas. Terug in Illikhoven waar we nog even doorlopen richting Visserweert. Links en rechts van de nieuwe brug zien we een opnieuw vrijgemaakte oude Maasarm. Bij hoge waterstand kan de Maas deze vullen en wordt Visserweert voor even weer net als vroeger een eiland in de Maas.
