Het richting Venlo geplaatste 24 ponder VOC-kanon naast de ruïne van der de Schanstoren in Arcen staat paraat om een kanonskogel af te vuren. De Venlonaren hebben die van Arcen in de geschiedenis zo vaak aangevallen, die verdienen wel een vette kogel terug. Bovendien hebben ze het Maasrug. Bovendien hebben ze het Maasplaatsje in 1586 zelfs platgebrand. Dat zijn ze in Arcen nooit vergeten. Vandaar deze waarschuwing zonder de intentie het vernietigende schot af te vuren.
Tegenwoordig is Arcen deel van de gemeente Venlo. Het kan verkeren. Het kanon is vooral bij kinderen een geliefd object om op te kruipen. Het ensemble kanon en ruïne met op de achtergrond de Maas is een populaire kiekplek bij toeristen en dagjesmensen. Met het kanon in de rug slaan wij linksaf en starten onze wandeling door de heerlijke Heerlijkheid Arcen. Eerst wandelen we een stukje door hartje Arcen.
Maasduinen
Bij het horecapleintje gaan we rechtsaf de Koestraat in. Op weg naar knooppunt 52 moeten we voor de eerste keer over de Lingsforterbeek. Even goed opletten, want knooppunt 53 ligt bij een restaurant. Pal achter dit restaurant moeten we linksaf en over een bospad het bos in. Vanaf nu is het heerlijk wandelen in de Heerlijkheid en door de Maasduinen. Het bospad leidt ons opnieuw naar de beek, die we via een bruggetje passeren. Verderop stroomt de beek aan onze rechterhand. Bij een viersprong (44) passeren we de beek opnieuw via een bruggetje. Van een smalle bosweg naar een bredere.
We bereiken de buurtschap Lingsfort. Bij deze buurtschap begint het verhaal van het kanaal. Hier in de buurt stond namelijk in vroegere jaren Fort Hazepoot dat gebouwd was rondom een belangrijke schutsluis van het Fossa Eugeniana. Dat is het kanaal dat de Spanjaarden in 1625 begonnen te graven om de Rijn met de Maas te verbinden. Zo wilden zij de Rijnhandel afsnijden van de opstandige noordelijke Nederlanden. Het kanaal was genoemd naar de Spaanse landvoogdes Isabella Clara Eugenia en moest tussen Venlo aan de Maas en Rheinberg aan de Rijn zo’n 50 kilometer lang worden.
Fort
Om het hoogteverschil te overbruggen, moesten sluizen gebouwd worden en om die sluizen te verdedigen moesten twee forten gebouwd worden. Het fort bij Lingsfort – fort in de naam Lingsfort slaat overigens niet op dat fort maar op een doorwaadbare plaats in het moeras dat hier vroeger lag – was daar één van. De forten zijn gebouwd, maar het kanaal is mede door de voortdurende aanvallen van de Hollanders – de Tachtigjarige Oorlog woedde immers – nooit afgebouwd. We wandelen over het fietspad langs de verkeersweg. Passeren opnieuw die Lingsforterbeek.
Bij een viersprong (37) nemen we de Walbeckerweg naar 73. Links liggen vakantiehuisjes van het Resort Arcen. Na een paar honderd meter slaan wij bij knooppunt 73 rechtsaf en wandelen we onverhard langs de bosrand naar 36. Een traject van twee kilometer. Onderweg komen we heel dicht bij en zelfs op dat Spaanse kanaal. Na een afdaling steken we namelijk via een vlonderbrug een stukje van dat kanaal over. Dat is 25 meter breed en 1.40 meter diep. Dan een Maasduinklimmetje omhoog en vervolgens volgen we het pad langs het helaas grotendeels groen overwoekerd water tot we vrij steil moeten afdalen. Even naar rechts om de herbouw van een van de sluizen te bekijken.
Winmolens
Dan terug en wandelen langs de voet van de Maasduinen. Verderop een verharde weg oversteken en op het fietspad naar rechts. We steken weer dat Spaanse kanaal over, nu via asfalt. Verderop linksaf en via een onverhard pad het bos in. Rechts van ons ligt een nu nog door begroeiing aan ons oog onttrokken waterplas. Links Duitsland. Bij knooppunt 36 staan we bijna letterlijk op de grens. Wij blijven in Nederland en wandelen naar 35. De twee windmolens links van ons liggen in Duitsland. Voor een bocht in de landweg slaan wij twee keer scherp rechtsaf, wandelen over een weidepad langs de beek en steken die beek weer over via een bruggetje. Dan een stukje over een smal pad met hoog gras. Door een klaphekje en bij de verharde weg rechts aanhouden richting 34.
Rechts van ons zien we nu wel die waterplas, die ontstaan is door zand- en grindwinning. Bij knooppunt 34 beklimmen we het uitzichtplatform aan de Hanikerweg. Zien vanaf de verhoging watervogels op de plas dobberen. Bij knooppunt 79 kunnen we kiezen uit twee routes naar 77 en 67. Wij kiezen voor de route linksaf over een zandpad op de Leeremarksche Heide. Dat is even ploeteren alsof je over het strand loopt. Onderweg passeren we een schitterend gelegen ven.
Voorburcht
De gele pijltjes van de knooppunten brengen ons naar een vijfsprong en knooppunt 67. Nog een laatste klimmetje en dan wandelen we door een mooi stukje bos naar knooppunt 65 bij de rotonde, waar als monument grenspaal nr. 486 uit 1818 staat. We steken de verkeersweg over naar 54 en wandelen over de Lingsforterweg naar Kasteel Arcen. Genieten even van de bloeiende waterlelies op de kasteelgracht. Achter de in 1653 gebouwde voorburcht ligt het in de 18e eeuw gebouwde kasteel met zijn kasteeltuinen. Linksaf de Kasteellaan in en verderop even langs een drukkere weg.
Vlak voor de Wijmarsche watermolen moeten we rechtsaf. Uiteraard lopen wij eerst even door om die watermolen aan de Lingsforterbeek te bekijken. De watermolen is gebouwd in 1677 maar in het oorlogsjaar 1944 vernield. Vlijtige vrijwilligers hebben de molen herbouwd. Tegenwoordig is dit een jeneverstokerij die luistert naar de welluidende naam De IJsvogel. Uiteraard met een proeflokaal.
Terug naar de route. Via een klaphekje komen we in een natuurgebiedje, waar we over de groene Maasdijk wandelen. Terug naar het op Venlo gerichte VOC-kanon en naar het horecapleintje, waar we een afspraak hebben met Hertog Jan.