Op dinsdag kijk ik met regelmaat op NPO 1 naar Opsporing Verzocht. Er zit vaart in dat programma. De presentatrice heeft een vrolijk gezicht dat ik niet vind passen bij de afschuwelijkheden die ze presenteert. Ik ga er ontspannen bij zitten op de bank. Soms trek ik zelfs nog een zak chips open. Lekkere trek bij grote criminaliteit.
Smullen kan ik van een avondje geweldsdelicten, overvallen, inbraak en moord. Alleen vind ik het rot om na de uitzending nog de vuilniszak buiten te moeten zetten.Het gevaar loert immers overal. Met bezwaard gemoed zet ik die verdomde vuilniszak op straat in het besef dat er veel misdadigers rondlopen. Na zo’n programma blijf ik liever thuis achter de vergrendelde deur in het pijnlijke besef dat de mens tot slechtheid is geneigd. Een avondje entertainment kan mij zwaar op de maag liggen.
Opsporing Verzocht wordt gevolgd door het al even opbeurende Opgelicht. Geschikt kijkvoer voor mijn welhaast onstilbare appetijt naar flessentrekkerij, fraude en handige afzettrucs. Daarna treden bij De Rijdende Rechter alle denkbare en onvoorstelbare kleinburgerlijke ergernissen groots en meeslepend voor het voetlicht. Alles wat een klein land klein maakt wordt in dit programma breed uitgemeten. Rechtspraak als family entertainment. Door de week is op RTL 5 elke vooravond Gordon Ramsay te zien. Achter de sissende pannen heerst evenmin pais en vree, zoveel wordt me meteen duidelijk als ik bij toeval eens in zijn programma val. Iemand die de krieltjes wat te lang heeft laten bakken, krijgt de ernstigste verwensingen naar zijn hoofd geslingerd. Een ander die met de zoutpot de soep heeft verpest, wacht hel en verdoemenis. „This is fucking haute cuisine,” brult de Britse topkok. Niet voor niets kennelijk draagt zijn hulpprogramma de titel Oorlog In De Keuken.
Op maandagavond wil ik al zappend nogal eens blijven hangen op RTL 7. Ik mag graag zien hoe in Stop! Politie een snelheidsovertreder een behoorlijke uitbrander krijgt van een politieagent. Hier zien we de lange arm van de wet in actie, nog wel in volle kinderachtige glorie. Mijn sympathie gaat dan ook steevast uit naar de snelheidsduivel, wegpiraat of dronken brokkenpiloot. Wat toch niet de bedoeling kan zijn. Op een ander station wordt mij een dieptepsychologisch inzicht gegund in het wezen van de uitsmijterij.
Het uit Engeland stammende Bouncers UK brengt subtiel in beeld waar een beetje portier in zijn carrière zoal mee te maken krijgt. In drie minuten zie ik acht mensen de dancing uitvliegen. Daarna legt de betrokken beveiligingsmedewerker fijntjes uit dat het in zijn vak vooral draait om de-escalatie. Maar met lange analyses van een gorilla trek je geen kijkers. Er moet wel wat te zien zijn. Wat ik geleerd heb, is dat je een uitsmijter nooit fooi hoeft te geven. Erecode. Een kopstoot is altijd gratis. Een beetje cultuurpessimist krijgt tijdens een willekeurig avondje voor de buis zijn gelijk voorgeschoteld. Wij degenereren, het gaat geheid mis met de mensheid. Gauw wegwezen. Maar op National Geographic is net een gnoe het haasje. Het arme dier wordt door twee tijgers bloederig uit elkaar gereten.
Ik kijk het met vochtige ogen aan. Wij mensen zijn watjes vergeleken met het dierenrijk. Daar weten ze pas wat bloeddorst en vreetrazernij is. Van een hyena, jakhals of leeuw moet je het in ieder geval niet hebben als je ooit alleen in de steppe mocht zijn. Je hebt beslist een sterke maag nodig om het voor het gluurdersgaatje lang uit te houden. Een willekeurig avondje televisie is een ware beproeving. Maar of het echt mis gaat met de mensheid? Ik hoop u in ieder geval niet te zien bij Opsporing Verzocht.
