Van boerderijschuur naar tropische tuinkas

Jeroen en Saskia hebben veel van de wereld gezien, en woonden zelfs een aantal jaar op Curaçao. In hun huidige woning in Maastricht komen al deze wereldse invloeden in een naadloos geheel samen.

Jeroen en Saskia zijn types die bruisen van de energie, ideeën en ondernemingsdrift. Nu, maar zeker ook vroeger. Ze ontmoeten elkaar zo’n veertig jaar geleden in Maastricht. Hij is student geneeskunde, zij werkt als verpleegster. Ze worden verliefd, maken vele reizen en verhuizen eind jaren tachtig met hun twee jonge kinderen naar Curaçao. Circa 1992 komt het gezin terug naar Maastricht. „We keerden met lichte pijn in ons hart terug, maar het was toen de beste keuze voor werk en school. Op Curaçao woonden we aan zee: we liepen zo vanuit ons huis het water in. Dat was in Limburg natuurlijk niet te evenaren. Dus gingen we op zoek naar the next best thing om enigszins daarbij in de buurt te komen”, vertelt Saskia.

Langslopende vossen

De eerste bezichtiging, in Maastricht noord – west, blijkt meteen raak. „We kwamen hier kijken en waren op slag verliefd. We zochten iets met veel licht, maar wilden bovenal contact met de natuur. Nou, beter dan dit wordt het niet. Als je hier in de woonkamer zit is geen seizoen, nee zelfs geen dág hetzelfde. Het is zo open, dankzij al het glas, dat je elke regendruppel, sneeuwvlok of zonnestraal ziet en voelt binnenkomen. De vossen lopen voor je neus langs, het is heel feeëriek”, zegt Jeroen. Maar dat is nu. Dertig jaar geleden lag het huis er iets anders bij. „De boerderij stamt uit 1892 en was, toen wij het aankochten begin jaren negentig, eigendom van een aannemer, die deze ruimte als opslag – plek gebruikte. Daar moesten we dus wel doorheen kunnen kijken! Wij hebben overigens niet de hele boerderij gekocht het carrédeel van de boerderij is van onze buren.

Grote tuinkas

Toen Jeroen en Saskia er met hun kinderen introkken, besloten ze in het woongedeelte van de boerderij te gaan wonen. De gigantische schuur waar vroeger de tractoren werden gestald, besloten ze te laten voor wat het was. Saskia: „De kinderen bouwden er hutten en het was een mooie opslagplek, maar verder had het geen bestemming. Vrienden hintten dat we het moesten verhuren, maar daar zaten we destijds niet op te wachten.” Rond 2008 kwam daar verandering in, toen het dak van de schuur kapot ging en een muur op het punt van bezwijken stond. „Toen moesten we er echt iets mee, maar wát wisten we nog steeds niet. We houden wel van een project en besloten het op zijn Gaudi’s – organisch – aan te pakken qua ontwerp en verbouwing. We wilden iets geks doen”, vertelt Jeroen. Het duo bedacht dat het een soort grote tuinkas moest worden; een riante, open ruimte met veel licht en hout. Na een gesprek met bevriend beeldhouwer Caius Spronken wisten ze ook wélk hout het moest zijn: Basralocus. „Dat paste ook mooi bij onze liefde voor tropische, verre oorden: de palen hebben stuk voor stuk in zeeën of kanalen gestaan. Ze zijn op een gegeven moment vervangen door palen van beton. En het hout komt oorspronkelijk uit Suriname. Je ziet nog aan het kleurverschil op de palen welk deel ooit onder water heeft gestaan en welk deel niet. Mooi toch?”

Vanuit het bad kijk je zo de woonkamer en de tuin in.

Groene mensen

Hoewel het gezin alweer dertig jaar in Nederland woont, heeft de liefde voor de tropen hen dus nooit losgelaten. Saskia, die na haar tijd in de verpleegkunde vele andere carrièrepaden bewandelde, ging regelmatig naar Afrika, om in te kopen voor haar winkel in uitheemse kunst. Dat is terug te zien in de woning: overal waar je kijkt is er kunst, zoals houtwerken en snuisterijen die verwijzen naar Afrika en andere verre oorden. Het vele licht, het mooie houtgebruik en de tropische planten geven een instant vakantiegevoel aan de woning. Het koppel heeft het gehele ontwerp, zowel qua indeling als interieur, voor eigen rekening genomen, in goede samenwerking met de ontwerpstudio van Jean Prange, die er ook zelf als timmerman gedurende bijna vier jaar aan heeft gewerkt om de verbouwing te kunnen realiseren. Saskia: „Alle balken zijn tweedehands gekocht en met de hand gekapt. Ik heb zelf ook meegeholpen als bouwvakker en dat was maar goed ook. Ik kon nog net ingrijpen toen de werkmannen de mooie grote boom, waar we nog dagelijks van genieten, wilden omkappen. „Ah, jullie zijn van die groene mensen”, kregen we te horen. „Toen het warm werd die zomer en ze allemaal dankbaar gebruik maakten van de natuurlijke schaduw van de boom, moest ik toch wel grinniken.”

Badderen in een boomhut

De tuin is riant, met veel water in de vorm van vijvers op verschillende plekken, wat bijdraagt aan de Bali-sfeer. En er is uiteraard ook hier een tuinkas, waar het goed toeven is. De keuken is ook een eigen ontwerp van Saskia: „Ik zie ons nog zo het beton in het aanrechtblad gieten.” Er is veel veranderd, maar ook het een en ander gelaten. Het koppel vond het belangrijk dat zoveel mogelijk elementen van de boerderij behouden bleven. Zo zit de originele oude poort er nog in en kun je door twee oorspronkelijke ventilatieschachten in de kelder kijken. Er zijn wel wat extra lagen toegevoegd. Er is een (originele) kelder, een ‘lounge’ in het souterrain, de woonkamer en keuken op een halve verdieping hoger en een slaap- en badgedeelte boven op de vide. Toch staan alle ruimtes met elkaar in contact. „Het enorme keldergat in de woonkamer stuitte op wat weerstand van de welstandscommissie, en achteraf gezien ook van ons budget, maar dat maakt wel dat alle ruimtes echt verbonden zijn. Vanuit bed kijk je nu zó de kelder in”, vertelt Jeroen. De ‘badkamer’ is een bad in de hoek van de vide, met uitzicht op de hele woonkamer en het buitenleven. De zwevende stijl van deze badhoek is geïnspireerd door het bad waarin het koppel verbleef tijdens hun reis door Zuid-Afrika. „Dat was in een boomhut; we zaten in bad terwijl de giraffen vlak langs ons liepen. Ongelooflijk!”, aldus Saskia.

Bed & breakfast

Er is nóg een verdieping, die alleen bereikbaar is via de bijzondere trap in de ontvangsthal annex opslagplaats. Hier, vlak onder de nok van de boerderij, bevindt zich de bed & breakfast. „We hebben inmiddels zo’n vijfhonderd koppels hier te logeren gehad, en eigenlijk alleen maar positieve reacties van onze gasten gehad. Het was een heel mooie ervaring.” Wás ja, want ondanks het vele werk dat de verbouwing al die jaren geleden met zich meebracht (‘eigenlijk nog steeds, want een huis is nooit af’), maken Jeroen en Saskia nu graag ruimte voor nieuwe uitdagingen. Het huis staat dus te koop. De twee hebben hun oog laten vallen op een woning verderop in de straat én eentje in Griekenland. „We hopen dat hier mensen komen wonen die de woning waarderen zoals wij haar hebben gecreëerd. Mensen die houden van het licht, de natuur en de beleving. Maar wie weet maakt iemand er wel een atelier van, of een restaurant. Alles is mogelijk!”

Meer informatie over deze woning op de website van Marinus & Partners.