Ontdek je stekje
Het kan aan mij liggen, maar ik krijg steeds meer het gevoel dat planten in huis aan een flinke revival bezig zijn. Ik heb vriendinnen die stekjes uitwisselen, de ene na de andere überhippe plantenwinkel popt op in de stad en – laten we eerlijk zijn – ben je eigenlijk wel een influencer als je nog nooit een foto van je planten hebt gepost?
Dus daar sta ik dan, wederom in een plantenwinkel, met de ene na de andere exotische vriend die me vragend aankijkt. Neem me mee, adopteer me, doe iets. Maar hier val ik door de mand: ik snap niets van planten. Ik haal hier waarschijnlijk de woede van veel plantofielen mee op de hals, maar ik ben iemand die – wanneer het me invalt (niet vaak) – alle planten tegelijk water geeft. Voor sommige planten werkt dat, maar het merendeel neemt het me niet in dank af.
Ik bevind me dus telkens weer tussen een verzameling van gele bladeren, (onbedoeld) hangend blad en uitgedroogde aarde. En toch kan ik het niet laten om mijn collectie aan te vullen. Gelukkig zijn er inmiddels ook oplossingen bedacht voor luie plantmensen, zoals ik. Ten eerste heb ik het geniale concept van de plant in weckpot – oftewel een terrarium – omarmd. Vraag me niet naar details, maar er wordt in een grote glazen pot een plantsoort geplaatst die blijkbaar een heel ecosysteem kan maken dankzij zijn eigen vochtproductie. Ik stel geen vragen, ik weet alleen dat ik er niet naar om hoef te kijken. Daar heb je mij al binnen.
Een andere briljante ontdekking die ik onlangs heb gedaan zijn waterdruppelaars. Dit zijn bollen op een buisje, vaak van glas, die je vult met water. Je steekt ze in de plantaarde en de plant neemt zelf de hoeveelheid water op die het nodig heeft. Je hoeft dus alleen nog maar in de gaten te houden of de bollen leeg zijn en voilà: je planten bedruipen zichzelf met precies genoeg water. Dit had me jarenlang heel wat plantenleed kunnen besparen.
En toch. Hoe blij ik ook ben met deze luiemensenoplossingen, het is toch minder bevredigend om zo voor je planten te zorgen dan wanneer je het gewoon lekker zelf doet. Dus zo kon het gebeuren dat ik laatst vol trots en iets te veel emotie naar nieuwe scheutjes van mijn potloodplant stond te staren. Ja, het is een onderhoudsarme plant, en ja: er moet al heel veel gebeuren wil deze plant het loodje leggen, maar hoe je het ook wendt of keert: ik heb zonder hulp of attributen zelf een plant aan het groeien gekregen. Dat neemt niemand me meer af.
