Struikelsteentjes en hun verhalen
Sinds 2012 zijn in Maastricht de eerste zogeheten Struikelsteentjes (Stolpersteine) gelegd. Elk jaar komen er een aantal bij. De steentjes, 10 cm bij 10 cm groot, zijn afgedekt met een koperen plaatje, waarop de personalia staan van Joodse medebewoners die de Tweede Wereldoorlog niet hebben overleefd. Ze zijn of worden geplaatst voor de huizen van waaruit de Joodse Limburgers zijn gedeporteerd.
Alleen al in Maastricht werden gedurende de Tweede Wereldoorlog zo’n 300 Joodse inwoners van Maastricht gedeporteerd. Als je door de stad loopt, struikel je als het ware over de plekken waar zij werden weggevoerd. Ze zouden de Servaasbrug en het Vrijthof nooit meer terugzien. Ze werden vermoord of stierven als gevolg van ziekte en uitputting.
In Centre Céramique in Maastricht gaat morgen een kleine tentoonstelling van start onder waarin de verhalen van een aantal slachtoffers wordt verteld. Op woensdagmiddag 13 april wordt deze mini-expo geopend door burgemeester mevrouw Annemarie Penn-te Strake.
Op dit moment liggen in Europa 43.000 struikelsteentjes op 700 locaties in dorpen en steden in Duitsland, Hongarije, Tsjechië, België, Nederland, Polen, Noorwegen, Italië, Oekraïne en Oostenrijk. Behalve in Maastricht liggen in Limburg Stolpersteine in Heerlen (50), Kerkrade (35), Vaals (6) en Venlo (2).
Het gaat om een Europees herinneringsproject van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Zijn streven is om uiteindelijk voor alle gedeporteerden uit de Tweede Wereldoorlog een blijvend mini-monumentje op te richten.
