De gangmaker van het vanuit Maastricht opererende Amati-ensemble, violist Gil Sharon, heeft er ook na 22 jaar nog volop zin in. Sterker nog, nu hij als eerste violist van destijds het Limburgs Symfonie Orkest met pensioen is, heeft hij extra veel tijd om met ‘zijn kindje’ kamermuziek te spelen.
Nee, pessimistisch is Gil Sharon niet over de toekomst van klassieke muziek en dus ook kamermuziek. „Er wordt wel gezegd dat ons publiek voor een groot deel grijs is. Maar dat was het vroeger ook. De realiteit is al lang dat mensen pas zo vanaf hun veertigste klassieke muziek leren kennen en waarderen. Je kunt het ook positief bekijken, want er is sprake van vergrijzing, dus er zijn meer ouderen. Dat betekent een groter potentieel. In ieder geval worden onze concerten goed bezocht.” Die concerten worden gegeven in de zaal van het conservatorium van Maastricht, maar er zijn ook internationale tournees. Organisatorisch niet zo heel moeilijk, want Gil Sharon stelt voor elke gelegenheid zijn eigen ensemble samen. Dus hoeft hij niet met een heel gezelschap te reizen. „Ik speel de laatste tijd veel in Canada, maar dat is meestal niet als Amati-ensemble. Maar door die contacten konden we bijvoorbeeld op 6 oktober in Maastricht het programma ‘Proudly Canadian’ brengen met het bekende Gryphon Pianotrio. En zo zijn er altijd internationale links.”
Een van de hoogtepunten wat dat betreft was een gezamenlijk project van Maastricht en Cremona, de stad waar de Amati-viool geboren is. Bij de viering van de 500ste geboortedag van vioolbouwer Amati werd een aantal unieke violen naar Maastricht gehaald, die op de kunstbeurs TEFAF geëxposeerd werden. Het Amati-ensemble speelde ter ere van deze gelegenheid in een grote samenstelling in het Theater aan het Vrijthof op deze prachtige instrumenten. Een ander uniek project was ‘Violins of Hope’, waarbij gespeeld werd op instrumenten van in de oorlog vermoorde Joodse eigenaren. „Wij zijn daarmee begonnen, maar nu wordt het wereldwijd overgenomen, onder meer door de Berliner Philharmoniker. Dat is een grote eer voor ons.”
Het Amati-ensemble heeft altijd oog gehad voor talent. „Ons eerste concert was met Jaap van Zweden, toen nog lang niet zo bekend als nu,” vertelt Gil Sharon. „Er zaten goed vijftig mensen in de zaal. Ze hebben een uniek concert beleefd. Nu trekken we gemiddeld 250 mensen. Dat blijft aardig stabiel.” Het Amati-ensemble heeft al die jaren mede door sponsors kunnen blijven optreden. „Nu is het geen gemakkelijke tijd hiervoor, maar we kunnen niet zonder. En we mogen niet klagen met partijen als ING, de stichting FSI (verbonden aan DSM, red.) en APG. Het is budgettair altijd wat behelpen geweest, maar we vechten graag voor zoiets moois.” Mede door de ‘Vrienden van Amati’ lukt dat nog steeds.
Foto’s: Amati-ensemble, Paul Mellaart en Shutterstock
