Groots afscheid voor Bas Schoonderwoerd
Hij werd een beetje beduusd van al die uitingen van lof, die hem ten deel vielen tijdens een groots afscheid in het Parkstad Limburg Theater in Heerlen, waar hij maar liefst 28 jaar de scepter zwaaide. Bas Schoonderwoerd is meer het bedachtzame dan het zingende type, dus hij moest er even van bekomen. Maar onder de indruk was hij, al zei hij in zijn afscheidswoord dat het niet om hem ging maar in de eerste plaats om ‘de kunstenaar’, en om het publiek. En dat hij het niet alleen had gedaan. Nee, natuurlijk niet, maar iedereen was het erover eens dat het theater in Heerlen, aangevuld met dat van Kerkrade, dankzij Schoonderwoerd een van de toptheaters van Nederland is geworden.
De vele sprekers, die gelukkig een timeslot hadden gekregen en daardoor korter dan gebruikelijk van stof waren, roemden de vele kwaliteiten van de vertrekkende directeur, die Heerlen van een ‘culturele woestijn’ een ‘culturele topregio’ had gemaakt. Stijn Huijts, voorzitter van de Raad van Commissarissen, vond het knap dat Schoonderwoerd in staat was om tijd op te rekken om zo meer impact te bewerkstelligen. Wethouder Jordy Clemens roemde de culturele lente in Heerlen dankzij de theaterman. Gouverneur Emile Roemer reikte hem de eretitel ‘Limburger van verdienste’ uit en burgemeester Roel Wever die van Ereburger van Heerlen. Vanuit Parkstad Limburg kreeg hij ook nog de nieuwe prijs ‘Het Gouden Applaus’, in de vorm van een fraai kunstwerk, gemaakt door Les Deux Garcons.
Niet alleen zijn inspanningen voor meer kwaliteit en samenwerking in Zuid-Limburg, maar in heel Nederland, werden genoemd. En zeker ook zijn pleidooi dat Den Haag een eerlijkere verdeling van de subsidiegelden moet maken. Meer naar de regio met name.
Muziek mocht niet ontbreken tijdens het afscheid voor een volle zaal. Muzikanten van het Koninklijk Concertgebouw Orkest speelden het Adagietto uit de 5e symfonie van Mahler, er was een dansuitvoering van dansers van het Nationaal Danstheater en zangeres Brigitte Heitzer vertolkte nog eens de musicalsong ‘Don’t cry for me Argentina’, begeleid door Rob Mennen op de piano.
Bij de borrel na afloop kon menigeen Bas Schoonderwoerd nog de hand drukken. Hij zal niet meer dagelijks aanwezig zijn in het theater, hoewel waarschijnlijk toch nog regelmatig, maar dan in het publiek. En in het maatschappelijk leven in Parkstad en omstreken zal hij zeker nog vaak opduiken. Zijn hobby’s zijn weliswaar wandelen en koken, maar dat gaat hij niet de hele dag doen.
