Een kunstbeurs als een buitenaardse plek
In al die jaren dat ik op de kunstbeurs TEFAF Maastricht en voorheen Pictura heb mogen werken, heb ik er nooit met een gevoel rondgelopen zoals nu. Het is altijd al een paradijs voor me geweest, met zóveel mooie kunst om je heen.
Dat is dit jaar zeker ook weer het geval. Alleen, het ‘cv’ hangt boven de beurs. Althans, toch zeker voor de aanvang. Er is serieus gesproken tussen autoriteiten en de organisatie of het allemaal wel zou moeten en kunnen doorgaan. Vele belangen staan dan op het spel, de economische waarde van TEFAF voor de heel Limburg en de grensstreek wordt al gauw op zo’n 25 miljoen euro geschat.
Maar ook voor dat bedrag kun je de gezondheidsrisico’s niet in de weegschaal leggen. Doorslaggevend voor de beslissing over wel of niet doorgaan van zo’n mega-evenement is het beleid van de Minister van Volksgezondheid op basis van adviezen van het RIVM en de GGD. En die koers is tot op heden nog altijd dat er geen reden is om grote evenementen in Nederland af te gelasten.
Ik merk aan de handelaren in ieder geval dat die er maar wat blij mee zijn. Want stel je voor, alle kosten zijn reeds gemaakt van de standopbouw, het transport van de kunst, de hotelreserveringen enzovoorts. Het afgelasten op het laatste moment zou nul euro inkomsten hebben betekend. Een zwaar verlies voor de deelnemers en uiteraard ook de restaurants, de winkels, de schoonmaakbedrijven en andere sectoren die allemaal gewend zijn aan een bloeiende periode tijdens TEFAF.
Uiteindelijk konden de deuren toch open en tot verrassing van de organisatie bleek de opkomst op de eerste twee dagen, de opening voor genodigden, in verhouding mee te vallen. Zo’n 80 % was toch nog komen opdagen en dat was meer dan verwacht. En nog belangrijker, er werd heel behoorlijk verkocht die eerste dagen. Menige handelaar haalde opgelucht adem, al geldt dat niet voor iedereen individueel.
De derde dag – de eerste open dag voor het publiek – was met een bezoek van zo’n 70 % ook nog heel aardig en dat geeft meteen een graadmeter voor de komende dagen. Al kan elke dag het scenario veranderd worden, dat hangt van de ontwikkelingen in het land af.
Enerzijds voelt het rondwandelen op deze kunstbeurs als enigszins onwerkelijk, maar anderzijds droom je hier sowieso wel weg. Je ziet bijvoorbeeld op menig schilderij dat er hel en verdoemenis wordt afgebeeld. Blikseminslagen, hoge zeegolven, moordpartijen, het ging er in de loop der eeuwen heftig aan toe, als je de schilders mag geloven. Zelfs bovenaardse krachten hielpen niet atijd, zo is op menig doek te zien.
In dat licht hebben we het toch nog tamelijk in de hand. Ik heb in ieder geval alle redenen om nog wat meer weg te dromen bij al deze schoonheid.
