Angela Schijf: Een gevoelsmens met een sterk karakter
Ze komt een halfuur later. De repetitie van Dagboek van een Her-dershond bij Toneelgroep Maastricht loopt iets uit. Haar verlate aan-komst wordt netjes aangekondigd. En dan ineens is ze er. In een vloeiende beweging zwiept ze van haar fiets en loopt ze naar het terras. Met een ontwapenende glimlach neemt ze plaats. „Sorry dat het later werd. We zaten er goed in en dan verlies je de tijd uit het oog.” Wie kan actrice Angela Schijf iets kwalijk nemen? Zeker niet als ze bereid is over haar ziel en zaligheid te spreken.
Het achterste van haar tong laat ze evenwel niet zien, wel haar persoonlijkheid, waarin verbinden, aandacht en trouw vaste waarden zijn. Als actrice bouwt ze aan personages die ze trefzeker neerzet. „Ik ben het gewend een ander te zijn. Mijn eigen persoon bescherm ik zo goed en zo kwaad als het gaat. Op jonge leeftijd was ik heel bekend. Dat doet iets met je. Ik wil de ogen niet op mij gericht hebben, maar op mijn werk.”Als Angela Schijf (Uithoorn,1979) zich langs de Maas aan een tafel neervlijt, neemt ze de tijd om de omgeving in zich op te nemen. „Toepasselijk om aan een stromende rivier te reflecteren op het leven”, zegt ze schalks glimlachend. „Ik ben gevoelig voor sfeer. Natuur roept iets in me op dat ontroert.” De locatie zou alvast geen belemmering moeten vormen voor een goed gesprek. Hoewel ze open is, voel je dat ze sommige kaarten tegen de borst houdt. Ze spreekt honderduit maar wikt en weegt haar woorden wel degelijk. Door schade en schande wijs geworden weet ze op charmante wijze het gesprek zo te sturen dat het nooit gevaarlijk wordt. Ze zegt niet dat het tijd wordt om een einde aan het gesprek te breien, je voelt dat het zo is. Een gevoelsmens met een sterk karakter. Aardig en gedecideerd. Wijs en toch ook frivool en geestig. Joviaal doch ongrijpbaar. Benaderbaar met toch ook een zekere afstandelijkheid. Een vrouw kortom met een intelligent hart. En dan ook nog eens een celebrity tegen wil en dank.
Flikken Maastricht
Angela Schijf is een veelzijdig actrice. Onnadrukkelijk aanwezig steelt ze niettemin de show. Iemand waar de ogen van het publiek niet snel op uit-gekeken raken, zo blijkt tijdens haar inmiddels zo’n vijfentwintig jaar overspannende carrière. Niet als stoere vrouw die als Eva van Dongen naast Victor Reinier – als Wolfs – haar mannetje staat in de succesvolle tv-serie Flikken Maastricht. Evenmin als de verleidelijke high class escort Nadine van der Does in de dramaserie Meisje van Plezier. Bij Angela Schijf heb je als kijker altijd de indruk dat ze iets verborgen houdt, dat er in haar ziel diepe gronden schuilgaan. Het is die mysterieuze zweem die ervoor zorgt dat je geboeid blijft. Haar présence kenmerkt zich door een zekere terloopsheid. Ze krijgt aandacht door deze niet op te eisen. Haar spelstijl is natuurlijk.
De ontstaansgeschiedenis van haar acteercarrière voltrok zich al in de tweede helft jaren negentig. Voor het oog van een Nederlands miljoenenpubliek in de soap Goede Tijden, Slechte Tijden als Kim Verduyn werd de actrice volwassen. Vanaf dat moment geldt Angela Schijf – ook met rollen in speelfilms als Ik ook van Jou en Van God Los – als een bekende Nederlander. In 2000 speelde ze in de musical 42nd Street. Met haar rol als Engelbewaarder in Dagboek van een Herdershond maakt ze in de musicalwereld haar comeback. „In 2000 werd ik in het diepe gegooid. Tot die tijd had ik altijd veel gedanst, maar voor de rest was het voor mij een nieuwe wereld. Het was te gek. Zeker om in een vol Carré te staan. Wat ik geleerd heb van die musicaltijd is de strenge discipline. Je moet presteren, bijna werktuiglijk. Die discipline is eigenlijk nooit meer uit mijn lijf gegaan, die zit erin. Ik werk met een sterke focus.”Ik hoorde dat je me net met u aansprak. Heeft dat te maken met jouw zelfverkozen Belgische nationaliteit?Lachend: „Dat sluipt er inderdaad in, denk ik. Die nationaliteit heb ik omwille van praktische zaken. Samen met mijn man en drie dochters woon ik in Antwerpen. De u-vorm wordt in Vlaanderen veel gebruikt, ook onder jongeren. Heeft wel wat, vind ik.”
Musical
Je werkt nu samen met Toneelgroep Maastricht aan Dagboek van een Herders-hond. Hoe krijgt bij jou een personage gestalte?„Eigenlijk volg ik daarin een vast parcours. Ik probeer een personage zo lang mogelijk open te houden. Al spelend tijdens de repetitie vind ik uiteindelijk de vorm. Ik ben een dieseltje dat langzaam op gang komt. Als ik dan eenmaal op stoom ben, dan kan ik doorgaan.
