Wat maakt ons Limburgers zo bourgondisch?

Een dikke week geleden stond ik op het Preuvenemint, hét culinaire event van het zuiden, en zag met hoeveel passie de restaurateurs kleine gerechtjes bereidden voor de bezoekers. Iedereen genoot volop van de hapjes en drankjes. Soms een drankje te veel om vervolgens de dag erna te starten met een lichte hoofdpijn. Ook ik maakte me daar schuldig aan, maar het is zo lekker om naast je hapje een goed drankje te nuttigen. Maar terwijl ik daar op het mooiste plein van Nederland stond, vroeg ik me af: Wat maakt ons Limburgers zo bourgondisch?

Bourgondisch, wat?
Terwijl ik altijd zeg dat ik een bourgondische leefstijl heb, weet ik eigenlijk helemaal niet wat bourgondisch precies betekent? En om mijn vraag te kunnen beantwoorden is het wel handig om te weten waar ik het over heb. Daarom deed ik een klein onderzoek op het net. Waar ik direct op stuitte: ‘Bourgondisch wordt gebruikt als bijvoeglijk naamwoord om aan te geven dat er genoten wordt van het leven. Deze term is afgeleid van de hertogen van Bourgondië, een zijtak van het Franse koningshuis van Valois, die omstreeks 1400 in het Noordoosten van het tegenwoordige Frankrijk een machtig rijk opbouwde, dat ook een groot deel van de Nederlanden omvatte. Bekende hertogen van Bourgondië waren Filips de Goede en Karel de Stoute. Hun hof was bekend om zijn grote luxe en rijkdom’. (bron: wikipedia).

Kort samengevat: genieten van het leven, met regelmaat een hapje en een drankje. Ja, ik kan de conclusie snel trekken. Ik ben bourgondisch. Dat is me zelfs met de paplepel ingegoten. Vroeger was het moment waarop we samen aten erg belangrijk. Na het eten bleef je zitten om de dag door te spreken onder genot van een bakje dubbelvla (nu denk ik wel eens, waarom ook nog een bakje pudding? Misschien wel om ons aan tafel te houden?). Als ik bij vriendjes of vriendinnetjes ging eten was dit vaak wel anders. Er werd of niet samen gegeten, of we mochten na het bordje leeg te hebben gegeten weer met de barbies spelen. Het ging er dus niet altijd even bourgondisch aan toe.

Zelf doen
Wanneer je het uit huis gaat, ga je pas merken wat je van thuis hebt meegekregen. Zo vind ik het ook erg belangrijk, net als mijn ouders, dat we samen eten en natafelen (soms tot ergernis van mijn wederhelft :)). Maar niet alleen dat. Ik heb een enorme passie voor lekker en goed eten ontwikkeld en dat maakt mij denk ik wel bourgondischer dan mijn buren die boodschappen doen bij de budgetsupermarkt (niks tegen hoor, maar de echte lekkere en eerlijke producten krijg je daar niet). Ik rij graag om voor dat lekkere stukje vlees, die speciale groenten of die ene goede wijn. Alles voor een goede maaltijd.

Wanneer ik over de markt struin op vrijdagmorgen voel ik me echt op-en-top bourgondisch. Ik weet niet precies waar het door komt, maar misschien omdat ik dan het gevoel heb dat ik omringd wordt met dezelfde soort. Oude omaatjes die met hun laatste kleingeld een goed stukje vis kopen en de mensen die in de rij staan bij Spaanse traiteur die verse paella bereidt. Ik wandel altijd langzaam langs de kraampjes en laat me dan verleiden met ingrediënten die ik eigenlijk niet nodig heb. Het weekend maak ik er wel iets lekker mee onder het genot van een goed glaasje wijn. Hoelang duurt het nog voordat het vrijdag is?

Restaurants
Ik heb het gevoel dat de laatste jaren erg veel goede restaurants zijn bijgekomen in de provincie Limburg. Meer dan voorgaande jaren. De focus bij deze restaurants ligt vooral op koken naar het seizoen en met streekproducten. En vooral dat laatste zegt voor mij dat we bewuster bezig zijn met wat we (willen) eten. We vinden het belangrijker om regionale producten te eten en verdiepen ons er ook echt in. Ik zie dat ook gebeuren bij mijn vrienden. We willen goed en eerlijk eten voorgeschoteld krijgen: niet te veel, goed bereid en begeleid met een goede wijn. Daar zoeken we stad en land (en het internet) voor af, lezen iedere recensie tot in de puntjes. Als het maar goed is.

Limburgers
We doen als Limburgers goed ons best om die bourgondische leefstijl in stand te houden en ik kan je vertellen: ik geniet ervan. Ik loop smakelijke events af, ga regelmatig uit eten en hou van alle lokale culinaire initiatieven. En het allerleukste hieraan is dat ik niet de enige ben die hiervan kan genieten: de events zijn namelijk druk bezocht, de restaurants doen het goed en de culinaire initiatieven groeien. Dat maakt ons Limburgers zo lekker bourgondisch en laten we dat vooral ook zo houden. Het leven is veel te kort om saai, ongezellig en oneerlijk te tafelen.

Geniet van al het lekkers en van het leven!

______________

Chapeau Nieuwsbrief
Wil jij wekelijks het laatste nieuws ontvangen over het goede leven in Limburg NL/BE? Schrijf je dan in voor onze mooie nieuwsbrief -> inschrijven <