Waar kan je nog veilig in het buitenland op vakantie?
Het is voor velen dit jaar nog niet zo eenvoudig om een vakantiebestemming te kiezen. Niet vanwege het weer of het budget, maar vooral vanwege de onrust die her en der in de wereld aan de gang is.
Pak nou Griekenland, met die prachtige eilanden. Heel mooi allemaal, maar tegenwoordig nogal onzeker. In de eerste plaats vanwege de politieke impasse, wel of niet failliet. Het is toch prettig te weten dat je op enig moment nog iets uit de geldautomaat kunt halen. Toeristen houden niet van onzekerheid. En daarnaast, nogal wat eilanden worden overspoeld door vluchtelingen uit Afrika en Azië. Ellendig allemaal, maar geen basis voor een vakantie waarin het nou net de bedoeling was om even te ontspannen.
Aan de Italiaanse kust moet je hier en daar met hetzelfde probleem rekening houden. Zit je op een terrasje ruim te dineren, word je vanaf de overkant van de straat bekeken door hongerige asielzoekers. Ook niet echt een feest.
Tunesië? Dat kun je dit jaar helemaal vergeten verder. Zou ik sowieso al niet voor gekozen hebben. Ooit, een jaar of twintig geleden, was ik er voor een rondtocht. Ja, ook in Sousse, waar die terrorist deze week het strand opliep en badgasten overhoop schoot. Best interessant land, hoewel het niet op mijn top-10 lijstje stond. Op zich aardige mensen en in die tijd was er nog geen moslimextremisme zoals nu. Maar toch, veel armoede en altijd licht chaotisch, zoals je dat in de meeste Arabische landen ziet. En onveilig dus, met veel radicale salafisten.
Voor het land, waar een paar jaar geleden de zogeheten Arabische lente begon, is het natuurlijk een drama, maar de salafisten willen dat ook. Dat zijn de extremisten onder de moslims, die de sharia-wetgeving nastreven en zich tegen alles kanten wat westers is. Gezellig te weten dat we die salafisten ook in de buurt bij ons hebben. Ze hebben bijvoorbeeld in moskee in Geleen en de nodige moskeeën in het Duitse Ruhrgebied. Kennelijk kan dat allemaal, ook al weten we dat ze niet het beste met ons westerlingen voor hebben.
Op vakantie naar Egypte? Nee, laat maar. In de jaren tachtig ben ik er een paar keer geweest. Naar de indrukwekkende tempels en piramiden. Maar ook naar de hoofdstad Caïro, waar een gesluierde vrouw op straat toen nog een zeldzaamheid was. Maar ook dat land is nu veel religieuzer geworden, het openbare leven wordt door de islam bepaald. Dan heb je er met een westerse levensinstelling weinig meer te zoeken. Natuurlijk, je kunt naar zo’n met hoge hekken omgeven resort aan de Rode Zee gaan. Prachtig helder water, mooie vissen. Maar buiten het hekwerk voel je je niet veilig, en binnen het hekwerk mogen er alleen maar mannen werken, ook al vanwege de religie. Dat alleen al brengt je niet echt in vakantiestemming.
Turkije? Ja, dat zou kunnen. Maar los van het feit dat je midden in de zomer daar wegsmelt bij 40 graden en meer, is de politieke situatie er de laatste jaren ook niet prettiger op geworden. Ook daar rukt, onder leiding van president Erdogan, de islam zienderogen op, zodat het steeds meer restaurants en cafés verboden wordt nog alcohol te schenken. In de populaire badplaatsen heeft hij dat nog niet klaargekregen, maar toch. De hoop is nu wel dat de nederlaag die hij onlangs leed bij de verkiezingen, dit proces zal stoppen, zodat Turkije weer wat moderner kan worden, zoals een flink deel van de bevolking zelf ook wil.
Op vakantie naar Israël? Zou op zich kunnen. Interessant land en ik heb wel wat met het joodse volk, op de orthodoxen na die even onverdraagzaam zijn als de radicale moslims. Maar ja, al die (begrijpelijke) beveiligingsmaatregelen, dat brengt je ook niet meteen in vakantiestemming.
Enfin, het wordt dus Frankrijk. Daar gebeuren ook aanslagen, dat is waar. En er wordt met de regelmaat van de klok gestaakt. Maar vooralsnog heb ik de hoop gekoesterd dat het dan toch nog echt vakantie wordt.
Jo Cortenraedt
