Qhubeka in de Amstel Gold Race
Het is niet dat ik mijn tijd niet om krijg. Als echtgenoot, als vader van twee jongens, als personal coach, als schrijver, als sporter en wat al niet meer. Ik sta vroeg op – 6 uur – om de dag te plukken en mezelf een goede warming up te geven. Daarna vliegen de uren voorbij en lig ik – om voldoende rust te pakken – weer voor negenen in bed. Maar toen de Zuid-Afrikaanse wielerploeg Team Qhubeka Assos mij benaderde om Head of Nutrition te worden voor de UCI pro-ploeg, was het geen kwestie van wel of niet beschikbare uren; nee, het was een once in a lifetime opportunity die ik uiteraard niet aan me voorbij kon laten gaan.
Qhubeka … Zuid Afrika … topsporters mogen begeleiden. Niet dat ik iets van wielrennen af wist. Dat blad was echt blanco. Maar wat is er mooier dan een blanco blad, dat wacht om beschreven te worden? Team Qhubeka racet onder het motto Ubuntu. Ik schreef er al eerder over: ‘ik ben omdat wij zijn’. Ze racen niet alleen om een koers te winnen, maar om mensen in Zuid Afrika vooruit te helpen. Het is de enige ploeg die niet de naam van haar sponsor draagt, maar van het doel dat ze ondersteunt: ‘Qhubeka’, wat zoveel betekent als: ‘we gaan door in voor- en tegenspoed’.
Purpose driven noemen we dat intern. De fiets is daarbij symbool voor vooruitgang, maar ook letterlijk een hulpmiddel om mensen vooruit te helpen: naar school, naar werk, naar medische zorg… Als ik, met mijn Afrikaanse roots, hier een steentje aan kan bijdragen, dan let ik niet op de tijd.
En zo zat ik afgelopen zondag in de wielerbubbel van de Amstel Gold Race, of AGR voor intimi. Als een jongetje in een snoepwinkel. Ik ontmoette eindelijk de renners live met wie ik natuurlijk wel al online contact had over hun voedingsstrategie van de voorjaarsklassiekers. Ik mocht, neen, moest in de rennersbus. Ik liep tussen de racemonsters, tussen de mecaniciens, ik rook de smeer- en massageolie, ik zat in de ploegauto, volgestopt met communicatie. En met eten, natuurlijk. ‘Mijn’ eten.
En toen, de Qhubeka-karavaan on the roll door mijn eigen Limburgse achterland. Fascinerend. Ik voelde me trots om op twee fronten actief te kunnen zijn.
De koers in ‘t Limburgse land werd niet door Team Qhubeka Assos gewonnen, maar in mijn vaderland zijn we weer een stevige etappe verder. Straks volgen de Ardennen, dan Italië, Frankrijk. Team Qhubeka ASSOS is on the roll. Let’s move on, Qhubeka*!
