Pastoor René Graat overleden
Afgelopen zaterdagmiddag overleed Pastoor René Graat door het corona virus. In het kader van de productie van het boek ’75 jaar bevrijding’, sprak Chapeau vorig jaar nog kort met de pastoor. Bij deze een korte terugblik.
———————————-
Oorlog heeft hij genoeg meegemaakt, pastoor René Graat, die als zielenherder de parochies van Banholt, Noorbeek en Reijmerstok onder zijn hoede heeft. Nee, niet in Limburg want hij is van juli 1945. Maar in de Belgische Congo, waar hij 35 jaar heeft gewerkt als missionaris, is hem in al die jaren wel duidelijk geworden wat oorlog betekent, in zijn geval vooral een burgeroorlog. Toch is zijn betrokkenheid met de 75-jarige herdenking van de bevrijding in Zuid-Limburg heel sterk, ook al heeft hij de helft van zijn leven in Afrika gewoond.
„Mijn vader zat in het verzet op de Heerlerbaan. Van daaruit kwam hij vaak hier in de dorpen. Dan zei hij dat hij eten ging brengen voor de mensen. Maar vermoedelijk hielp hij onderduikers. Dat ging allemaal heel geheimzinnig, wij mochten daar niks van weten, mijn moeder ook niet. Na de oorlog heb ik hem dat nog eens verweten, dat hij zo weinig erover sprak in de oorlog. Maar toen zei hij dat dit onmogelijk was. Want als iemand van de familie zich versprak tegenover de Duitsers, dan was hij het haasje. Later snapte ik dat beter. Hij zat in de groep-Bongaerts, die het verzet in Heerlerbaan organiseerde. Vader had onder meer contact met Pierre Coenen, die was toen koster en organist in Banholt en zat ook bij het verzet. Zij zorgden ervoor dat joden en piloten die neer waren gekomen, via geheime routes konden vluchten. Ze moesten heel voorzichtig zijn. Er is vaker gesuggereerd dat hier in het katholieke Zuid-Limburg het verzet een stuk minder was dan in de rest van het land. Ik denk niet dat dit zo was. Zelfs Lou de Jong, die door de regering was aangesteld om de oorlogsgeschiedenis samen te stellen, is daar in zijn conclusie te gemakkelijk in geweest. Er was hier wel degelijk verzet. Alleen werd daar veelal over gezwegen. Tijdens de oorlog uit angst en na de oorlog als een soort trauma.
