Ochtendrituelen…
Het begon met een boek met de titel The 5am club. De dag dat ik de laatste pagina omsloeg, ligt alweer enkele jaren achter me. Toch ben ik het nooit vergeten, omdat juist dat boek me voor de allereerste keer bewust deed nadenken over mijn ochtendritueel.
Daarvoor leefde ik, wat mijn ochtenden betrof, zo’n beetje op de automatische piloot. Ik werd wakker door de wekker, scrolde vaak al in mijn bed even door mijn werk-mails of checkte de social media ‘om nog even te ontspannen’. Daarna: klaarmaken, ontbijtje en weg naar het werk. Met de auto welteverstaan.
Fast forward naar 2023.
Mijn ochtendritueel is me heilig, durf ik bijna zeggen. Mijn wekker rinkelt nog steeds. Maar ik heb al geruime tijd geleden wijselijk besloten dat mijn gsm tijdens mijn ochtendlijke uren thuis en absolute no-go is.
Wakker worden doe ik dus niet meer in bed scrollend door Instagram. Wel in mijn legging op een yogamatje met een lekker geurend kaarsje naast me. Met AirPods in mijn oren met rustgevende muziek. Al stretchend voelen wat mijn lijf nodig heeft en het precies die beweging geven.
Sommige ochtenden ben ik actiever en ga ik voor een 30 minuten durende sessie krachttraining of cardio in onze home gym. Als je het mij vraagt de beste investering ooit.
Zwetend wandel ik na het trainen de tuin in. Soms kies ik voor de buitendouche. Soms voor ons ijsbad. Maar altijd blijf ik twee minuten in het koude water. Ik kijk naar de zon die opkomt. Ik zie hoe de tuin elk seizoen verandert. Het koude water laat me schrikken en naar adem happen. Maar zodra ik me eraan overgeef, geniet ik… Opnieuw, vooral voelen wat er zich lichamelijk afspeelt. (Nog) niet nadenken. Daar heb ik straks op kantoor immers nog de hele dag voor.
Vlak voor ik terug naar binnen wandel, pluk ik nog een takje citroenmelisse uit ons kruidentuintje. Daar gaat straks heet water overheen voor een verse ochtendthee.
Ik neem mijn schrift en die ene pen die zo fijn in mijn hand licht. Met een blanco blad. Ik adem bewust diep in en uit. Geniet van de aanblik van een bos rode rozen op onze keukentafel. Dan schrijf ik bovenaan het blad de datum van vandaag. Daarna volgen vaak affirmaties. Wie wil ik zijn die dag? Hoe wil ik komen opdagen? Hoe wil ik met anderen omgaan?
Soms stel ik mezelf ook vragen als: ‘Hoe wil ik me vandaag voelen?’, ‘Wat wil ik vandaag geven?’, of: ‘Wat wil ik vandaag ontvangen?’. De antwoorden komen als vanzelf en bieden me altijd weer een blik in wat er zich vanbinnen afspeelt. Dat kwartiertje schrijven voelt als innige quality time met mezelf. Een vroege ‘date’ waarbij ik mezelf steeds beter leer kennen.
Sinds enkele weken voeg ik nóg iets toe aan mijn ochtendritueel. De auto laat ik drie dagen per week thuis op de oprit staan. Op mijn nieuwe e-bike fiets ik langs de Zuid-Willemsvaart de 12 kilometer tot bij Gervi. Elke keer zie ik wel iets dat me verrast: een koppel zwanen met hun jongen, een reiger die plots wegvliegt, een weiland waarop een tractor druk in de weer is, een schip met de naam ‘Warrior’ dat voorbijkomt…
Dan arriveer ik op het werk. Met bakken vol energie om er tegenaan te gaan.
Hoe dat komt? Ik denk dat mijn uitgekiende ochtendritueel er wel iets mee te maken heeft!
