Zorgeloze speelsheid en een gek dansje in de keuken

Het is zondagavond en ik open mijn digitale agenda. In een schriftje noteer ik de belangrijkste meetings van de komende week. Aangevuld met zaken die ik de komende zeven dagen zeker wil realiseren. Ook denk ik na over hoe ik de avonden wil doorbrengen. Wanneer maak ik tijd voor het huishouden? Voor sport? Voor mijn partner? En, als het kan, voor mezelf, om even op adem te komen?

Voor ik het goed en wel besef, is het schriftje, en dus mijn weekplanning, propvol gekrabbeld. Dat gaat vanzelf en is niet moeilijk. De uitdaging zit ‘m eerder in het bewaren van de lege plekjes in die agenda.

En paar jaar geleden had ik wellicht bedenkelijk gekeken naar de witruimtes in mijn schriftje. Ik zou de lege uren – laat staan dagen – gezien hebben als gemiste kansen. YOLO, toch? 🙂 Dus, waarom niet elk moment benutten en alles uit het leven halen?

Voor iemand zoals ik, met een veelvoud aan passies en interesses, was mijn wensenlijstje eindeloos. Het weekend was dan vaak hét moment bij uitstek om een paar van die items af te vinken. Het gevolg was dat de strakke planning die ik op weekdagen hanteerde, in de weekends gewoon doorliep.

Of dat vermoeiend was? Jazeker. Maar tegelijk voelde ik me op het einde van zo’n weekend voldaan én was ik weer enkele ervaringen rijker. Een weekend zonder plan voelde voor mij persoonlijk als vrije tijd in de vuilnisbak kieperen.

Het mag dan ook een wonder heten dat ik dit stuk schrijf tijdens het weekend met een 100 procent lege agenda. Tijden veranderen, zou je kunnen zeggen.

Inmiddels heb ik ten minste één keer per maand een lege weekendagenda. Het is iets dat ik heb leren appreciëren. Een acquired taste, zoals – in mijn geval – oesters.

Wat ik doe met die zee aan tijd? In de eerste plaats wakker worden zonder wekker. Ik draai me nog even om en besef dat ik nog de hele dag heb en die naar eigen believen mag invullen.

Samen met mijn lief ontbijt ik op mijn dooie gemakje, mét mijn favoriete magazine. Mijn pen houd ik in de aanslag om mooie zinnen of quotes te omcirkelen. Na het ontbijt drink ik nog een extra koffietje, om vervolgens nog net wat langer te blijven rondhangen in mijn pyjama. Gewoon omdat het kan. Geen gehaast. Geen stress. Pure rust. In mijn lijf en in mijn hoofd.

Ik ga even naar buiten om mijn rozenperk te bekijken. Ik zie de knopjes die nog volledig groen en gesloten zijn. De kleine, feloranje roosjes komen net piepen. Ik heb ooit geleerd dat als die in volle bloei zijn, ze het lekkerst geuren. De exemplaren die bijna zijn uitgebloeid, zijn heel lichtroze. Ze laten hun blaadjes los als ik ze aantik.

Wanneer heb je de tijd om dit alles ten volle te observeren? Juist ja, op dagen met een lege agenda…

Wat ik nog meer doe in zo’n weekend? De vaatwasmachine leegmaken. Het boodschappenlijstje aanvullen. De was sorteren en voor het eerst de wasmachine aanzetten. Vaak ook sport ik nog een uurtje. Of ik maak een wandeling, terwijl ik luister naar een goede podcast.

Op zichzelf is het allemaal niet zo speciaal. Maar het is wel fijn. Omdat het zomaar allemaal kan. Zonder tijdsdruk.

Het zijn van die momenten waarop ik voel dat ik me echt ontspan. Dat er opnieuw een speelsheid in mezelf naar boven komt. De gefocuste ‘ik’, die ik door de week ben, maakt plaats voor een giechelende, zorgeloze vrouw, die een gek dansje doet in de keuken.

Gepieker en zorgen, groot of klein, verdwijnen naar de achtergrond.

En dat alles… door simpelweg mijn agenda leeg te houden.

Het lijkt wel een wonder. 🙂