De massage
Ik sprint mijn auto uit en ren naar het huis aan de overkant.
Neen, ik ben niet stipt op tijd.
Maar oef… ik ben gelukkig ook maar enkele minuten te laat.
In de deuropening staat mijn masseur me al op de wachten en hij begint meteen met een korte check-in.
“Hoe gaat het met je?”
“Wat zijn je specifieke wensen voor de massage vandaag?”
Ik antwoord snel dat ik gewoon even wil ontspannen. Een relaxerende massage dus. Maar ook niet te zacht, benadruk ik. Hij mag gerust strammere spieren goed losmaken.
Hij knikt begrijpend en houdt het grote witte badlaken omhoog boven de massagetafel om me wat privacy te gunnen terwijl ik me uitkleed.
Ik vlei me neer op mijn buik en druk mijn gezicht in de ronde opening in de tafel die daarvoor bestemd is.
Ik voel hoe het grote badlaken zorgvuldig over mijn lichaam gedrapeerd wordt. Geen plekje blijft onbedekt.
Dan krijg ik de opdracht om 3 keer diep in en uit te ademen, terwijl ik een hand stevig op mijn rug voel drukken. Als een soort aanmoediging om dieper in en uit te ademen.
En daar gaan we dan…
De komende zestig minuten verwen ik mezelf met een massage.
Zoals ik wel vaker deed het voorbije jaar.
Liefst één keer per maand – maar dat haal ik bij lange na niet altijd.
Nu is het alweer een hele tijd geleden en dat maakt me precies meer bewust van de massage-ervaring en het effect dat ze heeft op me.
Terwijl de handen van de masseur aan een soort dans, begeleid door warme olie, op mijn lichaam beginnen, ervaar ik heel bewust de fysieke sensaties in mijn lichaam.
Gaande van plezier, ontspanning tot release…
Zo voel ik bijvoorbeeld al na 5 minuten dat mijn kaken precies wat verder van elkaar zakken. Er is opeens veel meer plek in mijn mond en, hoewel onmogelijk in de tafel, ik voel dat ik mijn mond veel verder zou kunnen openen dan voordien.
Maar mijn gedachten gaan zeker niet alleen over fysieke sensaties die de massage teweeg brengt.
Ik besef dat ik voor het eerst sinds lang weer eens bewust alleen ben met mijn gedachtes.
Geen visuele prikkels die me kunnen afleiden.
Enkel de “donkerte” achter mijn gesloten oogleden.
En een heel arsenaal aan gedachten passeert dan ook de revue.
Van jeugdherinneringen. Zaken van op het werk. Onafgewerkte TO DO’s. Eerder gevoerde gesprekken. Tot creatieve toekomstplannen.
Als wolkjes in de hemel zweven ze voorbij.
Ze trekken mijn aandacht – maar kunnen net zo snel weer vergeten worden doordat de masseur net een nieuwe massagetechniek start en ik opnieuw opgeslorpt word door wat ik lichamelijk voel.
Ik probeer mezelf niet te veroordelen voor de nog steeds razende gedachten – maar laat het zo en voel naar het einde van de massage dat het tempo van geraas toch wat is gaan liggen.
Een massage is iets dat je ondergaat voor je fysieke welzijn. Voor je lichaam.
Maar ik besef nu pas goed dat ook de mentale ervaring een positieve impact kan hebben.
Een baken van rust in een almaar snellere wereld.
Na afloop kan de masseur het toch niet nalaten om me grinnikend uit te nodigen om volgende keer toch wat vroeger toe te komen.
“Waarom arriveer je niet een kwartiertje voor start van de massage? Om zo al even tot stilstand te komen.”
Ik beloof hem er in 2025 werk van te maken.
