De kracht van plannen: niet alleen je werk, maar ook je rust
Het gedempte geluid van mijn voeten op de loopband vult de ruimte. Buiten ligt er rijp op de auto’s. De ochtendzon werpt een gouden gloed naar binnen door de grote ramen van de hotelgym. Het was koud vannacht, maar ik heb verrassend goed geslapen. Misschien hielp de sauna van gisterenavond wel een handje. Intussen zit ik al bijna 3,5 kilometer ver, op een lichte helling. Mijn lichaam voelt wakker. Klaar voor de laatste dag van deze intensieve trip.
De afgelopen vier dagen reed ik kriskras door Nederland. Drie klantbezoeken per dag, met hier en daar een nieuwe prospectie. Sommige klanten ken ik al jaren, met anderen zat ik voor het eerst aan tafel. Zulke gesprekken brengen gezonde spanning met zich mee: ik wil het goed doen. Maar het is een positieve vorm van stress. Tijdens die gesprekken ben ik helemaal aanwezig, gefocust en alert.
Vooraf had ik alles zorgvuldig gepland: een logische route vanuit België richting het hoge noorden en terug. Maar plannen zijn er om aangepast te worden. Klanten stelden andere tijdstippen voor, sommigen wilden me liever een dag later ontvangen. En dus werd het geen nette cirkel, maar een vierdaagse zigzag door Nederland.
Toch gaf het me voldoening. Niet alleen de inhoud van de gesprekken, maar ook wat de trip me daarnaast leerde. Ik besefte hoe belangrijk het is om bewust ook de momenten tussenin te plannen. Niet alleen overdag, maar ook wat je doet ’s avonds, ’s nachts en ’s ochtends.
In tegenstelling tot vroeger, koos ik dit keer bewust voor hotels met een goede gym, liefst ook met wellnessfaciliteiten. Niet persé om mezelf te verwennen, maar om te kunnen herstellen. Na een dag rijden en intensieve gesprekken is het goud waard om even te bewegen, te ontspannen, goed te eten en op tijd te slapen. Ik merkte dat die bewuste keuze mijn energieniveau en helderheid écht beïnvloedde.
Wat deze trip nog bijzonder maakte: het was de eerste keer dat ik iets deed wat in de buurt komt van een solotrip. Overdag had ik volop sociaal contact, maar in de avonden en ochtenden was ik alleen. Ik nam mezelf uit eten. Ik was mijn eigen gezelschap tijdens het ontbijt. En dat was… verrassend fijn.
Ook de uren in de auto — vaak met rustige muziek, een podcast of een audiobook — brachten me rust. Ze gaven ruimte voor introspectie. Voor reflectie over werk, keuzes, plannen.
Ik heb geleerd dat alleen zijn niet leeg hoeft te voelen. Het kan juist rijk zijn. Verrijkend. En als ik iets meeneem uit deze trip, dan is het dat: je kunt plannen wat je overdag doet, maar je mag ook plannen hoe je bijtankt.
