Iedereen kan het, dat is het mooiste
De sportevents vliegen je de laatste tijd om de oren. Van mudrun tot triathlon tot retreat weekend. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is er. Als fanatiek sporter, maar ook als beginner trouwens, zou je ieder weekend wel een ‘eventje’ mee kunnen pakken. Tussen de lange lijst met opties zitten wat mij betreft een paar (lokale) pareltjes. Daar is Maastrichts Mooiste er een van!
Al zolang als ik mij kan heugen doe ik aan sport. Voor mijn gevoel heb ik tegelijkertijd ballet, judo, tennis, zwemmen en atletiek beoefend. Eerlijk gezegd vond ik sporten vroeger niet echt een feest, maar ik deed het toch (waarschijnlijk omdat mijn ouders dat belangrijk vonden, wat ben ik daar blij om!). Uiteindelijk is, van die vele sporten, atletiek overgebleven. Die sport heb ik dan ook tot mijn 16de beoefend (want toen begon toch echt de studententijd en was er geen tijd meer voor sport). Wanneer je als kind actief bent bij een club, word je klaargestoomd om deel te nemen aan wedstrijden. O, o, dat was echt niks voor mij. Ik werd dan ook altijd laatste, of een-na-laatste. Bij het googlen van mijn naam presenteert de zoekmachine netjes dit bewijs:
Schijnbaar maakt het als kind zijnde niet veel uit op welke plek je eindigt. Ik heb er toentertijd in ieder geval nooit een traantje om gelaten. Maar dat is als je ouder wordt wel anders. Sinds drie jaar ben ik weer met veel plezier lid bij Atletiek Maastricht. De wedstrijden zijn niet meer aan mij besteed en daar is de trainer het ook mee eens. Ik ben erachter gekomen dat – veel meer dan vroeger – de focus op presteren ligt. Hoe kan dat toch? Waarom willen wij mensen in alle gevallen de beste zijn? Misschien moet ik de reden hiervan maar in het midden laten om iedereen die de 16 gepasseerd is gemotiveerd te houden.
Nu kan ik mezelf scharen in de categorie ‘jong’. Maar soms zie ik mensen op straat in sportkleding langsflitsen, die wel op leeftijd zijn. Alhoewel ze soms op standje wedstrijd lopen, denk ik toch ‘goed bezig’. Maar is sporten op latere leeftijd nog wel zo goed? Absoluut. Op iedere leeftijd is sporten gezond, mits je niet overdrijft natuurlijk. Het is zelfs gezond wanneer je pas begint op latere leeftijd. Het zorgt ervoor dat de kans op een hartinfarct met 5 procent daalt en je sneller herstelt na ziekte. En last but not least is het goed voor de sociale contacten. Sporten als bergbeklimmen, raften en duiken zijn misschien niet zo’n goed idee. Maar fietsen, joggen, wandelen en zwemmen passen zeker in het gezonde rijtje.
Standje wedstrijd ken ik persoonlijk niet. Maar een run als Maastrichts Mooiste vind ik leuk. Vandaar dat ik dit weekend, samen met 7000 andere deelnemers, aan de start stond van deze hardloopklassieker. Het was ongelooflijk warm maar ik heb de 5 kilometer kunnen trotseren. Een prachtige route over de kinderkopjes in Wyck, langs de Maas, over de Oude Brug, door het Stadspark en over het Vrijthof richting de finish op de Markt, waar trouwe supporters mij opvingen. De organisatie zorgde, net zoals alle andere jaren, bij afloop voor een stukje Limburgse vlaai. Met een medaille en een mooie herinnering, keerde ik tevreden huiswaarts.
De eerste keer dat Maastrichts Mooiste werd georganiseerd is al 13 jaar geleden. Het event heeft jarenlang op één dag plaatsgevonden. Tot 2012, want toen bestond het event uit zeven dagen. Na 2012 heeft de organisatie er weer een eendaags event van gemaakt. Maar dit jaar was alles weer anders. Het hele weekend stond Maastricht in het teken van bewegen. Op vrijdag kon je zonder tijdregistratie door/langs/over typische Maastrichtse plekjes rennen. Op zaterdag stond de wandeltocht op de planning en op zondag dé klassieker. Een sportief weekend voor alle leeftijden dus. Ook tijdens dit event waren de fanatieke oudere lopers present. Ik heb ervan genoten en ik hoop alle aanwezigen ook.
Hopelijk zie ik jou volgend jaar ook aan de start van deze prachtige run!
