Health|Society

De Ironman: dromen, durven, DOEN

Auteur: Ellis Visser

Vorig jaar stond ook ik langs de kant vol trots naar alle Ironmannen en vrouwen te kijken. Het gevoel dat ik toen had heb ik daarna niet meer los kunnen laten. Mijn blog toen niet gelezen? Lees het hier terug. Mijn enthousiasme zorgde ervoor dat ik serieus een Ironman ging overwegen. Om te starten met een van de drie onderdelen. Ik koos voor zwemmen, het onderdeel dat ik echt nog moest leren. Ik ging op zoek naar fanatiekelingen die dezelfde gedachte hadden en kwam godzijdank snel uit bij iemand die wilde rennen. Nu die wielrenner nog.

Droom
Onze droom voor die relay strandde helaas al vrij snel. We vonden geen vrouwelijke wielrenner en mijn hardloper raakte geblesseerd. Ik heb welgeteld vijf keer in het water gelegen en moest daarna concluderen dat zelfs één onderdeel niet even te trainen is. Laat staan een volledige triatlon. Met die kennis stond ik dit weekend opnieuw langs de kant. Wat heb ik een respect voor deze mensen, die werkelijk alles hebben gelaten en alleen maar hebben getraind. Hoe sportief ik ook ben, dit is echt andere koek.

Iron
De Ironman is alleen voor diegenen die echt het randje willen opzoeken; het heet niet voor niets de Ironman. Je moet een bikkel zijn, anders ga je het niet redden om 3,8 kilometer te zwemmen, 180 kilometer te fietsen en daarna nog eens een hele marathon te rennen. Alleen voor een marathon train je al ten minste een half jaar (als het niet langer is). Een ‘Ironman doen’ betekent dus dat je week alleen maar bestaat uit trainen; misschien wel twee keer per dag. Daarnaast eet je gestructureerd en gezond. Een feestje met alcohol sla je over en vaak lig je in bed om te herstellen. Klinkt allemaal saai, maar wanneer ik die mannen en vrouwen langs zie komen, dan denk ik dat ze aan die momenten niet meer terugdenken. Die finish geeft zo’n bevredigend gevoel; dat vergeet je je leven lang niet meer.

Grensverleggers
Als je dan denkt dat je alles al gehad hebt, zijn er twee kanjers die nog een tandje verder gaan. Om kippenvel van te krijgen. Mathon van Eijsden, die vorig jaar ook deelnam, neemt dit jaar Glenn Wijntjes mee op sleeptouw. Dit doen ze niet voor niets. Glenn lijdt namelijk aan de spierziekte ataxie en had de grote droom om ooit een Ironman te doen. Helaas maakt zijn ziekte dit onmogelijk, en dat is de reden waarom Mathon hem nu meeneemt. Mathon zwemt met een bootje, fietst met een bakfiets en rent met een rolstoel. Prachtig om te zien. Ze doen dit niet alleen voor deze overweldigende prestatie, maar zeker ook voor het goede doel. Ik heb ze een aantal keer voorbij zien komen en telkens weer kreeg ik kippenvel. En met mij nog heel veel anderen.

Trots
Op verschillende plaatsen langs het parcours heb ik de bikkels zien voorbij komen. Er liepen een aantal bekenden mee, wat het natuurlijk extra leuk maakt. De een had het enorm zwaar en de ander liep met een grote glimlach te genieten van alles wat hij meemaakte. Wat lijkt het me gaaf wanneer je zo tussen de dranghekken loopt en een applaus ontvangt van mensen die je een hart onder de riem willen steken. Je krijgt waardering voor de maanden dat je getraind hebt en de uiteindelijke prestatie: De Ironman!

Naast die bekenden en natuurlijk alle andere mensen die zich na vandaag Ironman mogen noemen heb ik extra hard geklapt voor Els Visser. Zij is de vrouwelijke winnaar en wat gun ik haar dat. Zij maakte iets vreselijks mee, zette dit om in positiviteit om vervolgens te eindigen op de hoogste trede van het podium. Zou dit doorzettingsvermogen dan misschien toch in de naam zitten? Een ding weet ik zeker, morgen lig in het zwembad en is wellicht een toekomstige Ironwoman geboren… Wie doet met me mee?

_______________

Chapeau Nieuwsbrief
Wil jij wekelijks het laatste nieuws ontvangen over het goede leven in Limburg NL/BE? Schrijf je dan in voor onze mooie nieuwsbrief -> inschrijven <

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Health, Society

Gerelateerd nieuws