Chelly Poolmans: bruin worden op het dakterras
Toch kwam de totale sluiting van de horeca voor ons als een verrassing, vooral ook gezien de snelheid waarmee de maatregel zich voltrok. De eigenaar van Paletti kwam naar ons tafeltje en vertelde dat alle eet- en drinkgelegenheden in Nederland met onmiddellijke ingang de deuren moesten sluiten, in elk geval tot 6 april, en dat we dus weg moesten. We konden nog wel een toetje bestellen.
Inmiddels ben ik wel wat gewend aan de bizarre situatie die we met zijn allen meemaken, maar de eerste weken was het vreemd: zo’n beetje van het ene op het andere moment geen bezoeken aan klanten en ook geen netwerkbijeenkomsten meer. De april-editie van Chapeau is geschrapt en de sales meetings woon ik – net als mijn collega’s – bij vanachter mijn PC ‘via ‘Google Hangouts’.
Thuiswerken blijkt me in de praktijk veel tijdwinst op te leveren. Je zit niet een groot deel van de dag in de auto op weg naar klanten en drinkt geen liters koffie meer met diezelfde relaties. Het betekent dat er ook in mijn geval wat ruimte is gekomen voor ‘achterstallig onderhoud’ en andere zaken waar ik door de drukke dagelijkse beslommeringen al heel lang niet of nauwelijks meer aan toekwam. Zo heb ik eindelijk tijd gevonden om onze woning op te ruimen, krijgt onze poes Dexter wat extra aandacht, heb ik eindelijk de tijd om in alle rust Netflix af te struinen op zoek naar films die ik altijd al had willen zien en maken mijn vrouw Betty en ik elke dag een flinke wandeling door het mooie Sint Pieter en omgeving richting België, waar we vanzelf worden gekeerd door het feit dat de grensovergangen zijn gesloten.
Ook Betty heeft tegenwoordig zeeën van tijd: zij werkt in de bekende modezaak van Kiki Niesten in de Stokstraat, maar ook die is tot nader order dicht. Dus wandelen we samen op de Pietersberg, richting België. Daar heb ik ter hoogte van de ENCI een klein loketje ontdekt, waar je – uiteraard op afstand – koffie met eventueel een wafel kunt krijgen: nu alle horecazaken gesloten zijn geef ik me pas rekenschap van het feit dat dat eigenlijk een grote luxe is.
Thuiswerken heeft ook andere voordelen. Zo is mijn dagelijkse scheerbeurt eigenlijk overbodig en kan ik lekker bruin worden op ons dakterras, wat een groot voordeel is, gezien het feit dat een vakantie naar Italië of Spanje er naar het zich laat aanzien eventjes niet inzit.
Veel leuke dingen dus, die maken dat ik heerlijk tot rust kom en straks weer volop, gemotiveerd en boordevol inspiratie aan het werk kan. Laten we hopen dat dat niet al te lang meer duurt. Want als ik eerlijk ben, zit ik toch wel een beetje te wachten op de mededeling van het kabinet dat de corona-maatregelen versoepeld worden, zodat ik mijn klanten weer kan bezoeken, mijn 87-jarige moeder in Eindhoven weer gelukkig kan maken met mijn aanwezigheid en mijn zoon en kleindochter te zien, die ik nu alleen spreek via FaceTime.
Waar ik verder erg naar uitkijk is om eindelijk weer eens een kopje koffie te kunnen gaan drinken op een Maastrichts terras. Ook de gedachte om straks met Betty weer een lekker restaurantje te kunnen opzoeken, houdt me op de been. Eén ding is zeker: we gaan niet meer om 18.00 uur de deur uit. Ook voor een toetje én gezellig natafelen moet je alle tijd nemen.
