Allemaal mens
Op het moment van het schrijven van mijn eerste bijdrage voor Chapeau, ben ik met een van mijn atleten verwikkeld in een race tegen de klok om ‘gewicht te maken’. Hij verdedigt voor de derde maal zijn wereldtitel kickboxen in Singapore. Twee weken geleden ging de telefoon. Het was zijn trainer. Of ik hen kon helpen met de weight cutting? Dat is voor atleten de gewichtsafname die nodig is om in een bepaalde gewichtsklasse te kunnen deelnemen.
De topsporter in kwestie moest van een kleine 70 kilo zakken naar 61.2 kilo, en wel vóór 24 februari. In feite een onmogelijke opgave als je bedenkt dat in slechts twee à drie weken 15 procent van de lichaamsmassa afgestoten moet worden. Maar ik ben de beroerdste niet en ga graag een uitdaging aan.
Je zou bijna zeggen dat het dit soort praktische ‘challenges’ zijn die mijn voedingswetenschappershartje sneller laten kloppen. Het was altijd mijn grote droom om in de sport aan de wereldtop mee te mogen doen. Bijna tien jaar na mijn start heb ik het voorrecht te mogen sleutelen aan het eten van onder anderen wielrenners, voetballers, boxers en artiesten. Toch heb ik het meeste van wat ik weet niet geleerd in de academische banken, maar onderweg. Want – hoe interessant het ook moge klinken – ook aan de top zijn we uiteindelijk allemaal maar mens. In de basis werkt elk lichaam gewoon hetzelfde.
Het was altijd mijn grote droom om in de sport aan de wereldtop mee te mogen doen
Ik werkte nog als promovendus aan de Universiteit Maastricht, toen ik begon met het begeleiden van mensen. Het zal ergens in oktober 2011 zijn geweest. ‘Vertalen van wetenschap naar praktijk’, noemde ik het altijd. Want er wordt veel kennis gegenereerd in die statige gebouwen, maar hoeveel daarvan komt er eigenlijk echt terecht bij jou en mij? (Ok, bij mij best veel, maar je begrijpt wat ik bedoel). Wat kunnen wij echt concreet met al die informatie die daar wordt vergaard? In directe zin: bar weinig.
Het was de tijd dat de gezondheidshype aan z’n bloeiperiode begon. Nu valt healthy als lifestyle haast niet meer weg te denken. Laat staan in een periode als de huidige, waarin we – naar aanleiding van recente ziekteverwekkers – meer leren over hoe belangrijk ogenschijnlijk simpele tools als goede voedselkeuzes, voldoende beweging en flinke dosis vitamine D zijn om je eigen immuunsysteem te wapenen.
Enfin, dat was ooit anders. Niet zelden stuitte ik op weerstand. Het woord vitaliteitsbeleid bestond nog niet en bedrijfsrestaurants leken meer op snackbars. Cliënten gaven aan dat het vooral leuk moest blijven, dat gezond leven. En dat dagelijkse glaasje mocht er vooral niet onder lijden (ook liever niet als het dagelijks ‘enkele’ glaasjes waren). Ook in de media was er maar weinig ruimte voor het ‘Gezonde Woord’.
Weet je wat het mooiste is? Als mensen zélf ontdekken dat verandering helemaal niet hoeft te betekenen dat ze belangrijke dingen moeten opgeven of inleveren.
Ik geloofde vanaf het begin dat het anders kon. Anders is natuurlijk nooit leuk. Daar kan ik nu over meepraten. Maar wat is er mis mee als het leidt tot een betere wereld? Gelukkig is ‘Patience’ mijn tweede naam. En weet je wat het mooiste is? Als mensen zélf ontdekken dat verandering helemaal niet hoeft te betekenen dat ze belangrijke dingen moeten opgeven of inleveren.
Op mijn reis als startende zelfstandige leerde ik ontzettend veel tijdens samenwerkingen. Onder andere met chef-kok Frank van Thiel van restaurant Harry’s in Maastricht. Het leidde tot mijn gedachtegoed dat eten over veel meer gaat dan over voeding en voeden, in tegenstelling tot wat de wetenschap vaak doet voorkomen.
Op menselijk niveau gaat eten ook over samenzijn en lekker genieten. Delicious & Nutritious. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen en geen machines die enkel draaien op brandstof. Eten moet zowel lekker als voedzaam zijn. Zodra je die snaar weet te raken – op individueel niveau, maar ook binnen organisaties – wordt verandering plotseling interessant en leuk en gaan we er voor. Allebei winnaars!
Vanmorgen ontving ik de laatste update uit Singapore: 63.2 kilo. Twee kilo nog maar verwijderd van het streefgewicht en nog twee dagen te gaan. Ik voel een derde winnaar aankomen…
