Korte tijd waren beide oevers van de Worm bij Rimburg Nederlands. Van 1949 tot 1963. Nederland had namelijk een stukje Duitsland geannexeerd. Inclusief het kasteel. Als een soort herstelbetaling van de schade opgelopen in de Tweede Wereldoorlog.
Maar naarmate de naoorlogse jaren vorderden, werden de betrekkingen tussen beide landen beter. Ze werden zo goed dat Nederland in 1963 het afgenomen stukje land op de andere oever van de Worm weer aan Duitsland heeft teruggegeven. Van die steeds beter wordende betrekkingen en zelfs gegroeide vriendschap tussen beide landen getuigen de twee schildpadden op de brug over de Worm in Rimburg. De ene staat in Duitsland en de andere in Nederland. Ze lopen naar elkaar toe.
Deze stenen brug bereiken we na ongeveer twee kilometer wandelen. We zijn gestart bij de watertoren van Rimburg, tegenwoordig een uitkijktoren. De ruim 35 meter hoge watertoren is in 1925 gebouwd door en voor de mijn Laura en Vereeniging in Eygelshoven. In het waterreservoir kon 200 kubieke meter water. Over de Watertorenweg lopen we naar de Kerkveldweg waar we rechtsaf slaan (rode paaltjes en bordjes Via Belgica). We passeren een camping. In het bos bij een Y-splitsing houden we rechts aan en dalen richting Rimburg. In het dorp links en vervolgens de eerste straat rechts (Kapelweien).
Watermolen
Bij het Bakhuuske slaan we linksaf en wandelen over een half verharde brede landweg met de Worm aan onze rechterhand. Van de grens met Herzogenrath in Kerkrade tot de grens met Übach-Palenberg in Rimburg is de Worm grensrivier. De bron van de 53 kilometer lange rivier ligt in Aken. Verderop in Duitsland mondt de Worm (Wurm) in de Roer (Rur). Volg bij het witte huis – een vroeger watermolen – het smalle pad pal om de tuin van de woning naar de Worm. Op de Duitse oever zien we de tweede oude watermolen. Deze oogt nogal vervallen.
We bereiken de brug met de schildpadden die we oversteken om een Duits rondje te maken. Langs het vredesmonument rechts en langs een oorlogsmonument links, rechtdoor met het kasteel rechts van ons. Kasteel Rimburg is rond 1150 gebouwd nabij de strategische brug over de Worm. Het is privébezit. Wij wandelen rechtdoor, steken de spoorwegovergang over en wandelen verder rechtdoor het bos in. Een mooi hellingbos. Er volgen drie Y-splitsingen en wij kiezen steeds het pad naar rechts. De spoorlijn en het Wormdal zijn rechts van ons. We dalen af naar een verharde weg en slaan rechtsaf. Dalen nu verder en gaan over het spoor. Als de spoorbomen gesloten zijn, even geduld, want dan zijn ze zeker vijf minuten gesloten. Er komt beslist één trein van links of van rechts. Verder dalen en dan zijn we weer terug bij de Worm. Wandelen langs die Duitse watermolen en het kasteel terug naar de brug met de schildpadden.
Romeinen
Ook de Romeinen staken in Rimburg de Worm over. Dat deden zij iets verderop richting Duitsland. Rimburg was tijdens de Romeinse bezetting een kleine nederzetting aan de Via Belgica, de heerbaan van Bologne-sur-Mer in Frankrijk naar Keulen in Duitsland, via onder meer Maastricht en Heerlen. Elders in Rimburg voor een woning aan de Broekhuizenstraat staat een restant van een mijlpaal van deze heerbaan. Zeg maar het ANWB-bord van de Romeinen. Die mijlpaal was oorspronkelijk ongeveer twee meter hoog.
Wij gaan opnieuw over de brug, wandelen door de Brugstraat langs de kerk, steken bij café d’r Eck de doorgaande weg over en gaan een beetje klimmen via de brede en geasfalteerde maar verkeersarme Scherpenseelermolenweg. Boven gekomen slaan we linksaf en wandelen over een veldweg langs de bosrand. Over de akkers kijkend zien we de kerktorens van Scherpenseel en Waubach. Bij een volgende brede asfaltweg slaan we linksaf (blauw en rood) en dalen opnieuw richting Rimburg.
Oud-strijders
Bijna beneden volgen we blauw rechtsaf. Een bospad brengt ons na een korte klim bij de St. Jozefkapel. Deze kapel in het bos is in 1951 gebouwd door oud-strijders uit Rimburg uit dankbaarheid dat zij de oorlog hadden overleefd. Ook dit is een oorlogsmonument. Na een moment van bezinning slaan we bij de kapel linksaf (blauw), dalen af via een trap en een smal pad. Bij een Y-splitsing links aanhouden en langs de bosrand met uitzicht op het Wormdal verder. Dan een trap af en rechtsaf. Verhard gaan we nu weer een beetje klimmen.
Na een paar borden bereiken we het theater. Inderdaad, een theater. Ooit was dit een openluchttheater. In 1931 gebouwd om geld te verdienen voor de bouw van een parochiekerk verderop in Lauradorp. Aan onze linkerhand hier in de Hoolgrub was het podium. Compleet met trappen en zuilen in neo-klassieke stijl. En rechts van ons zat of stond het publiek. Een van de stukken die hier werden opgevoerd was De heks van de Brunssummerheide. Een houten sculptuur op het vroegere podium herinnert aan dat toneelstuk. We klimmen verder en naderen weer de watertoren. Na een keer rechtsaf, drie keer linksaf en nog een keer rechtsaf zijn we terug waar we zijn gestart. Wie dat wil kan nog even van het uizticht van boven over het Wormdal gaan genieten.
