Nee, op deze plek geen grapjes over de naam van een van de leukste riviertjes van Nederland. De Gulp heet zoals die heet vanwege zijn Latijnse naam: Gulippa. Dat betekent zoveel als Kleine Geul. Voor deze wandelaar is het echter de Grote Gulp. Dit riviertje stroomt bij Gulpen in de echte Geul. Tot dit onvermijdelijk einde beleeft deze waterloop vanaf de bron in het Belgische Henri-Chapelle 22 opwindende kilometers.
Wij starten onze wandeling in Slenaken in de Dorpsstraat vanaf de Ankerplaats, genoemd naar de twee Friese strafpleiters Wim en Hans Anker. De tweeling vierde meer dan vijftig jaar 16 vakanties in Slenaken. Zij zijn niet de enigen die een voorkeur hebben voor een verblijf in dit toeristenplaatsje aan de Gulp. We volgen rode paaltjes en wandelen met de bocht naar links naar de brug over de Gulp. Voorbij de brug slaan wij rechtsaf (Waterstraat) en gaan na verloop van tijd klimmen. Bij wielrenners heet dit de Loorberg. Bij ons wandelaars is dit het Haenenbergpad. Rechts van ons hebben we uitzicht op een mooi dal en het Roebelsbosch. Bij een kruising met een wegkruis slaan we rechtsaf de Flabber- weg in. Het klimmen gaat nog even verder. Tenslotte is dit de steile kant van het Gulpdal, de kant met de hellingbossen. Daarna wordt de weg vlak. Het blijft vlak als we op de T-split- sing rechtsaf slaan, de Givelderweg in. Het duurt niet lang of we bereiken bij het plaatsnaambordje Teuven, Belgisch grondgebied.
Elektrische draad
We blijven rechtdoor wandelen. Ook als rood rechtsaf slaat. Wij volgen nu even blauw, maar als blauw linksaf slaat naar grenspaal 15, die verderop aan de bosrand staat, blijven wij rechtdoor lopen. Vanaf nu volgen we de cijfers van het Voeren- se knooppuntensysteem, te beginnen bij knooppunt 89. Steeds rechtdoor wandelen door en langs het bos op de Teuvenerberg en het Beusdaelbos komen we via de knooppunten 83, 82 bij knooppunt 81 en het monument voor de elektrische draad. Een akelig stukje geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog. Na de bezetting van België door de Duitsers bouwden de bezetters een 332 kilometer lange draadversperring op de grens met neutraal Nederland. Op die draad stond een dodelijke spanning van 2000 volt. Zeker 500 vluchtelingen, zo- als deserteurs of dwangarbeiders, lieten het leven aan deze draad, die daaraan de naam Dodendraad te danken heeft. In 1920 plaatste de graaf van Beusdael op deze plek een monument. Dat werd in de Tweede Wereldoorlog door de nieuwe Duitse bezetters vernietigd. Het huidige monument is in 1962 geplaatst.
Afdaling
Om de gevaarlijke, want vaak zeer drukke afdaling over de Kasteelstraat richting Teuven te vermijden, wandelen we nu terug naar knooppunt 83, waar we aan een spectaculaire afdaling beginnen via een bospad dat naarmate we verder dalen steeds meer een diep uitgesneden holle weg wordt. Dit is La Côte à Robert, lezen we beneden bij knooppunt aangekomen op een niet officieel straatnaambordje. We slaan rechtsaf. Nu begint het misschien wel mooiste traject van deze route. De ruim twee kilometer tussen knooppunt 84 richting knooppunt 85. Eerst door een sjtegelke, dan door het bos op de Teuvenerberg met een doorblik richting het dal van de Gulp waar tussen de bomen de voormalige Abdij van Sinnich te zien is. Het klooster werd in 1250 gesticht door de orde van de Augustinessen. Hier mochten alleen meisjes van adel non worden. Tijdens de Franse bezetting in 1794 werd het klooster gesloten en werden kasteel en watermolen van Sinnich privébezit.
Na een tweede draaipoortje wandelen we langs de bosrand en worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht over een weiland vol paardenbloemen op Teuven met zijn Sint Pieter- kerk en het kasteel van Teuven dat ook kasteel de Draeck genoemd wordt. Teuven ligt sinds 1962 in Belgisch-Limburg, maar behoorde daarvoor tot de Waalse provincie Luik. Daar- aan herinneren nog enkele namen, zoals die van schutterij Société de Tir Saint-Pierre-Teuven. Na het derde draaipoortje links aanhouden, dalen we verderop bij verharde weg opnieuw linksaf en afdalen naar het dal en de Gulp, die we vlak voor de bebouwde kom van Teuven passeren. We vol- gen weer de rode paaltjes.
Boerenland
Wie naar de plaatselijke horeca wil moet rechtdoor richting kerk. De rode route voert rechtsaf, de Hoofstraat in en langs het kasteel van Teuven dat als restaurant Hof de Draeck heet. In ieder geval ligt het kasteel heel mooi aan de oever van de Gulp. Bij viersprong gaan wij rechtsaf richting Nurop. Wan- delen een tijdje langs de soms drukke verbindingsweg Slenaken-Teuven. In Nurop in de bocht linksaf de Plankerweg in en verderop meter rechtsaf het Nuroperveld in. 19 Eerst verhard, later onverhard. We zijn in boerenland. Bij grenspaal 18 bereiken we weer Nederland en meteen daarna volgt een pittige klim. Dit hoort de kant van het Gulpdal met de flauwe hellingen te zijn, maar deze korte klim is allesbehalve flauw. Eenmaal boven op een viersprong met wegkruis slaan we rechtsaf en dalen terug naar Slenaken. De toren van de in 1793 gebouwde Sint-Remigiuskerk zien we al van verre. Eenmaal terug in het dorp en bij de kerk wandelen we via het kerkhof langs de historische grafkruisen en het Heilig Hartbeeld richting terrasjes.
