Henk Krol en het fallusmuseum

Henk Krol  en het fallusmuseum

Het moet in de jaren negentig zijn geweest dat ik deel uitmaakte van een Nederlands persgezelschap dat naar IJsland trok. Ik was wat laat op Schiphol omdat de toen nog bestaande vlucht van Maastricht naar Amsterdam vertraging had.

Ik kwam de collega’s pas tegen in het vliegtuig en kon vlak voor het opstijgen niet meer iedereen een hand geven. Eenmaal geland op de luchthaven van Reykjavik werden we snel naar een vlak erbij gelegen ‘geiserbad’ gebracht, oftewel ‘The Blue Lagoon’. Een mooi buitenzwembad met natuurlijk warm water, waar de dampen van afslaan.

Een van de medezwemmers, die ik toen nog niet kende maar snel contact zocht, was Henk Krol. Hij was meegegaan in zijn functie van hoofdredacteur van de Gay-krant. Ja, ook een doelgroep voor een toerisme natuurlijk. Zelf vielen me vooral de prachtige sneeuwwitte IJslandse dames op, van wie er enkelen nog Miss World werden, niet geheel ten onrechte.

Na de korte verfrissende duik gingen we naar het hotel in Reykjavik en van daaruit begon het gepland bezoek van enkele dagen, inclusief een mooie tocht langs de nodige natuurlijke schoonheden die dit eiland rijk is.

Op een gegeven moment week collega Krol van het programma af. Nu is dat niet zo opmerkelijk, dat gebeurt bij persreizen wel vaker. Alleen de bestemming  die hij voor zichzelf bedacht had, vond ik wel opmerkelijk. Hij ging naar het Fallus-museum. Ik dacht eerst dat het een grap was, maar nadere informatie leerde dat de IJslandse hoofdstad inderdaad een museum kent dat helemaal rond het thema fallus oftewel penis is ingericht. Ik begreep vanuit zijn functie en persoonlijke voorkeuren dat hij daar graag naar toe wilde. De rest van de groep liet deze kelk aan zich voorbij gaan.

Krol was als collega verder een aardige vent, had een vlotte babbel. Maar hij was niet het type aan wie je het bestuur van een land aan zou willen overlaten. De eruditie van mensen indertijd als Ruud Lubbers, Wim Kok en Frits Bolkestein, die ontbrak bij Krol.

Niettemin, met zijn partij 50Plus doet hij het in de peilingen aardig. Alleen, je hebt toch niet het idee dat je met een professional te maken hebt. Deze week ging hij de mist in met hun belangrijkste punt uit het partijprogramma, namelijk de AOW. De leeftijd moet volgens de partij terug naar 65, maar hoe dat betaald moet worden,  daar kwam Henk op een gegeven moment zelf niet meer wijs uit. ‘Een foutje’, noemde partijman Jan Nagel het nog, maar het was toch eerder een blunder van formaat.

Ook kwam naar buiten dat Krol wat gefoeteld had met het vermelden van zijn opleiding, hij rommelde tevens met de kilometerregistratie van de leaseauto. Alleen geen doodzonden, maar het komt wat klunzig over. Zeker nadat hij jaren terug in de problemen kwamen omdat de financiële administratie van de Gay-krant ook de nodige vraagtekens opwierp.

Tja, bij die splinterpartijen met elk hun eigen doelgroep, daar zitten toch wat  brokkenpiloten bij.

Ik denk dat Henk Krol uitstekend in staat is om bijvoorbeeld een fallusmuseum in Amsterdam te openen. In de hoofdstad hebben ze van alles, maar dat nog niet, dus hier zit een gat in de markt. Dat zal ‘m veel beter afgaan dat het leiden van een politieke partij en dan is iedereen tevreden. Cijfermatig is het ook beter te bevatten. Gewoon elke dag tellen hoeveel entreegeld je hebt binnengekregen. En dan een eenvoudige boekhouding, klaar is Kees. Veel  overzichtelijker dan het doorrekenen van ’s lands financiën.

Met Henk komt het wel goed. Met de AOW weet ik niet.  

Jo Cortenraedt