Goede doelen

Héél veel acties voor goede doelen

Zondagavond zult u het zien bij Limbourgeois op L1TV, een avond voor het goede doel kan bijzonder leuk zijn. Deze keer waren we bij een zogeheten Dance Battle onder de naam ‘Gala on Tour’. Georganiseerd door de gezamenlijke Rotary Clubs van de stad. Het goede doel was het Alzheimer onderzoekfonds Limburg

In Hotel Van der Valk in Maastricht waren zo’n kleine 400 mensen bijeen om getuige te zijn van een tiental VIP-koppels dat op de dansvloer de strijd met elkaar aanging.

De sfeer was meteen feestelijk, want de dresscode was black tie. Ik vind, dat heeft wel wat, zeker de dames in gala voelen zich dan in hun nopjes. En dus meestal de mannen ook.

Uiteraard moesten de aanwezigen betalen en de opbrengst ging dus naar het eerder genoemde doel. Als ze deze week alles nageteld hebben, hopen ze uit te komen op 10.000 tot 15.000 euro winst. Mooi, daar kunnen de wetenschappers weer verder mee.

De avond was buitengewoon geslaagd. De VIP-dansers stegen stuk voor stuk boven zichzelf uit. Zoals gouverneur Theo Bovens met Vivienne Bancken, Beppie Kraft met Henri Hochstenbach, Jacqueline van der Valk met Huub Smeets en zeker de drie finalisten Paul Rinkens met Marjolein van Vugt, Stefan Gorissen met Fabienne Perot en Sylvie Schmeitz en Eric Jaspers. Het laatste koppel won uiteindelijk de battle met een geweldige Spaanse dansperformance.

Gelijkertijd dacht ik gisteren ook, ga er maar aan staan als serviceclub. Steeds weer moet je een goed doel bedenken, want dat is de opgave. Dat is iets dat overgewaaid is uit Amerika waar heel veel evenementen rondom ‘charity’ worden gehouden. Prima hoor, er zijn honderden, zo niet duizenden goede doelen te bedenken waar veel geld voor nodig is.

En al die leden van de serviceclubs die rennen zich suf achter de sponsoren aan. Meestal zijn het zelf bedrijfsmensen die dan andere bedrijven benaderen. Maar daarvan zitten de directies ook weer in serviceclubs en die komen dan ook terug bij jou voor weer een ander goed doel.

Ik begreep dat het bedrijfsleven hier en daar ook wel een beetje het heen en weer krijgt van zoveel aanvragen. En er zijn heel veel van die avonden, je moet vaak kiezen of je daar of daar naar toe gaat. Concurrentie bijna.

Eigenlijk is het een beetje dubbel. Al die mooie doelen zijn geweldig. Maar vanwege de Amerikaanse structuur is het ook raar. De Amerikanen betalen relatief weinig belasting, de nieuwe president maakte er zelfs een sport van om geen of in ieder geval veel te weinig belasting te betalen. En daar zijn z’n kiezers trots op. Gefeliciteerd. Maar dus is er ook veel te weinig geld voor fatsoenlijke voorzieningen, zoals in de gezondheid. En via goede doelenacties moet er dan alsnog wat budget bij elkaar geschraapt worden. In plaats dat ze wat meer meebetalen aan het algemeen welzijn, dan zijn de zwakkeren minder afhankelijk van die ‘charity’.

Bij ‘ons’ betalen we genoeg belasting zou je zeggen. Best fijn als er nog iets extra wordt opgehaald, maar zo’n Alzheimer-onderzoek zou er niet teveel afhankelijk van moeten zijn. Het is veel te belangrijk, dat moet toch grotendeels de algemene pot worden betaald. Als je de cijfers hoort, hoeveel mensen er last van hebben of krijgen, dan word je akelig.

Hoewel Marjolein van Vugt gisteren een goede tip had. Zij schitterde op de dansvloer en is gelijkertijd hoofd onderzoek Alzheimer in Maastricht. ‘Als je veel danst en beweegt en veel sociaal contact onderhoudt, dan kan dat helpen om Alzheimer van je lijf te houden’. 

Schat, waar staan mijn lakschoenen?