Gemaskerd bal
Je ziet nauwelijks nog maskers met carnaval, zo valt me op. In de etalage van de slager en de drogist hangen er nog wel een paar ter versiering, maar in mijn jeugd hingen ze in de dorpswinkel ook in de etalage, maar dan om er eentje uit te kiezen en op te zetten.
Want velen droegen toen nog een masker tijdens carnaval. Z’n plastic ding waaronder je gezicht zweette als een rund. Een rundkop was trouwens een van de te kiezen modellen, evenals een varkenskop. Maar vaak waren het gewoon ‘gekke gezichten’.
Met mijn vriendjes in die tijd trokken we dan met ons masker op door de straten. Er was eigenlijk geen bal te beleven op zo’n maandag of dinsdag, de boeren gingen gewoon door met het melken van hun koeien en het uitmesten van de stallen. Maar wij vonden het toch wel spannend want aha, niemand herkende ons. En dat alleen al gaf ons een kick. Enkele uren later kwamen we dan thuis, kregen we een kopje warme chocolademelk en was ons grote avontuur afgelopen.
Tegenwoordig zie je alleszins mooie uitdossingen met carnaval en door alle schmink is lang niet iedereen goed te herkennen. Maar een gemaskerd en dus totaal onherkenbaar, nee, dat is zeldzaam geworden.
Toch heeft het wel iets. Sterker nog, als dat gebruik weer in zwang zou raken, dan zou je best kans hebben dat ik met mijn vrouw eens een of twee dagen door de stad zou trekken. Dan liever niet met een varkenskop, maar meer in Venetiaanse stijl. Dus echt zo’n sierlijk masker.
Ik heb de biografie van Casanova gelezen en daarin kom je niet alleen te weten wat deze vrouwenveroveraar allemaal klaarspeelde, maar ook hoe de zeden en gewoonten waren in de 18e eeuw, met name in Venetië, waar hij vandaan kwam.
Toen was er ook al carnaval en liep praktisch iedereen gemaskerd op straat. De meesten deden dat voor het schouwspel, voor de uitdaging. Maar er waren er natuurlijk ook die dan hun kans zagen om hun vleselijke fantasie alle ruimte te geven. Het was in die tijd dan gewoonte dat koppels niet samen uitgingen, ieder deed z’n ding. Niet dat ik daar nu meteen voor wil pleiten, maar de spanning, de mystiek en de sensualiteit die een ‘gemaskerd bal’ kan creëren, dat kan wel iets hebben.
Maar verder weet ik uit de boeken van Casanova, tevens een begenadigd schrijver en wetenschapper, dat er door het jaar heen ook mogelijkheden waren om gemaskerd over straat te gaan. Daar waren weliswaar per stad allerlei regels aan gebonden, maar je kon voor jezelf beslissen: vanavond wil ik onherkenbaar blijven, dus zet ik een masker op. Apart, interessant.
Ergens vind ik het wel jammer dat ik niet in een tijd leef dat je af en toe eens een masker op kunt zetten. Om in de anonimiteit te duiken, of om even iemand anders te zijn.
Van de andere kant, sinds de maskers in onze westerse samenleving door het jaar heen verboden zijn, bij wet nog wel, hebben er waarschijnlijk nog nooit zoveel maskers rondgelopen. Weliswaar geen plastic figuur die voor het gezicht wordt gezete. Nee, ze trekken gewoon een andere grimas. Je denkt dan dat je te maken hebt met Jan 1, maar in feite praat je met Jan 2. Die zegt wel wat, maar bedoelt eigenlijk iets anders. Oftewel, die doet zich anders voor dat ie is. Heeft als het ware een masker op.
Herkent u ze niet van uw werk, de sportclub of de zelfs de familie? Het wordt tijd voor een echte ontmaskering in het dagelijks leven.
En dan met carnaval even lekker vermommen.
