Zomerse geluiden
Heerlijk die zomer, zeker zo’n weekeinde. Je krijgt extra energie van die zon en aangename temperatuur. Hup naar buiten, uitwaaien, ontspannen. Zwemmen, wandelen, sporten, romantisch dromen in het gras en zo verder.
Aan mij is dat wel besteed. Het enige nadeel is dat menige medemens met hetzelfde gevoel, dat nog eens extra kracht wil bijzetten door het produceren van een boel lawaai. Je hebt in de zomer al de grasmachines en de motorboten. Dat is nog te doen. Maar tegenwoordig wordt gemeend ook overal in de zomer ‘leuke muziek’ te produceren, over de hoofden van andere mensen heen.
Vanochtend was ik nog in een alleszins aangename supermarkt. Maar jawel, voor dag en dauw kreeg ik al een lading ‘funky music’ over me heen. Niks mis met die muziek, maar ik weet niet of alle klanten naar nou op zitten te wachten. De bedrijfsleider zal wel gedacht hebben, kom, we maken er een sfeervolle ambiance van. En misschien heeft ie op een marketingcursus wel geleerd dat mensen meer kopen bij muziek. In ieder geval, ik had er wat voor over gehad, als ik in alle rust had kunnen kiezen bij de vakken vis, groenten, olijfolie en andere lekkernijen.
Bij de ENCI-fabriek in Maastricht is enkele weken een groeve – gevuld met water – open geweest voor publiek. Ik ben er niet geweest, maar het lijkt me wel mooi, zo’n prachtige groeve met natuurlijk water en dan heerlijk doezelen en ontspannen, alleen, met je geliefde, met vrienden en vriendinnen, kies maar. Maar het strandje is inmiddels gesloten wegens onder meer te veel overlast. Niet alleen mensen met kratten bier, maar ook grote radioboxen kwamen erop af. Die wilden het ongetwijfeld ‘gezellig’ maken. Weg relaxed gevoel en genieten van de natuur.
Datzelfde geldt voor menige bouwwerf of plek waar de straat wordt opengebroken. Ik gun de potige bouwvakkers alle vertier bij hun noeste arbeid. Ook hun eigen muziek. Maar waarom door het aantal decibels de hele straat ervan moet ‘meegenieten’, daar kom ik niet bij.
Dat je bij popfestivals en live-concerten flink wat decibels over je heen krijgt, dat begrijp ik. Die geluidsboxen moeten een groot publiek bereiken en de mensen gaan er bewust naar toe. En tja, je kunt dan niet altijd de buren ontzien. Als André Rieu op het Vrijthof speelt, dan hoor je ‘m natuurlijk ook nog wel een straat verder, hoewel een en ander toch tamelijk nauwkeurig op het betreffende plein gericht is.
Maar het barst tegenwoordig van de evenementen en het lijkt er soms op dat het succes mede wordt afgemeten aan de reikwijdte van het geluid. Vooral DJ’s hebben er een handje van om het geluid zó hard te zetten, dat sowieso niemand meer iets verstaat, maar ook dat de wijk of het dorp verder ook alles over zich heen krijgt. Bij bijvoorbeeld dancefestivals begrijp ik dat nog, maar je hebt ook evenementen waar ‘het sociale samenzijn’ in feite voorop staat. Met al die decibels wordt vaak aan dat doel voorbij gegaan, want je verstaat elkaar niet meer.
Ik wil het hier nog niet hebben over die motorrijders die bewust zoveel herrie maken dat je hen drie dorpen verder hoort aankomen. Van de Goddelijke natuurlijke stilte in het gras, wat toch een mooi zomers gevoel is, blijft dan niets meer over. En dat enkel omdat die motorrijders zó’n ego hebben dat ze daar een gebied van tien vierkante kilometer voor nodig hebben om dat uit te smeren. Geen politieman die er overigens wat van zegt. Dat hoort tot de categorie asociaal.
Maar laat ik me beperken tot muziek als bron van plezier en genot. Heerlijk. Maar laten we op de plekken waar het niet nodig is en er niemand om gevraagd heeft, de knop van de radio uitzetten of op z’n minst heel zachtjes. Dan horen we de vogels tenminste nog fluiten. Ook mooie muziek.
Jo Cortenraedt
