Voor niks uit eten ?
Een jonge getalenteerde chef hoorde ik onlangs verzuchten: ‘ik ben er echt op tegen, maar laatst heb ik toch maar een keer meegedaan aan zo’n actie via social deal. Ik moet mijn hypotheek ook betalen.’
Er zijn inmiddels al zo’n 60 verschillende restaurantweken, met allerlei acties, bijna altijd gericht op prijskorting. En dan heb je nog de social deals van de dag. Uit eten met korting, liefst voor de helft, dat is waar kennelijk vele duizenden Nederlanders op uit zijn.
Ik heb er niks mee. Dat je voor iets niet teveel wilt betalen, vind ik logisch. Maar als je van een fatsoenlijke kwaliteit wilt genieten, of dat nou een geparfumeerde fazant of een eenvoudige pasta betreft, dan moet je ook snappen dat dit een bepaalde prijs nodig heeft. Anders kan de kok die producten helemaal niet inkopen, laat staan bereiden.
Zelf zou ik me schamen om een restaurant binnen te komen en te zeggen: ik kom voor die en die korting. Alsof je nauwelijks respect heb voor het team dat zich uitslooft om er een mooie avond van te maken. Want met zo’n actie gebaar je in feite dat het ook wel voor de helft kan. Brutaal is het. Ik doe er dus niet aan mee.
Dat wil niet zeggen dat ik wel degelijk let op een goede prijs-kwaliteit-verhouding. Een wijn die vijf keer over de kop gaat, daar word ik niet vrolijk van, al is het behang nog zo mooi.
Ik geef een paar recente voorbeelden van een goed prijsbeleid. Met een relatie uit Den Haag aten we van de week wat bij Rantree in Maastricht. Menu Bib Gourmand. Met uitstekende wijnen erbij waren we 143 euro kwijt. De gerechten waren naar ons idee op sterrenniveau. Dat is dan een perfecte prijs, voor de helft kan helemaal niet met de producten die in de drie gerechten gebruikt waren en die geweldig bereid waren.
En bij Beluga, jawel 2 sterren, waren we een tijd terug voor een hele avond 120 euro pp kwijt, met champagne, mooie wijnen en een serie schitterende gerechten. Dat doe je niet elke week, maar op dit niveau is dat alleszins redelijk. Kijk ook naar al het personeel dat er nodig is, de bloemen, de glazen, de hele mikmak. En de producten uiteraard.
En bij Gran Gusto in St. Geertruid eten we dan voor een paar tientjes per persoon. Met relatief eenvoudige, maar wel eerlijke, huisgemaakte gerechten een paar glazen wijn. Hadden we daar dan moeten vragen: kan het ook voor de helft?
Deze drie zaken doen zover ik weet niet mee aan allerlei kortingsacties. Maar ze voeren wel een goed prijsbeleid. En ze zitten vol.
Naar verluidt zijn er heel wat restaurants die wel meedoen aan al die acties. Ik zou hen adviseren: stop ermee. Je krijgt cash binnen maar netto verdien je er bijna niks aan. Bovendien, de mensen die speciaal daarvoor komen, die zie je toch niet meer terug. Die gaan van de ene naar de andere actie, of het smaakt of niet. Voor hen zijn er prima alternatieven zoals de wokpaleizen, eten zoveel je wilt.
Ik denk dat je bovendien je vaste klanten, die wel de normale prijs willen betalen, ermee weg jaagt, want die krijgen er toch een vreemd gevoel bij.
Van al die acties en social deals worden alleen die snelle jongens van die firma’s rijker, niet de hardwerkende restaurateur.
Als je al korting wilt geven, dan doe dat bij die vaste klanten. Geef eens een aperitief weg, of een kop koffie. En werk gewoon met eerlijke, reële prijzen. Iedereen moet wat verdienen, dat snapt een klant die enig benul van gastronomie heeft ook. Het belangrijkste is en blijft dat je met een goed gevoel naar huis gaat. Goede gerechten, smaakvolle wijnen, prettige bediening, aangename sfeer en een rekening die niet rauw op je dak valt. Dan ga je een volgende keer terug.
Jo Cortenraedt