Voor een dubbeltje op de eerste rang
Op de kosten letten, dat is het grote adagium tegenwoordig in het bedrijfsleven en bij de overheid en instellingen. Dat is op zich een goed streven, want er hoeft geen onnodig geld te worden uitgegeven. En voor het bedrijfsleven is winstgevendheid vereist. Toch slaat de neiging om op alles te besparen wel eens door en gaat het ten koste van de kwaliteit en ook van de leveranciers die al jaren loyaal zijn geweest.
Zo begreep ik dat de Gemeente Maastricht alles wat met catering heeft te maken, onlangs heeft aanbesteed, want zo gaat dat tegenwoordig volgens ‘de regels’. En in feite wint dan de goedkoopste, mits een zekere basiskwaliteit geleverd kan worden. Dat heeft er toe geleid dat een grote cateraar uit Brabant, die door heel het land succesvol opereert, nu ook de catering in onder meer het Theater aan het Vrijthof heeft overgenomen. De locale cateraar, die vaktechnisch uitstekend werk leverde en culinair kundig was, had het nakijken, want de grote speler uit Brabant kon scherper calculeren. Wat niet zo vreemd is, want schaalgrootte kan zorgen voor een zekere kostenreductie. En ook de wijnleverancier uit Maastricht werd voor de bewezen diensten bedankt, want de megacateraar brengt zelf de wijn mee. Santé.
Ik snap het allemaal wel en de ambtenaren volgen maar wat graag de regels, dan valt hen in ieder geval niks te verwijten. Toch word ik er droevig van. Ik denk dat het niet verkeerd is dat een Gemeente locale leveranciers ook wat gunt, zeker als die jarenlang trouw zijn geweest en goed gewerkt hebben tegen fatsoenlijke prijzen. Dan vind ik het niet reëel dat dan voor bij wijze van spreken een dubbeltje verschil zo’n vaste partner wordt afgedankt. Merci en de groeten.
Je ziet het ook in de horeca. Onlangs hoorde ik nog over diverse succesvolle drukbezochte horecazaken die kwaliteit uitstralen. Die hebben elk op hun eigen wijze de wijnleveranciers die ze al jaren hadden, uitgezwaaid omdat een andere partij de huiswijn een dubbeltje goedkoper kon leveren. Ik krijg daar toch buikpijn van. Temeer als ik hoor wat voor zo’n fles huiswijn wordt betaald. Dat ligt dan rond de € 3,50 of nog minder per fles. Niettemin wordt dan voor één glas aan de consument € 5 of meer gevraagd. Dat verschil vind ik toch echt teveel. Als ik in een kwaliteitszaak een huiswijn bestel, wil ik daar rustig een fatsoenlijk bedrag voor betalen, maar dan verwacht ik wel dat ze dan ook een goede wijn inschenken. Een wijn die ze inkopen voor € 3,25 per fles, dat kan met alle respect niet veel bijzonders zijn.
Ik begrijp ook dat horecazaken veel kosten hebben, dat het niet eenvoudig is om goed personeel te vinden, dat ze aan veel te veel overheidsregels moeten voldoen en dat er de hele dag hard geknokt moet worden om een goede boterham te verdienen. Maar ik vind wel dat je de kerk in het midden moet houden. Trouwe leveranciers inruilen omdat een ander een dubbeltje goedkoper kan leveren, dat vind ik niet passen in het kader van laten we zeggen ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’. Het komt ook de duurzaamheid niet ten goede, want als al het eten en drinken van ver moet komen, is dat extra schadelijk voor het milieu. Het past ook niet in het aloude maar wijze adagium ‘leven en laten leven’. En bovendien mag je de locale leverancier ook wel wat gunnen, hoe mondiaal de wereld ook is. Uiteindelijk is dat goed voor ons allemaal.
