Vanochtend was ik even bij een kleine slager in de grensstreek. Hij wenste me een mooi weekeinde en vroeg of ik nog wat in de tuin ging doen. Nou, ik zei dat het dit weekeinde werken werd in een ‘kunsttuin’. Ik moest me nader verklaren. Ik bedoelde de TEFAF-kunstbeurs. Nee, dat zei ‘m niks.
Nu spreken ze tien meter over de grens aan de onderkant van Limburg al gauw een andere taal, in dit geval Frans. Kennelijk had hij in zijn belevingswereld en de mogelijk door hem geraadpleegde media niet vernomen dat de belangrijkste kunstbeurs op aarde op nog geen tien kilometer van zijn winkeltje wordt gehouden. En dat daar de meest vermogende mensen van Amerika tot China naar toe trekken. Dat daardoor de hotels in heel de streek, tot achter Luik, vol zitten.
Nee, kennelijk behoren zijn klanten tot een andere categorie. TEFAF is een wonderlijke wereld. Op de preview waren er ruim 10.000 gasten uit heel de wereld. In het algemeen zeer vermogend. Want je wordt alleen uitgenodigd als je vaste klant bent van een van de 270 belangrijke kunsthandelaren. Dan gaat het meestal over kostbare kunst.
Miljoenen, miljarden, het lijkt allemaal zo gewoon dezer dagen in het MECC-gebouw, dat is omgetoverd tot een prachtig museum. Schilderijen van bijvoorbeeld 10 miljoen dollar, zoals de Van Gogh. Of een religieus Middeleeuws boek voor 6,5 miljoen euro. Of juwelen met grote diamanten van ook de nodige miljoenen. Ik wil niet zeggen dat ze als broodjes over de toonbank gaan, maar de handel floreert. Veel deelnemers die ik sprak, waren zeer te spreken over de eerste twee dagen. Er is al heel wat verkocht, de stemming zit er goed in.
Er is veel geld in de wereld, zij het niet zo heel evenwichtig verdeeld. Dat zal niet gauw veranderen. Kunst heeft kennelijk grote waarde, niet alleen vanwege het creatieve karakter, maar ook vanwege de marktwaarde. Al is het maar ‘wat de gek ervoor geeft’. Waarom is het ene doek 5 miljoen waard en het andere 200.000. Dat heeft lang niet altijd alleen met de kwaliteit te maken. Vooral in de hedendaagse kunst zie je dat het ook met mode van doen heeft. De superrijke Amerikanen zijn gevoelig voor status. Heel grote huizen, jachten en een privé-jet hebben ze al. Met kunst kun je je dan nog onderscheiden. Hoewel, als de buurman een Warhol heeft, tja, dan wordt de verleiding groot er ook eentje aan te schaffen. En dat kan op TEFAF.
Ik ga er niet moralistisch over doen. Zo zit de wereld in elkaar. En als het grote geld dan toch ergens moet rollen, dan maar in onze regio. Dan profiteren veel mensen er hier ook van. De hotels, restaurants, modewinkels, taxibedrijven, wasserettes, bloemisten en ga zo maar door. TEFAF zorgt voor een forse economische impuls, dus iedereen kan tevreden zijn.
Toch was ik blij dat ik bij de slager maar 50 euro hoefde af te rekenen. Ik was even vergeten dat dit soort bedragen ook nog gangbaar zijn.
Jo Cortenraedt
