Geen categorie

Van cocaïne naar asperges, het echte witte goud

Auteur: Jo Cortenraedt

Vele malen ben ik bij evenementen geweest waar iemand een onderscheiding kreeg, van heel serieus tot carnavalesk. Deze week was ik bij wijze van uitzondering zelf het onderwerp, want mij werd in Amsterdam de ‘Gouden Asperge’ toebedeeld.

Die prijs wordt jaarlijks toegekend aan ‘de meest ondernemende of verbindende Limburger’. De uitreiking is tijdens de ‘Nationale Aspergepartij’ in de tuin van het fraaie College Hotel, vlakbij het Concertgebouw.

De jury was van mening dat ik met mijn werk voor Chapeau Magazine en voor L1 TV de Limburgse cultuur en gastronomie uitdraag, zowel binnen als buiten de provincie. En ook werd gewezen op mijn rol achter de schermen bij de verlenging van het contract met de kunstbeurs TEFAF Maastricht.

Nou ben ik zelf niet zo het type die aast op onderscheidingen, daar ben ik tamelijk nuchter in. Maar het is een mooie erkenning voor de kwaliteit van leven in Limburg. En zeker als dat in Amsterdam wordt opgemerkt, dan is dat mooi meegenomen. Bovendien heb ik illustere voorgangers als prijswinnaars zoals de hotelondernemers Camille Oostwegel en Dries van der Vossen, juwelier Luud Martens, ondernemer Ward Vleugels en oud-minister Maxime Verhagen.

Er waren zo’n vierhonderd vooraanstaande gasten, onder wie de advocaten Max Keulaerds, Oscar Hammerstein en Reinier Russel, KLM-eventmanager Vincent Knoops, pr-man Jeroen Sparow, kunst-expert jonkheer Jan Six, architect Cees Dam, ondernemers Doortje van Bokkem en Melissa van Gestel, juwelier Dennis Martens en de voorzitter van de organisatie, Emiel de Sévrèn Jacquet. En niet te vergeten de voltallige kamerfractie van Forum voor Democratie, te weten Theo Hiddema en Thierry Baudet. Ook de sympathieke Belgische ambassadeur Chris Hornaert was van de partij. Hij vertelde me graag naar Limburg te komen, omdat de cultuur hem aanstaat. Er waren trouwens nogal wat Limburgers die inmiddels in de hoofdstad wonen, maar toch hun roots blijven koesteren.

Ik vond het in ieder geval nuttig om juist in Amsterdam de Limburgse eer hoog te houden, de stad waar ik ooit mijn journalistieke carrière begon. En aangezien de Amsterdammers nooit te beroerd zijn om de Limburgers op de korrel te nemen, onder meer vanwege onze mooi zachte ‘g’, vond ik het wel kunnen om ook een paar kwinkslagen uit te delen, met zowaar een serieuze ondertoon. Ik deed een oproep aan de Amsterdamse bevolking om massaal over te stappen van het ene ‘witte goud’, namelijk de cocaïne, naar het andere witte goud, de Limburgse asperge. Ik noemde een aantal voordelen: de asperge is veel goedkoper, gezonder, veiliger, combineert beter met witte wijn dan dat waspoeder, en bovendien poneerde ik de stelling dat het slechts een fabel is dat die poeder zou leiden tot betere seksuele prestaties. „Wij Limburgers weten wel beter”, zo sprak ik, „wij gaan voor puur natuur, de asperges.”

De Amsterdammers begrepen de humor en het werd nog een gezellige en geanimeerde avond. Niettemin was mijn ondertoon wel serieus, om eens te stoppen met die drugs. Want ik ben het eens met een commentaar in NRC Handelsblad van deze week, dat de drugsgebruiker zich eens zou moeten gaan realiseren dat ie op deze manier de criminaliteit die er omheen hangt, in feite faciliteert. Want zonder markt zouden de criminelen er niks te zoeken hebben.

Van alcoholische dranken kun je ook zeggen dat ze bij ruim gebruik niet zo gezond zijn, maar wijn en bier worden in ieder geval niet geproduceerd door criminelen. Dus kun je van die producten met een beter geweten genieten. Een stukje eigen verantwoordelijkheid.

Een dag later zag ik in het stadspark in Maastricht taferelen die ik op op het Museumplein in Amsterdam had gezien. Heel veel jongeren die in de zon en ’s avonds massaal samenkomen om te genieten van de zomerse temperatuur. Een mooi en sfeervol gezicht. Dat maakt die steden extra levendig.

Alleen schrok ik vanochtend wel toen ik de enorme puinhoop in het Maastrichtse stadspark zag liggen. Lege pizzadozen, plastic bekers, bierblikken, plastic zakken en nog veel meer rotzooi. Veel studenten komen tegenwoordig in woord op voor meer duurzaamheid. Ze ageren terecht tegen de plastic soep in de oceanen. En pleiten voor duurzame energie. Ze eten minder vlees omdat de productie daarvan een belasting voor het milieu is. Allemaal wat voor te zeggen. Maar dan moet je, ook hier, wel beginnen met het nemen van je eigen verantwoordelijkheid, namelijk het opruimen van je eigen zooi. Dan ziet de stad er weer veel aantrekkelijker uit.

 

Jo Cortenraedt

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Geen categorie

Gerelateerd nieuws