Terug naar de inhoud
Terug naar de inhoud
De afgelopen week ben ik veel met ‘Europa’ bezig geweest. Maandag was ik in München voor een interview met doctor Theo Waigel, bij de Eurotop in Maastricht in 1991 de Duitse minister van financiën. Wat een verhaal had die man te vertellen, inclusief persoonlijke emoties en veel boeiende historie.
Daags erop naar Brussel voor een gesprek met Martin Schulz, voorzitter van het Europees Parlement. Ambitie en betrokkenheid, en ook een historisch besef. Zeker bij Duitse politici proef je de omwenteling in eigen land en van daaruit het belang van Europa.
En afgelopen vrijdag was er het congres EU & ME in het MECC in Maastricht met onder meer Jean-Claude Juncker, Martin Schulz, Jeroen Dijsselbloem, Herman van Rompuy, Paul de Grauwe, Mathieu Segers en vele anderen. Weliswaar had ik de meesten al persoonlijk gesproken in het kader van de documentaire over ’25 jaar Verdrag van Maastricht’ die we voorbereiden voor L1 (uitzending 4 februari) plus een boek. Maar toch, het waren boeiende en inhoudelijke thema’s die aan de orde kwamen.
Opvallend, in de zaal veel studenten die een grote interesse hebben in Europa. Dat merkte ik ook in München waar ik studenten sprak. Voor hen is het vanzelfsprekend dat de grenzen open zijn en dat we één munt hebben. Maar zo vanzelfsprekend is dat natuurlijk niet.
Wat ik ook bemerk, dat is dat er vanuit de media in wezen niet zo heel veel interesse bestaat voor ’25 jaar Verdrag van Maastricht’. Terwijl het samen met het Verdrag van Rome het meest historische verdrag van de afgelopen eeuw is in Europa.
Nee, de kranten staan nu vol van Wilders, van de tweestrijd binnen de PvdA. Het NOS-journaal maakt een apart item vanuit Washington van elke minister die Trump benoemt. Maar in het MECC waren ze niet te bekennen bij deze meer diepgaande maar ook zo belangrijke zaak: wat is de impact van het Verdrag van Maastricht, hoe is het tot stand gekomen, wat moet ‘Brussel’ doen om de actuele problemen de overwinnen en hoe komen we met z’n allen verder?
Belangrijke zaken die ons allen aangaan. Maar ik ben bang dat de traditionele media zich teveel door de social media laten beïnvloeden en ook overgaan tot de waan van de dag. Terwijl ik denk dat de mensen, ook de ‘gewone burger’, wel degelijk geïnteresseerd is in de inhoud, als die helder verteld wordt.
In Amerika ging de verkiezingscampagne niet over de inhoud. Er werd enkel met modder gesmeten en verder dan wat eenvoudige one-liners kwamen de kandidaten niet. Ik hoop dat we in Europa niet dezelfde kant opgaan.
De traditionele media denken te gauw dat de mensen niet geïnteresseerd zijn in politieke debatten. Die kun je op tv nauwelijks nog volgen. En dat terwijl we elke dag heel veel sportanalyses over ons heen krijgen met deskundigen in de studio of in het stadion. Is dat dan belangrijker geworden dan ons dagelijks leven?
Jo Cortenraedt
