TEFAF en de buitenwereld
Het was niet alleen een erg drukke week, maar ook eentje met grote contrasten. Elke dag vormde TEFAF het hoofdbestanddeel in mijn agenda. Interviews en reportages op de vloer voor onze dagelijkse uitzending van TEFAF TV, met onder meer een afgeleide naar de speciale uitzendingen op L1. Plus veel materiaal voor Chapeau online. En daar tussendoor praten met veel bekenden en onbekenden, van ver weg en dichtbij.
Kunsthandelaren en hun klanten uit heel de wereld aan de ene kant, en Limburgse burgemeesters, ondernemers en andere bezoekers aan de andere kant. Voor een dergelijke kunstbeurs kun je iedereen uitnodigen, er zijn er maar weinigen die niet op zo’n invitatie ingaan.
TEFAF brengt internationale grandeur in de Limburgse hoofdstad en dat kan geen kwaad, want daardoor worden grenzen verlegd. Talloze zakenmensen en bestuurders zullen elkaar de komende weken treffen als vervolg op hun ontmoeting in MECC Maastricht. Alleen dat al is winst, nog los van de vele miljoenen die dankzij deze majestueuze kunstbeurs rechtstreeks in het laatje komen bij de hotels, restaurants, vakantieparken, wasserijen, taxibedrijven, winkels en nog veel meer.
Wel merk ik dat nogal wat kunsthandelaren kiezen voor gehuurde huizen, appartementen en vakantiehuisjes. De prijsverhogingen in de hotels ten tijde van de beurs zijn sommigen een doorn in het oog, hoewel de markt van vraag en aanbod vaak zo werkt. Ze kiezen dan voor een goedkoper alternatief, met vaak ook nog wat meer ruimte en privacy. De hotels in de regio Maastricht moeten op hun tellen passen dat ze hun TEFAF-gasten niet het gevoel geven dat ze te zeer als cash cow gezien worden. Want het zijn veelal niet de kunsthandelaren, maar veel van hun klanten die miljonair zijn, dat is een gegeven waar rekening mee gehouden moet worden.
En tussen alle bedrijven door kreeg ik toch nog al het wereldnieuws mee. Niet alleen het akkoord over de vluchtelingencrisis, wat op zich een knap staaltje onderhandelen was van Mark Rutte, ook al zal het in de praktijk buitengewoon lastig uitvoerbaar worden.
In Nederland viel de ophef op over de minirok die niet meer mocht in Amsterdam-West, waar toevallig of niet, veel allochtonen wonen. Ik ben voor de ultieme vrijheid van de vrouw, dus zo’n verbod benauwt me al heel snel. Net als de actie van de HEMA om Pasen ineens ‘lente’ te noemen en Paaseieren ‘verstopeieren’. Daar krijg ik tamelijk het heen en weer van. Een zoveelste voorbeeld van hoe we in Nederland zo snel mogelijk van onze eigen leefgewoonten af willen. Bij ons thuis komen in ieder geval Paaseieren, daar mag dan eerst naar gezocht worden.
En dan was er natuurlijk de arrestatie van de terrorist Salah Abdeslam in de Brusselse wijk Molenbeek. Een hele opluchting natuurlijk. Maar uiteindelijk nog veel meer gevoel van verbijstering over het feit dat deze crimineel, medeverantwoordelijk voor de vreselijke aanslagen in Parijs, kennelijk maanden lang door familie en buurtbewoners geholpen is om zich schuil te houden. En sterker nog, de veelal Noord-Afrikaanse wijkbewoners toonden zich woedend over de arrestatie van de terrorist en zijn kompanen en vernielden onder meer enkele wagens van televisiezenders. Kennelijk hebben deze mensen niets met onze westerse waarden en beschermen zij doorgedraaide religieuze fanaten. En dat terwijl heel wat van deze bewoners dankbaar gebruikmaken van de goede Belgische sociale voorzieningen.
Dat we het zo ver hebben laten komen, dat verontrust mij nog het meest.
