Runak: ‘Elkaar op straat aanspreken op gedrag is hier heel gewoon’
Samen met man en dochter van twee woon ik midden in het centrum van Aken, dat met de huidige rust een prachtig stilte-akkoord vormt. Hij werkt ongestoord in zijn werkkamer en krijgt van zijn Duitse werkgever twee dagen per week ‘Corona-vrij’, zodat we de zorg over onze peuter beter kunnen verdelen en ik daardoor nog wat schrijfuurtjes kan maken. De teksten die al klaar waren voor evenementen die in april en mei gepland stonden, staan on hold, maar het nieuws blijft uiteraard doorgaan en zo valt er altijd wat te schrijven. Wat ik van mijn vrienden om mij heen hoor, zijn uitspraken als “een perfecte tijd om eens tot jezelf te komen”. Of wat dacht je van “een voorproefje op je oude dag”. Tja, als je dan toch thuis moet blijven, kun je er maar beter het beste van maken. Samen yoga doen met je peuter is helemaal geen straf. Bovendien behoor ik tot de groep die thuiswerken ook prima vindt.
Na het checken van het eerste nieuws van de dag, duik ik onze mooie tuin in, waar de magnoliaboom in volle bloei staat en ik af en toe ‘zelfgebakken’ zandkoekjes krijg van mijn dochter. Wat fijn is, is dat ook de zon veel schijnt. Dat nodigt uit tot het lezen van allerlei dingen van mijn to read lijst. Het is een tijd waarin nieuws voor mij meer dan voorheen refereert aan een essentieel gevoel voor ons bestaan, juist omdat het gevaar om de hoek ligt. Meer dan ooit klik ik gedurende de dag op de refresh-knop van de NOS. De rust van thuis voelt soms bijna bedrieglijk aan, maar nodigt wel uit tot nadenken: bijvoorbeeld over de vrijheidsbeperking, fake news, media hypes en de verschillen die er zijn tussen Duitsland en Nederland.
Want dát Duitsland andere gebruiken heeft, is natuurlijk niks nieuws onder de zon. En ook nu in de Coronacrisis zie je duidelijke verschillen, en die beperken zich niet alleen tot de lengte van het woord COVID19-Krankenhausentlastungsgesetz. Vrij plotsklaps (en eerder dan in Nederland) gingen alle winkels, kinderopvang, scholen, horecagelegenheid en dergelijke dicht, maar dus ook alle speeltuinen en vakantieparken sloten hun deuren tot ten minste 19 april. Pats, gelijk dicht voor 5 weken. Tot nu toe heb ik er nog geen Duitser over gehoord, het is gewoon zo. De Nederlandse regering legt de verantwoordelijkheid meer bij mensen zelf. Als jij op vakantie wil in eigen land, doe dat dan liever niet, maar als je dan toch gaat, houd je dan aan de regels. Ik weet niet wat beter is, maar ik zie wel dat mensen elkaar in de supermarkt hier in Aken durven aan te spreken op elkaars gedrag als ze bijvoorbeeld niet voldoende afstand houden. En dat kan ik waarderen. Daarnaast is zorgpersoneel erg voorzichtig. Laatst stond ik bij een arts aan de balie en ik kreeg direct de vraag om afstand te houden van de medewerker. Al had ze een mondkapje op en ontsmette ze bijna elke twee minuten haar toonbank. Deutsche Gründlichkeit; dat het virus zich maar zo min mogelijk verspreidt…
Aan het eind van de dag loop ik vaak richting de Lousberg-Terrasse, mijn favoriete groene plek van Aken, en neem ik plaats in een hangmat. Mijn peuter schommelt mee, dan heeft ze toch nog even een speeltuinmoment gehad.
Zorg goed voor je naasten.
