Geen categorie

Over cowboys en snoepreisjes

Auteur: Jo Cortenraedt

Als je niet oppast, zit je in Nederland zó boordevol schuldgevoelens, dat je je bijna niet meer op straat durft te vertonen.

Pak nou deze week, we kregen weer wat over ons heen. Eerst was daar het muziekpodium TivoliVredenburg in Utrecht. Daar is blijkbaar wel eens een kinderfeestje georganiseerd met als thema ‘cowboys en indianen’.  Maar vanaf nu niet meer. Want de extremistische actiegroep ‘De Grauwe Eeuw’ met aan het hoofd een Maastrichtenaar die zegt geweld niet te schuwen, had geëist dat de kinderen voortaan niet meer cowboy en indiaantje mogen spelen.  Discriminatie! En ziedaar, met resultaat.

Nu heb ik in mijn kinderjaren heel vaak de rol van cowboy aangenomen, vooral op de boerderij van mijn oma. Die had al vroeg televisie, dan konden we naar Bonanza kijken. Ik was de gedoodverfde ‘little Joe’.  Niet de grootste dus, maar wel dapper. Menig vriendje heb ik toen met mijn houten pistool ‘omgelegd’  terwijl ik op mijn paard zat (in werkelijkheid een bezem tussen mijn benen).

Er was ook wel eens iemand Winnetou. Ook heel dapper, maar in de betreffende tv-serie  kon hij met zijn pijl en boog weinig uitrichten tegen de blanke cowboys (volgens de NOS tegenwoordig witte cowboys).

Tja, die tv-series werden in Hollywood gemaakt door doorgaans blanke producenten. En dus zaten de cowboys moreel gezien aan de goede kant en de indianen niet, die waren onbetrouwbaar.

Als je wat groter wordt, dan leer je dat dit een nogal eenzijdige kijk was op de Amerikaanse geschiedenis. In feite hebben de immigranten uit Europa de oorspronkelijke bewoners verjaagd en uitgemoord. Wat over is gebleven, dat zijn wat van die reservaten waar indianen een nogal triestig bestaan leiden.

Maar om nu ineens kinderen hier te verbieden om nog cowboy en indiaan te spelen, dat is weer typisch Nederlands. Doorslaan naar de andere kant. In de kinderoptochten liep ik altijd als cowboy en mijn kinderen hebben ook geschoten met ‘knakkers’. Mag dat dan niet meer? Wat een flauwekul.

Maar het kan nog erger. Een aantal Turkse Nederlanders, of Nederlandse Turken, blijkt de fiscus te belazeren door vermogen en onroerend goed in Turkije niet op te geven in Nederland. En zodoende kan ten onrechte een bijstandsuitkering worden binnengesluisd.

Een aantal gemeenten had een methode gevonden om de leugens van de cliënten te omzeilen en erachter te komen wat de betreffende mensen zoal aan eigendom en inkomsten in Turkije hadden. Goed idee om oplichting tegen te gaan. We moeten immers spaarzaam omgaan met ons belastinggeld. Maar nee hoor, een aantal Nederlandse rechters vindt dat, jawel, discriminatie!  Je mag dus niet doelgericht opsporen. Je moet kennelijk net doen alsof je geen aanwijzingen hebt dat je iemand verdenkt. In feite een verzoek van de rechters aan de gemeenten om zo inefficiënt mogelijk te werken en vooral oplichting toe te staan.

Intussen valt bij u de bekende blauwe enveloppe op de deurmat. Want tja, het geld moet toch ergens vandaan komen.

Dan had Limburg nog een eigen politieke kwestie. Die leidde zelfs tot een commentaar in de regionale krant, waarin afkeuring werd uitgesproken over hetgeen te gebeuren staat. Ernstig dus. En wat is het dan? Vakantievlieger Corendon laat dinsdag een Boeing 737 naar Beek komen als opening van het toeristische seizoen. De ondernemer Atilay Uslu (met Turkse roots) heeft de afgelopen jaren vanuit Nederland keihard gewerkt aan de groei van zijn bedrijf en durft dit seizoen volop te investeren in vakantievluchten vanaf Maastricht Aachen Airport, naar maar liefst 18 bestemmingen. En wat blijkt, daar is een markt voor, want inmiddels hebben al duizenden mensen (vooral Nederlanders en Belgen) voor deze zomer zo’n reis geboekt. Anders zouden ze wellicht van een ander vliegveld zijn vertrokken, maar nu dus lekker dichtbij.

De Boeing van Corendon pikt dinsdag wat genodigden op en maakt dan een rondje boven Nederland om daarna weer op Beek te landen. Een regelrecht schandaal, zo hebben enkele politieke partijen geroepen. Een snoepreisje !  Provinciebestuurders die van plan zijn mee te gaan, zouden zich dan schuldig maken aan het aannemen van ‘geschenken’. 

Welnu, naar mijn idee hoeft niet het hele Limburgse Parlement mee te vliegen. Ik ben altijd een voorstander geweest van het efficiënt verdelen van taken. Maar dat iemand als Gedeputeerde Twan Beurskens even instapt, lijkt me nogal logisch en ook hoffelijk richting ondernemer. Beurskens is al jaren dag en nacht bezig om de economie hier uit het slop te halen, inclusief een fatsoenlijk draaiende regionale luchthaven. Met zichtbaar resultaat ook nog.

Ik ben zelf uitgenodigd voor die vlucht. Maar binnen Chapeau hebben we de taken verdeeld. Mijn jeugdige collega Demy Janssen vliegt mee voor haar vlog, en ik maak een filmpje vanaf de grond. Mis ik dan een snoepreisje? Helemaal niet. Wat is daar nou zo leuk aan? Opstijgen, omdraaien, met de flinke Siberische tegenwind waarschijnlijk wat gerammel in de lucht. Als je geluk hebt, krijg je nog een plastic bekertje met koffie. En dan wordt het tijd om weer te landen.

Dat overdreven gedoe, dat is echt een trend in Nederland. Een snoepreisje, dat zou zijn als een politicus op kosten van een of andere firma een week onder een palmboom gaat liggen met het comform van een 5-sterrenhotel. Maar een uurtje hobbelen in zo’n vliegende sigaar, daar valt weinig te snoepen.

Het wordt tijd dat we met z’n allen eens gaan landen, met beide benen op de grond. Wat minder schreeuwen tegen elkaar, wat meer de ander ook wat gunnen. En alles een beetje tot de juiste proporties terugbrengen. Er zijn grotere problemen die om een oplossing vragen.

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Geen categorie

Gerelateerd nieuws