Nieuwjaarsborrels in stijl
Ik las vandaag in de krant een verslag over de nieuwjaarsreceptie in het Gouvernement in Maastricht. Althans, het leek een verslag, maar bij nader inzien was het een analyse vóóraf met als conclusie: ‘Nieuwjaarsborrels zijn voor de meesten een verplicht nummer waar ze als een berg tegenop kijken’.
Volgens het artikel is zo’n receptie een en al ellende. ‘Overmatig alcoholgebruik, loslippigheid, stress. Bijna niemand weet zich een houding te geven’.
Voor mij is het duidelijk dat de betreffende schrijver zelf niet aanwezig moet zijn geweest in het Gouvernement, dan wel dat hij weliswaar de feestzaal betreden heeft maar met niemand gesproken heeft. In beide gevallen geen basis voor een authentiek verslag.
De nieuwjaarsreceptie van de Provincie Limburg vond ik nou juist een toonbeeld van hoe het hoort. Er was veel volk, van burgemeesters tot carnavalsprinsen, gouverneur Theo Bovens had wijs besloten om vrij rond te lopen zodat niemand in de rij hoefde te gaan staan, en de gastvrijheid was van hoge kwaliteit. Goede wijnen, prima verzorgd bier (van Gulpener) en een grote variatie uitstekende kleine gerechtjes, verzorgd door de restaurants Tout à Fait en Manjefiek uit Maastricht.
Criticasters zullen dan wel weer zeggen dat de kosten dan te hoog zijn, maar ik vind juist dat Limburg moet tonen verstand te hebben van levenskwaliteit en gastvrijheid. Zeker dat laatste is een economische factor van belang hier. En dus moet je geen lauw bier zonder kraag presenteren, geen koppijn-wijn en geen oververhitte bitterballen of al te verbrande pindanoten. Je doet het goed of je doet het niet, en als er geen budget is, dan laat maar zitten.
Het heeft ook wel degelijk nut, zo’n bijeenkomst. Je komt er heel wat mensen tegen uit het maatschappelijk veld, die je toch al had willen spreken over plannen en ideeën. Het scheelt heel wat telefoons, mails en anderszins, als je ze gewoon op een paar vierkante meter allemaal tegenkomt. Goedgemutst ook nog, want in feestelijke stemming, optimistisch het nieuwe jaar in.
Eerlijk gezegd heb ik niemand gezien die zweette of bibberde van de stress, ik had ook niet de indruk dat ze er als een berg tegenop zagen. Het was een ontspannen bijeenkomst waarbij mensen het aangenaam vonden om weer even bij te praten. Natuurlijk, alles gaat snel en je hebt nog geen paar zinnen met iemand gesproken, of er klopt al weer iemand op je schouder. Dat gaat nu eenmaal zo, maar als je er induikt zoals in het zwembad, dat is het eigenlijk heel relaxed.
Overmatig alcoholgebruik heb ik ook niet gezien. Misschien dat sommige bezoekers later nog de stad ingedoken zijn en zich daar te goed hebben gedaan aan allerlei spiritualiën, maar tijdens de receptie zag ik geen aangeschoten types, die wazig uit de ogen keken of lallend rondliepen.
Kortom, ‘stressen met bubbels’, dat was helemaal niet aan de orde. Ik doe de komende dag nog een paar recepties en dan is het weer mooi geweest. Want hoe geslaagd de bijeenkomst in het Gouvernement ook was, om veel dezelfde mensen zeven dagen achter elkaar de hand te schudden, dat is dan weer wat veel van het goede. Daarom was die aftrap op 2 januari heel efficiënt.
Jo Cortenraedt
