Minder Post
De Nederlandse posterijen, die tegenwoordig geloof ik Post.nl heten, overwegen om het aantal bezorgdagen terug te brengen naar 3 of 4. Immers, er is minder post door de digitalisering, en dan zouden 5 of 6 dagen niet meer efficiënt zijn.
Alweer een voorbeeld hoe in Nederland instituten die lange tijd hoeksteen van de samenleving waren, verdwijnen of zichzelf opblazen.
Toen de Post op een gegeven moment TNT ging heten, kon je de bui al zien hangen. De vertrouwde rode brievenbussen moesten opeens knal oranje worden. Die kleur moet je overlaten aan het Huis van Oranje, het Nederlands elftal en eventueel de ING, waar de Postbank naartoe is geschoven. De ervaren postbezorger, die zijn wijk of dorp en de mensen kende, dat was ineens geen achtenswaardig beroep meer. Het werd een bijbaantje. Niet gek dat er nu regelmatig post in de bus valt die voor mensen in een heel andere straat bedoeld is.
Het Postkantoor is ook verdwenen. In Maastricht hebben ze er appartementen van gemaakt. Postzaken moet je nu afhandelen in een tijdschriftenzaak.
Laatst zag ik in Straatsburg een mooi postkantoor, dat nog gewoon in gebruik is. Waarom ook niet? Er bestaan immers nog allerlei postproducten. Buitenlandse bezoekers vinden het postkantoor een van de oriëntatiepunten in een stad. Zal wel een van de verrassende mededelingen zijn die buitenlandse studenten van de Universiteit Maastricht te horen krijgen: ‘deze stad heeft geen postkantoor, jullie kunnen het beste jullie familie een mailtje sturen’.
Ik ben geen aanhanger van de socialistische heilstaat, waarin alles overgeorganiseerd is en voor elk wissewasje een blik ambtenaren wordt opengetrokken, die vervolgens regels gaan opstellen waar niemand meer wijs uit komt. Maar ik vind wel dat de Staat nog een aantal centrale functies moet behouden. Zoals de Posterijen en ook zoals de Spoorwegen. Maar daar klopt ook al niet veel meer van. Sommige lijnen worden geëxploiteerd door privé-maatschappijen. Als je dan moet overstappen van de ene dienst naar de andere, dan blijken de biljetten daarvoor niet te gelden. De Nederlandse Spoorwegen hebben ze sowieso in tweeën gehakt, de NS voor het vervoer en Pro Rail voor de infrastructuur. Sindsdien gaat alles fout wat fout kan gaan. Nog één geluk dat er deze winter nauwelijks sneeuw is gevallen, anders was de ellende weer niet te overzien geweest.
Laatst was er op een van de trajecten weer veel vertraging, want er was een wissel kapot. En jawel, Pro Rail repareerde dat niet zelf, die besteedden dat weer uit aan een firma. En die had de onderdelen niet in voorraad. Moest besteld worden. Nou, dat zou vroeger niet zijn voorgekomen toen de NS nog gewoon zelf het onderhoud deden. Daar hadden ze verstand van. En de wissels lagen keurig in het magazijn.
Nee, als de Posterijen – ik blijft ze toch zo maar noemen voorlopig – nog maar zowat om de andere dag post gaan bezorgen, dan duurt het niet meer lang en wordt de club helemaal opgeheven. Want je laat dan zelf zien dat je kennelijk niet onmisbaar bent. Dan kun je het schudden. Misschien dat ik een nieuwe firma ga oprichten met als service: 6 dagen bezorging in de week. Gat in de markt. En dan beginnen we rond Valentijnsdag. Lekker druk.
Jo Cortenraedt
