Met boerenverstand het nieuwe jaar in
Met boerenverstand het nieuwe jaar in
Tussen Kerstmis en Nieuwjaar neem ik meestal iets gas terug, omdat de boog niet altijd gespannen kan blijven staan, zeker niet met werkweken waarin ook de avonden en weekends vaak bezet zijn.
Ik schakel deze week naar de eerste of tweede versnelling, in plaats van de vijfde of zesde. Max zal er trouwens wel meer hebben. Dat is best wennen voor me, dat terugschakelen want ik ben aan het high speed-ritme gewend. Wat extra rusten, een boek lezen, wandelen en koken voor familie en vrienden, het zorgt ervoor dat vooral de geest in een soort parkeerstand komt te staan. Bewust laat ik een aantal dossiers liggen, werk ik interviews nog niet uit en bereid ik de volgende verhalen nog niet voor. Omdat ik denk – of hoop – dat een soort van ‘sur place’ straks vanaf begin januari (in feite al vanaf 2 januari) goed is om de motor weer op volle toeren te laten draaien. Want dan gaat het in één rechte lijn richting de TEFAF-kunstbeurs en dat is voor Chapeau ‘prime time’ met onze extra dikke TEFAF-editie, de aparte Engelstalige TEFAF Maastricht City Guide, de L1-TEFAF-reportages, het Engelstalige TEFAF TV en de Limburgse TEFAF-stand. Bijzonder inspannend en enerverend, maar heel boeiend.
Nee, deze week heb ik me beroepsmatig beperkt tot wat administratie, het lot dat elke zelfstandige nu eenmaal ondergaat. En tot het schrijven van een reactie voor de opiniepagina van De Limburger op een betoog van advocaat Hakan Külcü, die kort samengevat concludeerde dat ‘wij westerlingen’ ons vooral moeten aanpassen aan ‘de mensen uit het oosten’, en vooral niet andersom. En zeker ook geen integratie. Twee maanden eerder had ik ook al gereageerd op een stuk van hem, waarin hij toen vrouwen adviseerde om vooral maagd te blijven tot het huwelijk, dat zouden hun mannen later zeer waarderen. Hij vergat te melden dat diezelfde mannen hun maagdelijkheid ten tijde van het huwelijk doorgaans al lang verloren zijn, maar dat vond hij geen probleem.
Nu ben ik niet van plan om me te gaan ontpoppen als steevaste respondent van de columns van mr. Külcü. Ik heb nog wat anders te doen en ik heb ook niet de illusie dat ik hem op andere gedachten krijg. Het betreft ook geen persoonlijke kruistocht. Wat ik wel betreur dat is dat de krant uitgerekend een zeer orthodoxe denker heeft gekozen om een regelmatige column te verzorgen. Het idee om ook uit de hoek van ‘de minderheden’ een columnist te nemen is sympathiek en zorgt voor diversiteit. Maar als je dan iemand daarvoor vraagt die na het wegpoetsen van het intellectuele filosofische sausje vooral de tegenstellingen aanwakkert met een oer-conservatief en sterk niet-westers gedachtegoed, dan lijkt me dat een heel ongelukkige en ongewenste keuze. Ongetwijfeld zijn er betere kandidaten te vinden.
En dan eindigt de week met het interview van Camiel Eurlings in NRC Handelsblad. Eindelijk zou ik zeggen. Te lang heeft hij het contact met de buitenwereld laten verzorgen door duurbetaalde advocaten en communicatiestrategen. Na elke verklaring van hun kant raakte Camiel meer in de put. Als je een publieke rol hebt – en dat is het IOC-lidmaatschap – dan moet je er op de belangrijkste momenten zelf staan. Een musketier neemt het zwaard op, als hij wordt uitgedaagd. De mensen kijken door de gewiekste maar in feite ook dom geformuleerde verklaringen van deze zogenaamde deskundigen heen. De grootste kracht van Camiel Eurlings was in het verleden juist dat hij de politiek in normale mensentaal kon verwoorden. Door zich een tijdlang als het ware te verstoppen, heeft hij het zichzelf onnodig moeilijk gemaakt.
Over de zaak met de ex-vriendin kan ik niet oordelen, ik ben er niet bij geweest. Ik heb zelf een redelijk goede beheersing, dus heb geen ervaring in dergelijke gebeurtenissen. Maar als er dan toch ‘iets’ is gebeurd, dan kun je daar maar beter tamelijk helder over zijn, en dat hoeft niet tot in elk detail. Je bent nu eenmaal een bekend persoon met een vertegenwoordigende taak. Hoe lang je zwijgt, hoe groter de affaire wordt.
Ik hoop voor hem dat het interview in de NRC en zijn verklaring nog op tijd komen, om verder onheil te keren. En dat hij voortaan meer transparant gaat opereren en op gezette tijden communiceert met de media die er toe doen, want dat hoort nu eenmaal bij een openbare en vertegenwoordigende functie.
Destijds ben ik meegevlogen naar Buenos Aires waar hij tijdens het IOC-congres werd geïnaugureerd. Hij hield bij die gelegenheid een fraaie speech in het Frans. De zaal reageerde opgetogen. Binnen het IOC wordt hij als een groot talent gezien. Zijn talenknobbel komt hem daarbij zeer van pas.
Inhoudelijk is hij naar mijn idee heel geschikt voor een dergelijke min of meer diplomatieke internationale functie. En zolang je die bekleedt, ligt je leven nu eenmaal onder een vergrootglas. Niet altijd gemakkelijk, maar het valt zeker te leren om daar goed mee om te gaan. Gewoon door af en toe je boerenverstand te volgen. Nog gratis ook.
Alle volgers en vrienden op social media wens ik veel geluk in het nieuwe jaar.
Jo Cortenraedt