Lieke en de volle overgave
Jan Heintze, Eric Gerets, Ivan Nielsen en Wim Kieft. Het waren mijn jeugdhelden. Ik knipte hun foto’s uit de kranten en tijdschriften. En met stroken plakband ‘plastificeerde’ ik ze.
Voor een ongeduldige zenuwpees als ik, was dat nogal een uitdaging. Maar voor mijn PSV-idolen zette ik mijn onrust graag opzij.
In ‘mijn’ tijd won PSV alles wat er maar te winnen was. Beker, kampioenschap, Europacup. De prijzen waren niet aan te slepen. En in die overwinningsroes liet ik me graag meeslepen.
Mijn zoontje van zes ontwikkelt nu stilaan ook interesse voor het professionele voetbal. En ondanks dat mijn eigen fanatisme danig is gereduceerd, is PSV er bij hem inmiddels met een klein paplepeltje ingegoten. Dus vroeg hij vrijdagochtend wat PSV had gemaakt tegen Osijek in de voorronde van de Europa League. Hij sprak de naam Osijek uit alsof het normale kost was.
Maar dat was het natuurlijk niet. Ik moest met schaamte erkennen dat ‘zijn PSV’ tegen het nietige Osijek opnieuw onderuit was gegaan en dat ‘zijn cluppie’ dit seizoen daarom geen internationale wedstrijden meer zal spelen. ‘Maar ze deden toch wel hun best??’ Toen heb ik hem toch maar de reactie voorgelezen van PSV-aanvaller Jürgen Locadia. Tegen Osijek kon Jürgen niet ‘het Bayern-gevoel’ oproepen. Hij corrigeerde dat snel door te zeggen dat ie er ‘wel voor 100% was ingegaan’. Maar dat ene zinnetje was voldoende voor een frons.
De volle motivatie en uitdaging ontbrak in het snikhete stadionnetje tegen die kleine club. Jürgen vergat dat ‘het Bayern-gevoel’ er nooit meer zal komen, als je niet eens van Osijek kunt winnen. Dit seizoen al helemaal niet! Mijn zoontje kon zich er weinig bij voorstellen. Hij vliegt er namelijk altijd in als ie met (het eveneens rood-witte) VV Scharn speelt tegen Heer, Heugem, Wolder of Eijsden. Maakt hem geen bal uit.
Die jeugdige onbezonnenheid is er bij de pas 23-jarige Jürgen al uitgeslepen. Waarom? Geen idee…Omdat de voetbalwereld volslagen idioot is geworden met de transfersom van Neymar misschien?222 miljoen euro, betaald door wraakzuchtige Qatarese sjeiks omdat FC Barcelona niet meer met ‘Qatar Airways’ op het shirt speelt dit seizoen? Slavernij anno 2017. Alleen nu dik betaald: dus who cares?!
Nee, dan de vrouwen. Sterspeelster Lieke Martens schiet Oranje in haar eentje vanavond naar de Europese titel. Lieke werd getransfereerd naar het FC Barcelona van Neymar. De oude club van Neymar inmiddels. Martens schijnt bij de Catalaanse topclub een ‘recordbedrag’ van 200-duizend euro te verdienen… Zo’n bedrag waar een basisspeler van Roda nauwelijks nog voor naar Kerkrade komt rijden.
Ik zie Lieke 7 jaar geleden als talentje nog op het veld verschijnen bij VVV-Venlo. Verlegen lachebekje uit Nieuw-Bergen. ‘Dat wordt een goeie’, zei voorzitter Hai Berden van VVV nog tegen me. Hai had gelijk. Ze is één van de beste speelsters ter wereld geworden en gaat het beste salaris verdienen… voor vrouwen dan.
Tweehonderdduizend euro. Een vorstelijk bedrag. Vermoedelijk nog geen derde van wat Jürgen Locadia bij PSV verdient. Maar toch verschijnt bij Lieke iedere dag een lach op het gezicht als ze met de bal mag spelen. Haar moeder zei deze week nog op L1 Radio: ‘Lieke gaat niet zweven, ze is altijd bescheiden. En zo niet, dan herinneren we haar er fijntjes aan’.
Zo heeft mijn zoontje even een nieuwe held. Een heldin, in deze ‘genderloze en inclusieve’ samenleving maakt dat ook niks meer uit. Vanavond verruilt hij eventjes zijn PSV-shirt voor een Oranje exemplaar. Op weg naar de titel, met volle overgave.
Morgen gaan we de winnende krantenfoto van Lieke plastificeren!
